Wilhelm Rohr

Wilhel Rohr urodził się 17 kwietnia 1872 roku w  Golinie Wielkiej. Był dziedziem i właścicielem majątku Goliny Wielkiej (Golina Wielka, Harta – dzisiejsze Wydartowo II, Wielka Lipa oraz Brzeźno), studiował rolnictwo na kilku uniwersytetach, po przejęciu majątku dobudował budynek mieszkalny i połączył go łącznikiem z pałacem. Za jego czasów park w Golinie Wielkiej nabrał świetności. Prowadził swoje gospodarstwo w nowoczesny sposób. W jego majątku używano narzędzi z żelaza, t.j. siewników, młockarnie, pługi i broni. Majątek w Golinie posiadał 1214 ha ziemi, w tym 922 ha użytków rolnych, 253 ha lasów, 1 ha wody oraz 38 ha nieużytków.

Wilhelm Rohr pochodził z rodziny niemieckich Żydów, która zasłynęła ze swojej filantropii. Jego żoną była Herta. Doczekali się piątki dzieci, Guntera, Hansa-Andrzeja, Joachima Ilse – Elżbiety oraz Urszuli – Ewy.

W latach trzydziestych Wilhelm wybudował także nowoczesną chlewnię. Była jednym z pierwszych gospodarstw w regionie, w której zastosowano specjalne szyby na siatce drucianej, przepuszczające promienie ultrafioletowe. Innowacja ściągała do Goliny specjalistów z poznańskiego uniwersytetu. W golińskim majątku praktyki rolnicze odbywali studenci z Wielkopolski, Ślądka, Niemiec, Centralnej Polski i Węgier, a także uczniowie Średniej Szkoły Rolniczej w Bojanowej. Oprócz działalności rolniczej, Wilhelm prowadził gorzelnię, w której już od 1837 roku funkcjonowała maszyna parowa. Wytwarzała ona rocznie 80 tys. spirytusu. Przy gorzelni działała suszarnia płatków ziemniaczanych, których produkcja wynosiła 2000 q. Produkt był przygotowany na eksport do Szajcarii.

Wilhelm Rohr był społecznikiem i człowiekiem o dobrym sercu, filantropem. Założył w Bojanowie Przytułek Dla Starców Żydowskich oraz pawilony dla ludzi z chorobą alkoholową w Pakówce. Wspomagał finansowo szkołę oraz działalność kulturalną wsi. W okresie wielkiego kryzysu (1929 rok) wspierał mieszkańców i wspomagał bezrobotnych. Jego rodzina wspierała również fundację Moritza Rohra. Zaangażowanie w działalność dobroczynność wpływała na kolejne działania rodziny, która udzielała pomocy także innym lokalnym instytucjom. Z ich kapitału powstał m.in. szpital w Bojanowie. Zasługi Wilhelma Rohra zostały doceniowe – wybrano go między innymi do Rady Powiatowej Kasy Chorych w Rawiczu, w charakterze jednego z zastępców.

W 1931 roku przyjął wraz z rodziną obywatelstwo polskie. W 1939 roku został aresztowany i przetrzymywany najpierw w bojanowskim więzieniu, potem w Rawiczu. Udało mu się wyjść na wolność za zrzeczenie się majątku. Pod zmienionym nazwiskiem przeprowadził się do Warszawy. Zginął w sierpniu 1944 roku podczas powstania warszawskiego.

Bibliografia

Podprojekt: II edycja Cyfrowej Dziecięcej Encyklopedii Wielkopolski

Szkoła: Szkoła Podstawowa im. Arkadego Fiedlera w Golinie Wielkiej, Golina Wielka 65a, 63 – 940 Bojanowo

Grupa projektowa: Alicja Andrzejczak, Adranna Busza, Julia Biel, Mikołaj Cheba, Wiktor Jankowiak, Maria Pawlak, Oliwia Radojewska, Julia Rochowska, Kinga Rochowska, Michał Snella, Kacper Trojan, Julita Wybierała oraz opiekun grupy: Katarzyna Zamysłowska.

Jan Bartoszek

Jan Bartoszek urodził się  23 lipca 1873 roku i był synem Tymoteusza i Marianny z.d.  Smełsz. Mieszkał całe życie w Białośliwiu, miejcowosci położonej w północnej wielkopolsce, w powiecie pilskim. Jan był jednym z sześciorga dzieci Tymoteusza i Marianny Bartoszek: Maria, Leon, Agnieszka, Helena, Franciszek i Sylwester.  W 1909 roku Jan wraz z żoną wybudował dom  i murowana stodołę i wraz z żoną prowadził gospodarstwo rolne, zajmował się również ogrodnictwem, uprawą roślin oraz hodowlą ryb. 

Jan Bartoszek wraz z piętnastoletnim synem Leonem uczestniczył w powstaniu wielkopolskim na terenie Białośliwia pod dowództwem Franciszka Bruskiego. Ryzykując swoje życie i życie rodziny wraz z 77 powstańcami odbił Białośliwie z rąk niemieckich, w tym najważniejsze urzędy: komisariat policji, urząd pocztowy oraz dworzec kolejowy. Po latach Leon wspominał, że na podwórku była studnia, w której leżał karabin i pistolet powstańczy.

Jan Bartoszek pracował przy wydobywaniu torfu opałowego. Używał do tego odpowiedniej maszynki, która została w 2015 roku przekazana przez rodzinę do Izby Zbiorów Regionaknych Białośliwia i Doliny Noteci, która znajduje się pod opieką miejscowej Szkoły Podstawowej im. Wiktora Kaji. 


Wywiad z Państwem Ryszardem oraz Donatą Bartoszek.

Z jakim regionem czy miejscowością związana jest rodzina Bartoszków?

Nasza rodzina od pokoleń związana jest z Białośliwiem, miejscowością położoną w połnocnej Wielkopolsce, w powiecie pilskim.

Czym zajmowali się i z czego utrzymywali się członkowie rodziny Bartoszków?

Wszystkie pokolenia naszej rodziny zamieszkujący Białośliwie utrzymywały sie z rolnictwa, uprawy warzyw oraz hodowli zwierząt.

W jakim ważnym wydarzeniu w skali regionu wzięli udział członkowie rodziny Bartoszków?

W Powstaniu Wielkopolskim na terenie Bałośliwia.

Ktorzy z członków rodziny Bartoszków wzięli udział w Powstaniu Wielkopolskim?

Byli to mój dziadek – Jan Bartoszek oraz mój ojciec – Leon Bartoszek.

Co Pan wie o przebiegu tego wydarzenia w Białośliwiu? Kiedy miało to miejsce oraz co było przyczyną wybuchu powstania?

Wszystko zaczęło sie w grudniu 1918 roku, w Nieżychowie (odległym od Białośliwia o 4 km), zaraz po tym, jak dotarła wiadomość z Poznania o wybuchu powstania.  W miejscowej gorzelni (należącej do Romana Komierowskiego) zebrała się potajemnie grupa kilkunastu osób. Na spotkaniu, w którym uczestniczył m. in. Jan Bartoszek oraz sąsiad Józef Nowak, ustalono, że komendantem będzie Franciszek Bruski, a także omówiono w jaki sposób należy odbić Białośliwie.

Jak rodzina Jana zareagowała na te działania?

Mimo dużego ryzyka i zagrożenia, wszyscy byli za podjęciem działań, ponieważ chcieli wolnej Polski. Rankiem 4 stycznia 1919 roku ochotnicy zebrali się na mostku na Wymysłowie, stamtąd wyruszyli w kierunku Białośliwia. Mieli uszytą flagę przez żonę Bruskiego, na której został namalowany orzeł przez miejscowego malarza Stefana Orczykowskiego. Powstańcy mieli ok. 15 sztuk broni, a reszta uzbrojona była w kije i kosy. Weszli do Białośliwia i w miarę szybko zdobyli szkołe, urząd pocztowy, stację kolejową oraz urząd gminy.

Jaką pełnili rolę podczas powstania?

Byli żołnierzami. Jan miał wtedy 45 lat, z kolei Leon 15.

Co o nich jeszcze może Pan powiedzieć?

Jan był synem Tymoteusza oraz Elżbiety, miał pięć sióstr. W 1909 roku wraz z żoną Marianną wybudowali dom (który stoi do dzisiaj) oraz nową murowaną stodołę. Zajmowali się rolnictwem, ogrodnictwem, produkowali duże ilości kapusty. Jan kopał torf na łące, który był używany jako opał. W powstałym dole po torfie powstał staw, w którym hodował ryby. Jan także zbierał pieniądze na budowę nowego kościoła w Białośliwu.
Z kolei Leon przejął po ojcu gospodarstwo i razem z żoną Władysławą kontynuowali działalność rolniczą.
W 1947 roku posadzili pierwszyn sad, w którym, rosły jabłonie, grusze i śliwy.

Jak zakończyły się działania powstańcze w Białośliwiu i jakie były dalsze losy ziemi białośliwskiej?

Działania trwały niestety tylko kilka dni. Miejscowi Niemcy zebrali się i pojechali do Piły prosić o pomoc tamtejsze wojsko. Polacy dowiedzieli się o tym, że oddział niemiecki przyjedzie z Piły pociągiem. Oni jednak nie dojechali do samego Białośliwia, lecz zatrzymali pociąg i wysiedli kilka kilometrów wcześniej. Gdy pociąg wjechał  na stację, został przeszukany przez Polaków, lecz żadnego żołnierza tam nieznaleźli. W wyniku tego Bruski wysłał patrol w kierunku Pobórki Wielkiej, twierdząc, że z tamtej strony nadejdzie niemiecki oddział.
Jednak tak się nie stało. W okolicach Dworzakowa, tam gdzie wysiedli wcześniej niemieccy żołnierze, czekali na nich białośliwscy Niemcy, którzy pomogli im trafić do wsi przez las i pola. Dotarli do gospodarstwa, które znajdowało się naprzeciwko domu Bruskich. Wtedy dom Bruskich został przejęty, a sam komendant w piwnicy chciał spalić wszystkie dokumenty powstańcze, aby Niemcy nie dowiedzieli się, kto brał udział w miejscowym powstaniu. W nocy Bruskiemu udało się uciec do pobliskiego Wyrzyska. Niemcom udało się złapać kilku powstańców i wywieżć ich do więzienia w Pile. Po kilku dniach jednak ich wypuszczono. Niestety radość z odzyskania Białośliwia nie trwała długo, ponieważ zostało odzyskane przez Niemców. Podobne akcje powstańcze były w miejscowości Wysoka oraz Wyrzysk. Również ochotnicy z Szamocina i Margonina prowadzili działania przeciwko NIemcom, którzy okupowali most na Noteci. To oni wzięli ich podstępem. Śpiewając niemieckie piosenki, zbliżyli się do mostu, po czym niczego nie podejrzewający Niemcy zostali obezwładnieni, most został przez Polaków spalony.

Jak Jan i Leon wpominali swój udział w powstaniu?

W tamtych czasach po wojnie niechętnie o tym mówili, w obawie o swoje życie. Nie chcieli się wtedy tym chwalić. Ojciec Leon wspominał również, że na podwórku była studnia, w której leżał karabin i pistolet. W czasie powstania Polacy zdobywali broń od obezwładnionych Niemców.


Filmowe podsumowanie pracy w Projekcie.

Podprojekt: II edycja Cyfrowej Dziecięcej Encyklopedii Wielkopolski

Szkoła: Szkoła Podstawowa im. Wiktora Kaji,  ul. 4 Stycznia 8, 89-340 Białośliwie.

Grupa projektowa: Tomasz Dubiński, Edyta Helińska, Zuzanna Boć, Oliwia Zdrenka, Martyna Neumann, Antoni Koc, Wiktoria Wiśniewska, Jakub Kubacki, Kamil Wiśniewski, Cyprian Krzemiński, Jan Bartoszek, Florian Kozłowski oraz opiekun grupy Marcin Załachowski.

Marek Franciszek Modrzyk

Marek Franciszek Modrzyk urodził się 30 listopada 1952 roku w Świebodzinie. Był synem Floriana Modrzyka i Gertrudy z domu Tobys. Miał dwóch braci – Józefa i Mieczysława. Z żoną Małgorzatą miał trzy córki: Annę, Izabellę i Natalię.

Marek Franciszek Modrzyk to niespotykany przykład dwupokoleniowej pasji koźlarskiej, mistrzów budowy kozłów, sierszenek i miniatur. Wspólne początki wytwarzania kozłów przypadają na drugą połowę lat 60. ubiegłego wieku.

Florian Modrzyk

Tak Pan Marek wspomina swojego ojca Floriana Modrzyka (na zdjęciu):

…Będąc uczniem Szkoły Muzycznej w Zbąszyniu, w klasie instrumentów ludowych, uczyłem się wtedy grać na sierszenkach, podpatrywałem starszych koźlarzy – pewnego dnia pojawiła się myśl, że jednak przydałby mi się taki instrument w domu. Zacząłem więc prosić mego nauczyciela, Pana Tomasza Śliwę, który już wtedy miał ponad 70 lat, o pomoc.  Odmówił mi jednak, tłumacząc, iz wiek nie pozwala na tak ciężką pracę. Poprosiłem więc o pomoc, mojego ojca Floriana, który wtedy uchodził za tzw. ” złotą rączkę’ i znał się na wszystkim, ale akurat tego nie chciał się podjąć. Będąc nadal upartym, w warsztacie, pod jego nieobecność, po kryjomu rozpocząłem pracę nad kozłem – zacząłem od strugania główki. Ojciec jednak szybko nakrył mnie, ale podszedł do sprawy z wyrozumiałością i powiedział, że skoro jestem taki uparty, to zobaczymy, co się da zrobić (…) I tak wspólnie rozpoczęliśmy pracę: ja potajemnie znosiłem mu elementy kozła ( mój nauczyciel nie wiedział, że mu po lekcjach w ukryciu instrument rozbieram – oczywiście wszystkie części odnosiłem przed kolejną lekcją na miejsce) , z których braliśmy wzór, a co trzeba, to odrysowywaliśmy.

Trochę podchwytliwie wyciągałem potrzebne informacje od mego mistrza – jakiego drewna trzeba użyć, jak wykonać stroik, z której trzciny, jakiego rodzaju, z jakich terenów, itd. W tamtych czasach żaden koźlarz nie chciał zdradzać innym swoich tajemnic. No więc krok po kroku jakoś dochodziliśmy do odkrycia kolejnych sekretów budowy tego instrumentu, kupiliśmy i wyhodowaliśmy małą kózkę i…po jakimś roku, półtorej od rozpoczęcia prac, zagrał nasz pierwszy kozioł.

Do dnia śmierci  w 1996 r. ojciec miał już na swoim koncie 201 kozłów weselnych i ślubnych, ponad 100 sierszenek i kilka dud.

Ja, oprócz pomocy ojcu, głównie robiłem miniaturki: weselnego, ślubnego, sierszenek. Potem, mając już spore doświadczenie, samodzielnie rozpocząłem budowanie tych instrumentów, korzystając z rodzinnego warszatutu i zgromadzonych zapasów drewna. Tak więc do lata 2012 wykonałem łącznie 43 kozły (28 białych, 15 czarnych) i 13 sierszenek.  Od ponad 5 lat, kiedy to zmogła mnie choroba (cukrzyca) większość prac, tych cięższych, przy budowie instumentów wykonuje mój zięć Grzegorz Witke.Większość moich kozłów trafia do starych i młodych muzyków, w regionie i kraju, część do muzeów (Poznań, Warszawa, Szydłowiec, Toruń, Babimost) oraz do zawodowców np. do Roberta Friedricha z zespołu ,,Arka Noego” (w tonacji F i Es). Sporo trafiło też do kolekcjonerów w Polsce i innych krajach Europy –  nawet do USA, Tajlandii czy Australii. Nawet profesor Stefan  Struligrosz dostał swojego kozła. Dokonywalem też renowacji starych kozłów np.  do zespołu ,,Mazowsze”, do muzeum instrumentów w Szydłowcu czy naszym Zbąszyniu. (…)


Nagrody

Moje kozły zdobyły uznanie fachowców, którzy sędziowali w Konkursach na budowę Instrumentów Ludowych w muzeum w Szydłowcu – i nadal zdobywają pierwsze nagrody, choćby ostatnie lata na Ogólnopolskich Konfrontacjach Kapel Dudziarskich w Poznaniu.


Ostatnim uczniem mistrza z Nądni był Mikołaj Taberski (ur. 1996 r.) absolwent kozła w klasie mistrza Henryka Skotarczyka.  Od 2009 roku występował w Zespole Regionalnym ,,Wesele Przyprostyńskie” im. A. Woźnej w Przyprostyni koło Zbąszynia. Swoje zainteresowanie zaczął poszerzać także o sprawy związane z budową intrumentów ludowych. Stąd też udział w takich wydarzeniach jak Wielkopolskie Spotkania Budowniczych Dud i Kozłów (Zbąszyń 2009). W 2010/1011 postanowił pobierać nauki budowy kozła u mistrza. Zaowocowało to m.in. prezentacją nowych kozłów weselnych na Ogólnopolskich Konfrontacjach Kapel Dudziarskich (2011 i 2012) w Poznaniu.

Marek Modrzyk mówił o nim tak:

Od ponad dwóch lat zachodzi do nas razem z ojcem, taki jeden wścibski młody koźlarz, który do pewnego stopnia przypomina mi siebie samego sprzed lat – wtedy to ja podchodziłem do swego starego mistrza Tomasza Śliwę. Wygląda na to, że zaczyna interesować się tym na serio, więc jak zdrowie pozwala, to pokazuję mu to i owo. Jest zdolny i bystry, wydaje się, że wie, czego chce, więc to on podtrzma tradycję Śliwów i Modrzyków w Regionie Kozła? (M.Modrzyk, 2012)

Wziął udział w II. edycji Programu Instytutu Muzyki i Tańca „Szkoła mistrzów budowy intrumentów ludowych” (2013) . Projekt zaowocował stworzeniem technicznych rysunków instrumentu oraz opisem słownym konstrukcji kozła weselnego.

Efekt pracy znajduje się na stronie Instytutu – link

Tak oto Mikołaj Taberski wspomina swoją „przygodę z kozłem ” oraz Pana Marka Modrzyka:


Marek Modrzyk zmarł po ciężkiej chorobie, 4 lutego 2013 roku, w swoim domu w Nądni. W 2012 roku skończył swojego ostatniego kozła weselnego, który zakupiła zbąszyńska PSM. Grób Marka Modrzyka znajduje się na Cmentarzu Parafialnym w Zbąszyniu


O jakiego kozła chodzi?

Kozioł weselny to niepowtarzalny instrument muzyczny. Zasięg geograficzny tego instrumentu jest niewielki. Kozły grupują się na obszrze między Trzcielem, Dąbrówką Wielkopolską, Małymi i Wielkimi Podmoklami, Nowym Kramskiem, Babimostem, Grójcem Wielkim, Wąchabnem, Chobienicami, Chrośnicą a Zbąszyniem.

Kozioł, tak jak i dudy, składa się z czterech zasadniczych części:

  • ręcznego mieszka mechanicznego,
  • wora rezerwuarowego,
  • jednej piszczałki melodycznej,
  • jednej piszczałki bordunowej.
Kozioł weselny

Jak skomplikowany jest to instrument niech świadczy fakt, iż dla zbudowania kozła potrzeba ok. 25 różnych rodzajów surowca /skóry, kilka gatunków drewna, metali i rogów, trzcina, krzew, wosk, żywice, sukno, szkło, tworzywo sztuczne, włókna naturalne i sztuczne, parę rodzajów chemikaliów i farb, korek oraz inne/. Budowniczy musi być jednocześnie stolarzem, tokarzem, ślusarzem, garbarzem /czasem także rzeźnikiem/, rymarzem, malarzem, krawcem, stroicielem a bywa, że i badaczem-archiwistą, muzykiem czy nawet kupcem – innymi słowy: artystą uniwersalnym. Powstanie samego instrumentu związane zazwyczaj jest z naturalnym cyklem wegetacji roślin /ścięcie trzciny/ czy zwierząt /skóra koźlęcia/, nie wspominając o innych uwarunkowaniach.

Budowa kozła

Żeby je dziś zobaczyć i usłyszeć koźlarzy należy, oprócz innych możliwości – przybyć jesienią na coroczną Biesiadę Koźlarską jaka od 1973r. odbywa się w Zbąszyniu.Jest to sztandarowa impreza Regionu Kozła. Najprężniejszymi ośrodkami kultury ludowej Regionu pozostają gminy: Zbąszyń, gdzie w Państwowej Szkole Muzycznej istnieje od lat jedyna w kraju klasa gry na instrumentach ludowych i gdzie od lat powojennych tańczy i śpiewa słynne ” Wesele Przyprostyńskie” oraz Zbąszynek ze swoją kapelą „Kotkowiacy” i Zespołem Pieśni i Tańca im. Tomka Spychały w Dąbrówce Wlkp.

Tak brzmi ten oryginalny instrument.

Bibliografia i Netografia (odnośniki):


Podprojekt: IV EDYCJA CYFROWEJ DZIECIĘCEJ ENCYKLOPEDII WIELKOPOLSKI

Szkoła:

Zespół Szkolno – Przedszkolny

ul. Główna 56, Nądnia

64-360 Zbąszyń

Autorzy:

Grupa projektowa ” Dumny głos kozła”

  1. Martyna Prządka
  2. Amelia Rychła
  3. Wiktor Fabian
  4. Maria Waga
  5. Nina Cybulska
  6. Marcin Piter
  7. Łukasz Tomaszewski
  8. Kamil Grychta
  9. Oliwia Kostyra
  10. Daria Kantanista
  11. Karolina Michałowska
  12. Klaudia Woźna 

Opiekun: Ewa Orłowska

Zapraszamy do udziału w Projekcie Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2030

Projekt Województwa Wielkopolskiego pn. „Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2030”, realizowany przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, w ramach Programu Fundusze Europejskie dla Wielkopolski na lata 2021-2027, Priorytet 6, Działanie 06.06 Wsparcie systemu szkolnictwa ogólnego oraz systemu szkolnictwa zawodowego.

Dowiedz się więcej: https://www.csw2030.pl/

Podsumowanie Projektu Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2020

W środę 7 czerwca oficjalnie podsumowaliśmy 7 lat istnienia projektu „Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2020” – projektu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego, realizowanego przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu.

W czasie tych siedmiu lat objęto wsparciem 700 szkół, ponad 8 tysięcy nauczycieli, prawie 12 tysięcy uczniów. Uruchomiono także sieć Wi-Fi w sześciuset budynkach szkolnych, a w ramach naszych działań zostało stworzonych 5 profesjonalnie wyposażonych studiów nagraniowych wy korzystających z technologii Green Screen. Zakupiono 17 300 tabletów oraz 3 030 laptopów, a także sprzęt meteorologiczny, sprzęt do nauki programowania, aparaty fotograficzne, drukarki 3D i inne pomoce edukacyjne.

Dziękujemy Panu Marszałkowi Markowi Woźniakowi i Samorządowi Województwa Wielkopolskiego – za wiarę w innowacyjne nauczanie, priorytetowe traktowanie edukacji w Wielkopolsce i wprowadzenie w życie naszego projektu. Pani Paulinie Stochniałek Członkini Zarządu Województwa Wielkopolskiego dziękujemy za wsparcie, za obecność na każdym naszym wydarzeniu, za to, że zawsze mogliśmy na Panią liczyć. Podziękowania również należą się Pani Dorocie Kinal Dyrektor Departamentu Edukacji i Nauki UMWW oraz pracownikom Departamentu Edukacji i Nauki za życzliwość, zaangażowanie, ale przede wszystkim pomocną dłoń zawsze, kiedy była potrzebna. Wyrazy wdzięczności kierujemy również do Pań Dyrektor Sylwii Wójcik oraz Jej zastępcy Kamili Orzechowskiej i pracownikom Departamentu Wdrażania Europejskiego Funduszu Społecznego – za długoletnią współpracę i wsparcie na każdym etapie realizacji projektu. Dziękujemy również Pani Dyrektor ODN w Poznaniu Kseni Herbst-Buchwald i Doradcom Metodycznym, Opiekunom Naukowym Podprojektów za udzielaną nam pomoc, za wspieranie szkół i dbanie o prawidłowy przebieg działań projektowych. Szczególe podziękowania kierujemy do Dyrektorów szkół, nauczycieli i uczniów – dziękujemy za to, że zdecydowaliście się wejść w cyfrową edukację i przeprowadzać ją w swoich szkołach, że byliście w tym wytrwali i że wspólnie tak podnieśliśmy poziom nauczania i przeszliśmy przez trudny czas pandemii.

Galę uświetnili swoją obecnością nie tylko znamienici Goście z najbliższego otoczenia, ale również Pan Maciej Kawecki, który przygotował prelekcję nt. wykorzystania sztucznej inteligencji w edukacji. Wykład był niesamowicie inspirujący. Natomiast grupa akrobatów z Teatru „Z Głową W Chmurach” oraz zespół Joanna Dudkowska Band feat. Chuc Frazier zadbali o część artystyczna programu.

Wirtualny wyścig | Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wielkopolskich w Rosku

WPROWADZENIE DO PROJEKTU EDUKACYJNEGO

Społeczność świata znalazła się w szczególnym momencie, ważnym dla nas, a przede wszystkim dla przyszłych pokoleń. Istnieje ryzyko nieodwracalnych zniszczeń środowiska naturalnego Ziemi, całych ekosystemów planety w związku z rosnącymi zapotrzebowaniem na energię, zwiększającą się emisją CO2, efektem cieplarnianym czy globalnym ociepleniem. W odpowiedzi na globalne wyzwania, takie jak zmiana klimatu, zwiększenie zapotrzebowania na czystą energię, czy dążeniu do powstania zrównoważonej społeczności lokalnej, wymaga zrozumienia zmian w działaniu człowieka w środowisku naturalnym w gospodarce poprzez wskazywanie i uporządkowanie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju społecznego, naturalnego, gospodarczego i naukowego poparte rozwiązaniami naukowymi i technicznymi.

Chcemy poprzez szkolenia i edukację zwiększyć świadomość społeczeństwa. Włączyć uczniów ich rodziców oraz całą społeczność lokalna w lokalne i regionalne badania dotyczące oddziaływania środowiska naturalnego na zdrowie. Wskazać jaką drogą należy iść, by otaczające nas bogactwo naturalne, społeczne i kulturowe przetrwało w dobie narastającego kryzysu energetycznego, gospodarczego dla następnych pokoleń.

W dążeniu do uzyskania zrównoważonej społeczności lokalnej potrzebne są działania, bo edukacja poprzez działanie przynosi największe korzyści. W tym celu należy uświadomić uczniów i społeczność lokalną, że zdrowe środowisko to minimalne odpady lub zanieczyszczenia to ekonomia i przedsiębiorczość w gospodarowaniu energią oraz maksimum recyklingu, ochrony i wzmocnienia środowisk, przyrody i różnorodności biologicznej. Zrównoważona społeczność lokalna to społeczność korzystająca z darów natury, takich jak zieleń, przestrzeń do spacerów, jazdy na rowerze, spotkań, zabaw i relaksu, to społeczność która dba nie tylko siebie ale również o innych mieszkańców tej planety zwierzęta i ptaki.

Projekt edukacyjny jest metodą efektywną i skuteczną bowiem rozwija wśród uczniów samodzielność, umiejętność współdziałania w grupie rówieśniczej, pobudza rozwój poznawczy i emocjonalny, rozwija zainteresowania, uzdolnienia i twórcze myślenie, a przede wszystkim umożliwia prezentację wyników własnej pracy. Projekt realizowany będzie przez cztery zespoły zadaniowe. Projekt jest projektem badawczym opracowanym na podstawie literatury przedmiotu oraz projektem działania lokalnego. Efektem pracy w projekcie badawczym będzie opracowanie, broszura informacyjna, album oraz prezentacja multimedialna.

Zadania członków zespołów projektowych: 
1) określenia i sprecyzowanie tematu projektu edukacyjnego, 
2) określenie celów projektu i zaplanowanie etapów jego realizacji, 
3) wykonują zaplanowane działania, 
4) publicznie przedstawiają rezultaty projektu. 

Zadania opiekuna projektu 
1) wprowadzają uczniów w tematykę projektu,
2) stawia przed uczniami ciekawe i edukacyjnie wartościowe problemy lub proponuje uczniom rozwijające oraz inspirujące do myślenia i działania zadania, 
3) towarzyszy uczniom we wszystkich etapach pracy nad projektem, pomagając w poszukiwaniu sposobów rozwiązania postawionego problemu, w planowaniu działań i organizowaniu pracy zespołowej, 
4) na bieżąco ocenia pracę zespołów, dają im informację zwrotną, wskazują, co można by zrobić inaczej lub lepiej i w jaki sposób. 

CELE PROJEKTU 

Cele ogólne: 
•    kreować zdrowy styl życia w zdrowym środowisku; 
•    kształtowanie świadomości ekologicznej; 
•    rozwijanie umiejętności współpracy w grupie; 
•    przygotowanie do aktywnego i twórczego funkcjonowania we współczesnym świecie; kształtowanie osobowości uczniów; 
•    kształtowanie umiejętności planowania działań na rzecz rozwoju zrównoważonego; wdrażanie do praktyki na rzecz ekorozwoju swojej gminy; 
•    włączenie się uczniów w działanie na rzecz recyklingu w szkole i w środowisku lokalnym; motywowanie uczniów do zmiany kultury zachowania szanowanie środowiska naturalnego; 
•    dzielenie się wiedzą i doświadczeniami w kontekście międzynarodowym i wzajemne uczenie się; zwiększenie efektywności odzyskiwania surowców wtórnych na poziomie szkoły, miejscowości w której mieszkają uczniowie, gminy i powiatu poprzez działalność informacyjno-artystyczną; 

Cele szczegółowe: 
•    Uczeń: potrafi wymienić kilka zagrożeń oraz sposobów ochrony środowiska; 
•    potrafi wymienić alternatywne źródła energii; 
•    potrafi opracować informator na podstawie opracowanych materiałów; 
•    wie, jak zmniejszyć zużycie energii; 
•    wykonuje mapę regionu, miejsca produkcji czystej energii; korzysta ze źródeł informacji, dokonuje selekcji; 

Realizacja projektu to czas, w którym uczniowie realizują zaplanowane działania zgodne z wcześniej przygotowanym harmonogramem. Praca samodzielna uczniów dotyczyć będzie zbierania, analizowania i selekcjonowania informacji z różnych źródeł, a następnie wykorzystaniu zdobytej wiedzy i umiejętności w praktycznym działaniu. Praca uczniów polegać będzie również na dokumentowaniu efektów działań. Wszystkie te poczynania i materiały posłużą do opracowania sprawozdania oraz zaprezentowania pracy całego zespołu.

Prezentacja projektu

Prezentacja jest ostatnim etapem realizacji projektu. Prezentacja projektu w szkole nastąpi po opracowaniu informacji na podstawie literatury przedmiotu, zebranych wyników badań i obserwacji. Formy prezentacji: wystawa prac wykonanych przez dzieci foldery i broszury prezentacja multimedialna, strona www. 

REALIZACJA PROJEKTU

Grupa projektowa po zapoznaniu się z celami projektu, przystąpiła do działania. Uczniowie zostali podzieleni na podzespoły. Pierwszy zespół pod nadzorem ekologa Zielonki rozpoczęła zbieranie informacji na temat zanieczyszczenia środowiska w naubliżam otoczeniu. Celem było zebranie i umieszczenie na mapie miejsc zaniedbanych ekologicznie. Po zebraniu informacji i przygotowaniu mapy rozpoczęto działania związane z prowadzeniem kampanii profilaktyczno-informacyjnej na temat dbania o środowisko naturalne. Przygotowywano materiał do publikacji na stronie internetowej odnośnie zagrożeń jakie występują z intensywnym wydobywaniem surowców naturalnych. Chcemy, aby nie eksploatować złoży intensywnie. Jednocześnie zorganizowano zbiórkę makulatury, zużytych baterii, zużytego sprzętu elektronicznego, a wszystko po to aby pokazać społeczności lokalnej jak dbać o nasze wspólne dobro jakim jest środowisko naturalne. 

  

                                

Liniowo do działań związanych z zbiórką elektrośmieci, makulatury prowadzono akcję informacyjna związaną jak segregować śmieci i jakie powodują spustoszenie w środowisku naturalnym.

      

      

W kampanii promocyjno-informacyjnej przygotowano informacje na temat zmian klimatycznych, polityki energetycznej państwa, zanieczyszczenia powietrza, źródeł zanieczyszczenia powietrza, zjawisko efektu cieplarnianego, zjawisko kwaśnych deszczy, zjawisko występowania dziury ozonowej, występowanie smogu, źródeł energii, sytuacja energetyczna Polski, zużycie energii, oszczędzanie energii. Kampania polegała na przygotowaniu plakatów i prezentacji multimedialnych.

    

W prezentacja multimedialnych zwrócono uwage na: 

1. Energie i jej rodzaje. 
•    nieodnawialne, czyli surowce energetyczne, tj.: węgiel kamienny, węgiel brunatny, ropa naftowa, gaz ziemny, torf, łupki i piaski bitumiczne, pierwiastki promieniotwórcze (uran, tor i rad); 
•    odnawialne, do których należy siła spadku wody, energia wiatru, energia słoneczna, energia wody morskiej (prądów, fal, pływów, różnic temperatury), energia geotermiczna i energia biomasy.
2. Zasoby źródeł energii na świecie i w Polsce. 
3. Konieczność oszczędzania energii. Ze szczególnym uwzględnieniem oszczędzania energii w domu, osiedlu, miejscowości.
4. Energooszczędne domy. 
5. Energooszczędne żarówki. 
6. Ekorozwój i środowiskośrodowiska 

Rozpoczęto budowę drewnianych domów i elketrowni wiatrowych.

       

      

Grupa druga: naukowców i inżynierów pod przewodnictwem Robotboja przygotowywała się do wyprawy w poszukiwaniu „Zielonego Świata”. Zadanie bardzo trudne, bo mogła to być wyprawa tylko w jedną stronę. Ale podjęto tę trudną decyzję. Inżynierowie i programiści przygotowywali niezbędny sprzęt, aby wyruszyć w nieznane. Potrzebne będą niezawodne pojazdy, które pomogą przemierzać duże odległości w poszukiwaniu miejsca do zamieszkania. Bob Budowniczy i jego ekipa budowali pojazdy. 

      

      

                 

      

Rozpoczęto prace również nad wykorzystaniem sztucznej inteligencji. Wirtualne elementy projektu miały pomóc w symulacji wirtualnej wyprawy.

       img_20220321_125513.jpg

Prezentacja projektu
Po skończonych działaniach zespoły zadaniowe przygotowywały się do pokazu. Opracowano prezentację multimedialne, wywieszono przygotowane plakaty oraz urządzenia i domy energooszczędne.
Podczas prezentacji zwrócono uwagę na korzyści jakie płyną z stosowania żarówek energooszczędnych z stosowania paneli fotowoltaicznych i wiatraków wytwarzających energię elektryczną.
Na prezentację zaproszono uczniów innych klas.

      

      

Wystawa prac w holu szkoły: gospodarstwo domowe z elektrownia wiatrową, elektrownia wiatrowa, dom z drewna, fontanna, ogniwa fotowoltaiczne

        

        

Elektrownia wodna: przedstawiono w prezentacji zasady działania oraz koszty budowy elektrowni wodnej.

    

Moja miejscowość w wirtualnym świecie | Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Pępowie

Założenia projektu
—————————————-

Głównym założeniem zajęć było podniesienie kompetencji uczniów w zakresie wykorzystania narzędzi TIK, myślenia algorytmicznego, także umiejętności korzystania z narzędzi cyfrowych, a przede wszystkim samodzielne tworzenie aplikacji w celach edukacyjnych i społecznych. 

Realizacja
—————————————-

Uczniowie Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Pępowie od listopada 2021 do maja 2022 uczestniczyli w zajęciach realizowanych w ramach projektu Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@2020, podprojektu Uczniowskie Laboratoria Informatyczne dla klas 4-8.

Do udziału zgłosiło się 16 uczniów z klasy 4 i 5. Na pierwszym spotkaniu uczestnicy bawili się świetnie, grając w gry integracyjne. Następnie wybrali temat projektu „Moja miejscowość w wirtualnym świecie”. 

Chcąc złożyć świąteczne życzenia mieszkańcom Pępowa uczniowie stworzyli kartki świąteczne w programie scratch. Następnie wybrali najciekawszą laurkę, która ukazała się na stronie szkoły.

Podczas zajęć zdalnych uczniowie wyszukali w Internecie informacje o naszej miejscowości. Każdy indywidualnie ułożył zestawienie pytań oraz odpowiedzi potrzebnych do quizu. Zostało utworzonych 16 quizów, ale największą zabawą okazało się rozwiązywanie ich. Uczniowie wymieniali się linkami do swoich testów. Następnie wybrali pytania i wspólnie stworzyli quiz, który został zamieszczony w Wieściach Pępowa. Link: QUIZ 

Każdy uczestnik projektu miał za zadanie stworzyć własną stronę gazetki, uczniowie sami wybierali co ma znajdować się na poszczególnych stronach. Następnie posługując się inspiracją z Internetu wykonali gazetkę, którą można znaleźć na stronie naszej szkoły. Link: Limitowana edycja gazetki Cyfrowej Szkoły Jana Pawła II

Uczniowie zapoznali się z platformą genially.com. Następnie nagrali krótki film o budowie komputera, który można znaleźć przy jednym z zadań. Wyszukali i pobrali zdjęcia różnych pomieszczeń szkolnych. Konstruowali pytania i zagadki. Na końcu stworzyli escape room i sprawdzali poprawność jego działania. Link:ESCAPE ROOM

.

Wycieczka Photona ulicami Pępowa wywołała wśród uczniów wiele pozytywnych emocji. Na początku uczestnicy projektu wybrali miejsca, które odwiedzi Photon następnie nagrali odpowiednie ścieżki dźwiękowe i zaprogramowali robota, by nie pomylił drogi.

img_2073.jpg

Wycieczka do Wrocławia, była inspiracją do stworzenia własnej gry terenowej. W pierwszej kolejności uczestnicy wycieczki odwiedzili HYDROPOLIS, gdzie pogłębili wiedzę o funkcjach wody pełnionych w ciele człowieka. Następnie wyruszyli do lasu by zagrać w grę terenową. Geocaching to znana na całym świecie zabawa polegająca na odnajdywaniu różnego rodzaju skrytek ukrytych w ciekawych miejscach za pomocą GPS. Drużyny rywalizowały ze sobą, aby jak najszybciej odnaleźć skrytkę finałową. O wycieczce można przeczytać więcej na stronie szkoły.

img_1828.jpg 

279153155_523026685901174_7729163927792384002_n.jpgimg_1881.jpgimg_1884.jpg279272177_690861898903988_2698163477150043304_n.jpg

Uczniowie na zajęciach zajęli się tworzeniem gry terenowej w aplikacji Actionbound. Wymyślili własne pytania i zagadki. Ustalili miejsca stopu oraz fabułę i bohatera gry pt. „Zagubiony robot”. Link do gry: Gra terenowa ulicami Pępowa.

gra_teren.png

ruhp2735.jpgdpkr5418.jpgnayr3381.jpgstbb9072.jpgimg_2159.png

Prezentacja podsumowująca pracę uczniów w programie prezi. Link: prezi

Udział szkoły w projekcie Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@2020, był dla uczniów i opiekuna ciekawym doświadczeniem. Dzieci miały możliwość rozwijania zainteresowań wirtualnej cyberprzestrzeni, podniesienia poziomu kompetencji w zakresie wykorzystania współczesnych narzędzi TIK. Dzięki wzbogaceniu bazy dydaktycznej szkoły zajęcia informatyczne będą mogły być prowadzone w atrakcyjnej formie w kolejnych latach. 

Multimedia

—————————————-

Zespół projektowy

—————————————-

Nazwa szkoły: Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Pępowie
Nauczyciel – opiekun grupy projektowej: Katarzyna Twardowska
Uczniowie – członkowie zespołu projektowego: 

1. Damian Ciesielski
2. Daniel Ciszak
3. Cezary Dudka
4. Rafał Grzelewski
5. Nina Jarczewska
6. Aleksander Nożewski
7. Maja Okupnik
8. Krzysztof Pazoła
9. Cezary Ptak
10. Maksymilian Ratajczak
11. Wiktor Rowicki
12. Antoni Sieński
13. Wojciech Stefaniak
14. Mikołaj Waleński
15. Bartosz Waszyński
16. Wojciech Wyzujak

Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Pępowie

Drużyna w składzie: Damian, Daniel, Cezary, Rafał, Nina, Aleksander, Maja, Krzysztof, Cezary, Maksymilian, Wiktor, Antoni, Wojciech, Mikołaj, Bartosz i Wojciech.

Opiekun projektu: mgr Katarzyna Twardowska

img_1161.jpg

W lesie z Tikiem | Szkoła Podstawowa im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Stobnie

Założenia projektu

Uczniowie klasy II Szkoły Podstawowej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego bardzo interesują się przyrodą, szczególnie tą z najbliżej okolicy. Stąd pomysł na tematykę projektu. Drugoklasiści długo rozmawiali na temat projektu i wspólnie ustalili, że będzie on obejmował zagadnienia związane z lasem.  Oprócz pogłębienia wiedzy na temat pobliskiego lasu uczniowie doskonalili swoje umiejętności w wykorzystaniu różnych technologii informatyczno-komunikacyjnych. Ważnym celem projektu było również przygotowanie drugoklasistów do pracy w grupie.

Realizacja

W zajęciach z projektu Uczniowskie Laboratoria Informatyczne uczestniczyli uczniowie klasy II.  Spotykaliśmy się zazwyczaj we wtorki na jedno- lub dwugodzinne zajęcia i w inne dni tygodnia, jeśli zachodziła taka potrzeba. Podczas zajęć realizowaliśmy tematykę  projektową „W lesie z Tikiem”. Pierwsze spotkania dotyczyły ustalenia z uczniami zasad uczestnictwa w projekcie, sposobu pracy w grupach projektowych i harmonogramu zajęć.
W klasie I uczniowie pracowali z wykorzystaniem maty do kodowania.  Druga mata, którą otrzymaliśmy w ramach projektu, pozwoliła na tworzenie dwóch grup, co jest ważne przy większej liczbie uczniów. Drugoklasiści ćwiczyli układanie kubków według podanych kodów oraz tworzyli własne kody, by przekazać je do wykonania przez kolegów. Z matą wykonali też jedno z zadań projektowych „Jak zrobić szalik dla Pani Jesieni?”. Musieli zakodować drogę, by zebrać wszystkie „skarby” jesieni, które mogą znaleźć w lesie. Pracowali w grupie, co wymagało od nich porozumienia się i rozwiązywania problemów w sposób ustalony w kontrakcie obowiązującym w klasie. Udało im się tego dokonać, z czego byli bardzo zadowoleni.  Efekty pracy dzieci zamieszczono w prezentacji podsumowującej projekt.
Podczas zajęć o wiarygodności informacji zamieszczonych w Internecie  drugoklasiści wyszukiwali różne wiadomości i oceniali ich prawdziwość. Na potrzeby zadań projektowych opracowali temat „Czy w lesie są schody?” wykorzystując wiadomości o warstwach lasu przy tworzeniu plakatów w grupach. Następnie plakaty zostały wykorzystane do wytyczenia drogi ozobotowi po kolejnych warstwach lasu. Efekt pracy przedstawia filmik.   

Wyszukiwarki internetowe wykorzystano również przy szukaniu informacji o zwierzętach leśnych. Uczniowie wybierali wiadomości o życiu zwierząt leśnych podczas zimy. Wiosna stała się inspiracją do zainteresowania się młodymi mieszkańcami lasu. Zadaniem uczniów było stworzenie prezentacji w PowerPoint na temat „Jaka mama, takie dziecko? Kogo to dziecko?”. Podczas szukania nazw często dziwili, że nazwa taty- zwierzęcia nie jest taka sama jak mamy i dziecka.  Efekty swojej pracy przedstawili w prezentacji wykonanej na miarę ich obecnych możliwości.

Najwięcej radości sprawiły dzieciom klocki Lego Education WeDo. Zadania z nimi rozpoczęto od prostych konstrukcji, by odpowiednio przygotować się do wykonania zadania projektowego. Zadaniem uczniów było stworzyć robota, który zaprezentowałby nazwę naszego projektu. Efekty ich pracy przedstawia filmik. 

https://p.csw2020.com.pl/api/resources/content/file-9b8a5e97-44b3-44fa-9bd8-60f60c37499a

Dodatkowe zajęcia sprawiły dużo radości dzieciom. Różnorodne zadania i pomoce dydaktyczne pozwoliły na rozwinięcie u nich zainteresowań informatyką, rozszerzyły umiejętności i wiedzę. Częsta praca w grupach wymagała od nich współpracy, porozumienia i odpowiedzialności za poprawne wykonanie zadania. Efekty ich starań były widoczne podczas spotkań projektowych, ale również podczas zajęć edukacyjnych. Drugoklasiści już teraz prowadzą rozmowy na temat projektu, który mogliby zrealizować w przyszłym roku.
Praca w ramach projektu Cyfrowa Wielkopolsk@ 2020, podprojekt: Uczniowskie Laboratoria Informatyczne dała uczniom  wiele satysfakcji. Uczyła ich cierpliwości, wzajemnego słuchania się, systematyczności w działaniu. Była to dla nich ciekawa przygoda. 

Multimedia

—————————————-

Zespół projektowy

Nazwa szkoły: – Szkoła Podstawowa im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Stobnie 
Nauczyciel – opiekun grupy projektowej: – Zofia Posiewała
Uczniowie – członkowie zespołu projektowego:

Magdalena Juszczak
Aleksandra Spławska
Martyna Kowalska
Joanna Burchacka
Eliza Burczyńska
Urszula Izydorczyk
Amelia Juszczak
Dorota Szajdzińska
Emil Walczak
Kacper Marucha
Marcin Radziszewski
Aleksander Kołodziejek
Filip Białek                
Antoni Dyc
Fabian Różalski 
Aleks Dzięcioł
Antoni Jagliński
Adam Nowak
Michał Karolak

Mój przyjaciel Robot – Mały Programistrz | Szkoła Podstawowa nr 1 im. S. Staszica w Pile

Założenia projektu

Siedemnastu uczniów z klas 1-3 z początkiem listopada 2021 roku wyruszyło w wyprawę w cyberprzestrzeń, która pomogła im wspiąć się na wysoki poziom umiejętności informatycznych. W przeprowadzonej debacie grupa sformułowała następujące pytania problemowe projektu i cel główny. Nie można zaprzeczyć, że technologia obecna jest w coraz większej przestrzeni naszego życia. Coraz częściej roboty można zobaczyć podczas wykonywania różnych czynności. Niektórzy z radością i zaciekawieniem przyglądają się nowoczesnym rozwiązaniom, a inni wprost przeciwnie – obawiają się skutków coraz to nowszych urządzeń i funkcji. Czy te obawy są uzasadnione? Czy technologia faktycznie wpływa negatywnie na bezpieczeństwo i poziom naszego życia, czy może wprost przeciwnie? Czy nowe technologie, roboty, sztuczna inteligencja są szansą czy zagrożeniem dla ludzkości w przyszłości? Celem finalnym projektu było stworzenie z grupą wizji świata za 100 lat – czy robot będzie przyjacielem człowieka?

Realizacja

Projekt Cyfrowa Szkoła Wielkopolska, w którym mieliśmy przyjemność brać udział, to była niezwykła przygoda, pełna niespodzianek i wyzwań.

Zaczynając od spotkania inauguracyjnego, tzw. Kick of meeting, poznaliśmy się wzajemnie za pomocą aktywizujących zabaw integracyjnych. Dzięki którym nasza grupa rozluźniła się i poczuła swobodnie. Podczas żywej dyskusji omówiliśmy cele naszej wyprawy w „nieznane”, powstał plan pracy, podział zadań, zatwierdzenie tematu i celu naszego projektu. Sporządziliśmy kontrakt/zasady panujące w naszej grupie, które zagwarantowały nam, że każdy w grupie czuł się słuchany i doceniany, bezpieczny i zadowolony. Poznaliśmy na czym polega metoda, którą będziemy pracować na zajęciach – metoda projektu. Nadaliśmy grupie indywidualnej tożsamości i identyfikacji wizualnej, co znacząco umocniło nasz zespół. Chętni uczestnicy zaprezentowali swoje ŚWIETNE pomysły na logo i nazwę grupy. Wszystkie pomysły zostały nagrodzone gromkimi brawami. W tajnym głosowaniu uczestnicy wybrali następującą nazwę i logo grupy:

W końcu nadszedł czas, by poznać narzędzia do pracy.

Każdemu uczestnikowi został przypisany tablet do indywidualnego użytku.

Poznaliśmy matę do programowania, kodowanie na dywanie oraz kolorowe kubki – idealne na początek przygody z kodowaniem. Dzięki poznanym aktywnościom, takim jak kubeczkowe bystre oczko, kolorowe rytmy – rozwijaliśmy zdolność logicznego myślenia, koncentracji, spostrzegawczości, ale również, a może przede wszystkim, umiejętność dobrej, wspólnej zabawy!

Za pomocą poznanych znaków kodowaliśmy wyznaczone drogi z punku A do punktu B, odtwarzaliśmy konstrukcje za pomocą instrukcji słownej i obrazkowej.

Okazało się, że materiał doskonale służył nam również do nauki i utrwalania wiadomości z podstawy programowej (liczenie, słuchanie ze zrozumieniem instrukcji, wierszy, powtarzanie cykliczności pór roku, miesięcy itp.)

Niesamowite wrażenia i naukę poprzez zabawę zagwarantowały nam Ozoboty. Opanowując umiejętność kodowania zaczęliśmy kreatywnie wykorzystywać je do nauki. I tak, wraz z Ozobotem wyruszyliśmy w podróż do najpiękniejszych Polskich miast. Stworzyliśmy w grupach plakaty z wybranymi miastami, przedstawiając miejsca, które według nas warto odwiedzić. Następnie kodując drogę, to właśnie Ozobot stał się naszym przewodnikiem. Oprócz tego, każda drużyna przygotowała prezentacje na tablecie na temat wybranego miasta.

Ozoboty wcieliły się także w postaci z bajki. Zapraszamy do obejrzenia naszej bajki „Czerwona Ozobotka”.

Następnie poznaliśmy zestaw LEGO Education oraz aplikacji WeDo 2.0. Początkowo budowaliśmy roboty zgodnie z podaną instrukcją, nauczyliśmy się programowania, wprawiania robota w ruch, na poznanym już tablecie. Jednak już po niedługim czasie, odłożyliśmy instrukcje na bok i daliśmy się ponieść naszej wyobraźni, konstruując własne roboty.

Również z Photonem – edukacyjnym robotem – doznaliśmy wiele ciekawych przygód. Stał się on naszą grupową maskotką, a nadaliśmy mu imię „Wolly”. Opanowaliśmy sposoby komunikowania się z robotem, programowania, funkcji aplikacji Photon Edu, pracy z scenariuszami.

Ciekawą formą zajęć były dla nas stacje zadaniowe z wykorzystaniem narzędzi: kodowanie na dywanie, tablety piórkowe, ozoboty, LEGO Education, kostki Marge Cube. Podzieleni na kilka grup, zajmowaliśmy wyznaczone stanowiska i realizowaliśmy wyznaczone zadania. Po wykonaniu zadania na danym stanowisku następowała zamiana miejscami. Na koniec mogliśmy dokonać porównania naszych pomysłów i rozwiązań.

Kolejnym niezastąpionym narzędziem na naszych spotkaniach były kostki Marge Cube, dzięki którym zrozumieliśmy czym jest rzeczywistość rozszerzona. Z wykorzystaniem aplikacji „marge explorer” mieliśmy możliwość zajrzeć w głąb kosmosu, układu słonecznego i innych interesujących nas tematów z różnych dziedzin naukowych.

W ramach projektu zrealizowaliśmy wiele ciekawych tematów, m.in.:

„Przez wody, lądy i cały świat, czyli o sieci, w którą wpadła kula ziemska”. Zajęcia wprowadzające nas w świat Internetu, danych i komunikacji elektronicznej: pojęcia Internetu, wyszukiwania informacji, porządkowania pojęć, zrozumienia prawdziwej natury globalnej sieci.

„Prawda i fałsz w Internecie”. Nauka krytycznej analizy informacji, wiarygodności informacji publikowanych w sieci. Poznanie pojęcia fake news.

„Bezpieczny Internet” – wprowadzenie w świat zagrożeń wynikających z korzystania z Internetu oraz prezentujące zasady bezpieczeństwa cyfrowego. To na tych zajęciach stworzyliśmy plakaty poruszające ważne tematy, takie jak: internetowe wirusy, hejt, nieznani użytkownicy, podawanie haseł i loginów, wyłudzenia danych, netykieta oraz pomoc rodziców, opiekunów i nauczycieli. Opisywaliśmy zagrożenia oraz sposoby minimalizowania ich.

„Raz, dwa, trzy – na tablecie gramy my!” – nauka korzystania z aplikacji (programów i platform edukacyjnych) i urządzeń mobilnych. Dzięki tym zajęciom zrozumieliśmy, że Internet i współczesne narzędzia TIK służą nie tylko do zabawy i komunikacji, ale również są bardzo pomocne przy nauce z różnych przedmiotów. Co spowodowało, że zaczęliśmy traktować sieć jako cyfrowe środowisko uczenia się, czerpania z niego wiedzy i nabywania umiejętności przydatnych w życiu. Wyszukaliśmy na tabletach i poznaliśmy szereg gier, aplikacji wspomagających naukę oraz rozwijanie swoich pasji.

Nauczyliśmy się korzystać z programów do tworzenia map mentalnych i infografiki – Mind 42, Bubbl.us, Canva, w których mieliśmy możliwość opracować wiele tematów, takich jak: zasady bezpiecznego korzystania z Internetu, zagrożenia w sieci, wykorzystanie nowej technologii w przyszłości. Forma przedstawiania poruszanych problemów na zajęciach w wyżej wymienionych programach, pomogła nam w przyswojeniu informacji.

„Szanse i zagrożenia rozwoju technologii dla ludzkości” – w ramach tych zajęć poszukiwaliśmy nowoczesnych rozwiązań technologicznych w przestrzeni naszego życia, zastosowań robotyki w różnych dziedzinach życia obecnie, podjęliśmy próbę przewidzenia skutków dynamicznego rozwoju technologii oraz zastosowań robotyki w przyszłości w codziennym życiu ludzi.

Po analizie wyników naszych poszukiwań i wymianie spostrzeżeń, podjęliśmy próbę określenia naszego stanowiska w stosunku do postawionego problemu głównego naszego projektu, a mianowicie „Wizja świata za 100 lat – czy robot będzie przyjacielem człowieka?”. Pomysłów było co nie miara! Nie chcieliśmy czekać dłużej! Z werwą zabraliśmy się za budowanie makiety, która przedstawia Robomiasto. Miejsce, w którym roboty żyją w zgodzie z ludźmi i pomagają im w codziennym życiu. Ale co tu dużo pisać, zapraszamy do obejrzenia filmiku.

Warto podkreślić, iż nasze poczynania nie były zamknięte w sali. Opanowując umiejętność montażu i edycji filmów, na bieżąco zdawaliśmy relacje na naszej stronie szkoły, a także na naszej prywatnej grupie na facebooku. Dzięki temu nasze zajęcia cieszyły się dużą popularnością. Bywało, że przybywali do nas niespodziewani goście, inni uczniowie, nasze rodzeństwo oraz nauczyciele. Z radością prezentowaliśmy im nasze umiejętności i zachęcaliśmy do wspólnej aktywności. Teraz, narzędzia dostępne w szkole są często wykorzystywane w szkole przez nauczycieli na zwykłych lekcjach. Jednak największym dla nas wydarzeniem były dni, kiedy odwiedzili nas nasi rodzice i dziadkowie. Cudownie było chwycić naszych przewodników życia za rękę, na chwilę zamienić się rolami, i stać się dla nich przewodnikami w poznawaniu narzędzi CSW.

Bardzo dziękujemy za niezapomniane wrażenia, które dostarczył nam projekt! 🙂

Zespół projektowy
Nazwa szkoły: Szkoła Podstawowa nr 1 im. Stanisława Staszica w Pile
Nauczyciel – opiekun grupy projektowej: Karina Pilarczyk
Uczniowie – członkowie zepołu projektowego:
Jagoda Pilarczyk klasa 1 A
Julia Suchomska klasa 1 A
Jan Bukowski klasa 1 B
Sylwia Smolarz klasa 1 B
Hubert Kotowski klasa 2 A
Maciej Ochlik klasa 2 A
Malwina Kanecka klasa 2 B
Zuzanna Armuszewska klasa 2 B
Gabriel Grabowski klasa 3 A
Patryk Półtorak klasa 3 A
Miłosz Zdunek klasa 3 A
Patryk Uchman klasa 3 B
Joachim Skorupa klasa 3 B
Zuzanna Siwiak klasa 3 B
Liliana Gałażewska klasa 3 C
Nikodem Speyer klasa 3 C
Franciszek Kłosiński klasa 3 C

Szpaki w świecie technologii cyfrowej | Szkoła Podstawowa nr 55 w Poznaniu

Założenia projektu

—————————————-

Ogólnym celem projektu było kształtowanie umiejętności samodzielnego myślenia, wyciągania logicznych wniosków oraz rozwiązywania postawionych problemów. Realizacja projektu miała na celu ujawnianie zainteresowań i kształtowanie uzdolnień uczniów w dziedzinie informatyki.

Realizacja

—————————————-

W okresie od listopada 2021 do maja 2022 uczniowie klasy czwartej i piątej Szkoły Podstawowej nr 55 w Poznaniu uczestniczyli w zajęciach realizowanych w ramach projektu Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2020, podprojekt Uczniowskie Laboratoria Informatyczne dla klas 4-8.

W projekcie wzieło udział 18 uczniów z klasy 4 i 5. Dzięki udziałowi w programie nasza skoła wzbogaciła się w nowy sprzęt komputerowy taki jak: tablety, laptop, klocki Lego Education, zestawów ScottieGo, kostki VR Merge Cube, BeCreo.

W ramach projektu uczniowie podejmowali szereg działań rozwijających ich kompetencje z zakresu technologii informacyjno- komunikacyjnej. Podczas zajęć uczniowie poznali szereg aplikacji, programów ułatwiających funkcjonowanie w cyfrowym świecie. Mogli przygotować własnoręcznie materiały służące do nauki i aktywnie uczestniczyć w przygotowywaniu materiałów ukazujących nasze codzienne życie w szkole. Opracowane materiały z pomocą nauczyciela umieszczano na portalu społecznościowym i stronie szkoły.

Poprzez zabawę uczniowie, w łatwy i ciekawy sposób nabywali kompetencje z zakresu programowania. Największą popularnością cieszyły się klocki Lego Education. Dzieci w zespołach samodzielnie projektowały, budowały i programowały swoje roboty. Wspolnie pokonywali trudności, dokonywali zmian w kodzie. Wiele radości dała im możliwość prezentacji swoich wynalazków przed grupą.

Multimedia

img_0053.jpg20211124_130930.jpg20211124_142425.jpg20211125_140138.jpg20220114_095211.jpg20220202_140556.jpg

20220414_123348.jpg20220512_121921.jpg20220511_134446.jpg

 

 

Zespół projektowy

Nazwa szkoły: Szkoła Podstawowa nr 55 w Poznaniu
Nauczyciel – opiekun grupy projektowej: Anna Płóciennik
Uczniowie – członkowie zespołu projektowego:

Aleksandra Kamińska
Antonina Kamińska
Maja Czarnecka
Paweł Długosz
Kamil Janicki
Bartosz Szymoniak
Jakub Szymoniak
Adam Czarnota
Tomasz Kaniewski
Nadia Brożek
Julia Grela
Karol Wawrzynkiewicz
Maria Berendt
Paulina Kąkolewska
Maja Żuławska
Hanna Majchrzak
Maksymilian Kahla
Mateusz Skrzypek

Podsumowanie projektu „Symbole OSW” | Szkoła Podstawowa nr 113 dla Dzieci Niesłyszących w Poznaniu

Założenia projektu

Głównym założeniem projektu w ramach Uczniowskich Laboratoriów Informatycznych była nauka bezpiecznego korzystania z internetu, rozwijanie umiejętności programowania oraz drukowania za pomocą drukarki 3D.

Realizacja

Na początku listopada, zaraz po wybraniu uczniów realizujących projekt, odbyło się pierwsze spotkanie. Zajęcia odbył się w specjalnie przygotowanej sali w której wychowankowie realizowali cały projekt.

Dzieci był zainteresowane nadchodzącą przygodą i z radością realizowały kolejne wyznaczone zadania. Początkowo utrwaliliśmy zasady bezpiecznego korzystania z internetu.

Następie przeszliśmy do rozwijania kompetencji programowania. Uczniowie za pomocą tabletów oraz gry ScottieGo! nabywali powyższe kompetencje rywalizując ze sobą, ale także wspierając się przy kolejnych, nieco trudniejszych zadaniach.

Trzecim  i ostatnim ,ale prawie najważniejszym etapem, podczas tego projektu było zapoznanie się z programem do tworzenia projektów 3D jak i samym procesem drukowania za pomocą drukarki 3D. Dzieci zdecydowały jakie symbole OSW chcą stworzyć. Stworzyliśmy plan projektu, wykonaliśmy zdjęcia, uczyliśmy się programu do projektowania, a na samym końcu wydrukowaliśmy elementy i stworzyliśmy makietę naszego Ośrodka.

Praca nad tym projektem wymagała od dzieci dużego nakładu pracy oraz wyobraźni, jednak dzięki temu ich kompetencje informatyczne rozszerzył się. Efektem końcowym pracy uczniów było stworzenie makiety naszego Ośrodka, którą możemy podziwiać poniżej.

Multimedia
https://p.csw2020.com.pl/api/resources/content/file-2b133b28-db03-4a53-b304-aafdc26154d0

Zespół projektowy

Nazwa szkoły: Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla dzieci Niesłyszących w Poznaniu
Nauczyciel – opiekun grupy projektowej: Daria Piaseczna
Uczniowie – członkowie zespołu projektowego:

Nikodem Grys
Nicola Rejment
Wiktoria Łuczak
Franciszek Kraśkiewicz

Stary Kotlin – nowy Kotlin | Szkoła Podstawowa im. M. Konopnickiej w Kotlinie

Założenia

Projekt „Stary Kotlin – nowy Kotlin” miał na celu:

1. Przedstawienie uczniom historii własnego regionu poprzez pryzmat archiwalnych fotografii i porównanie ich z wyglądem miejscowości, w której żyją obecnie.
2. Zapoznanie  uczestników z najnowszymi technologiami dotyczącymi:
       – robotyki,
       – programowania,
       – fotografowania i filmowania
przy użyciu nowoczesnych aplikacji dostępnych na szkolnych tabletach.
3. Integrację zespołu uczniowskiego zgodnie z hasłem „bawiąc się uczymy i uczymy innych przez zabawę”.

Realizacja

Dzisiejszy świat komputerów, telefonów komórkowych czy gier nie jest już tak atrakcyjny dla nastolatków jak kilkanaście lat temu. Młodzi ludzie coraz częściej poszukują ciekawych wyzwań, które pozwolą im lepiej opanować wiedzę i nabyć nowe umiejętności w przyjazny dla zmysłów sposób. Dlatego uczniowie klas VII  Szkoły Podstawowej w Kotlinie postanowili poświęcić swój czas na udział w projekcie „Cyfrowa Szkoła Wielkopolska @2020”.

Praca w działaniu pod nazwą „Stary Kotlin – nowy Kotlin” została przez nauczycieli: panią Agnieszkę Banaszak (opiekun IT) i pana Kamila Rinka (szkolny koordynator projektu) podzielona na 4 etapy:
1. Utworzenie grupy projektowej, wybór tematu projektu i wspólna praca nad harmonogramem zadań.
2. Zapoznanie uczniów z najnowszymi technologiami, udostępnionymi szkole przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu w ramach CSW @2020.
    Uczestnicy poznali i opanowali podstawy programowania z wykorzystaniem:
    – robotów (TRUE TRUE oraz PHOTON),
    – zestawów klocków LEGO i aplikacji LEGO SPIKE,
    – programów komputerowych do:
•    Tworzenia map myślowych i infografik (MIND 42, BLUEMIND, FREE MIND),
•    Obróbki zdjęć i filmów (CANVA, MOVIE MAKER).
    – aplikacji SCOTTIE GO!
Uczniowie potrafili również wykorzystać zastosowania tzw. wirtualnej rzeczywistości w postaci kostki MERQE

Finałem tych aktywności jest prezentacja nr 1.

3. Zebranie i obróbka materiałów fotograficznych dotyczących codziennego życia mieszkańców swojej miejscowości w ubiegłym stuleciu.
Dużą pomocą na tym etapie prac okazały się rozmowy/wywiady przeprowadzone samodzielnie przez uczniów z mieszkańcami Kotlina (dziadkowie, rodzice, nauczyciele) oraz archiwalne artykuły z Gazety Jarocińskiej. 

Wymenione wyżej działania przedstawia prezentacja nr 2.

4. Szkolne podsumowanie projektu

W porozumieniu z dyrekcją placówki grupa projektowa postanowiła w dniu 10 maja 2022r. zaprosić uczniów klas I – V na minipokaz technologii cyfrowych zorganizowany w świetlicy szkolnej. W role przewodników po cyfrowym świecie wcielili się uczestnicy projektu prezentując najmłodszym roboty, konstrukcje Lego oraz kostkę Merqe. Uczniowie klas I – III byli zachwyceni tym, że mogli samodzielnie sterować robotami za pośrednictwem tabletów. Starszym uczniom (klasy IV – V) do gustu bardziej przypadły klocki  oraz wirtualna rzeczywistość. Jak to się odbyło pokazaliśmy na zdjęciach zamieszczonych w części MULTIMEDIA.
Prace uczniów w projekcie były i są na bieżąco dokumentowane na:
– stronie internetowej szkoły,
– ekranie tzw. szkolnej WIRTUALNEJ GAZETKI (monitora znajdującego się na głównym korytarzu szkoły). 
Po pokazie większość uczestników projektu samodzielnie zadeklarowała chęć uczestnictwa w podobnym przedsięwzięciu w roku szkolnym 2022/2023 w myśl zasady „bawiąc się  uczyć – ucząc się bawić”.

Mulitmedia

Prezentacja nr 1 p1a_stary_kotlin_nowy_kotlin.ppt

Prezentacja nr 2 p2_stary_kotlin_nowy_kotlin.pptx

Szkolne podsumowanie projektu w dniu 10 maja 2022r., fotografie wykonane przez samych uczestników.      

pokaz_2.jpeg pokaz_3.jpeg pokaz_5.jpeg pokaz_6.jpeg pokaz_11.jpeg pokaz_12.jpeg pokaz_15.jpeg pokaz_17.jpeg pokaz_18.jpeg pokaz_19.jpeg pokaz_21.jpg

SZKOŁA: Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Kotlinie.
NAUCZYCIELE: Agnieszka Banaszak (opiekun IT), Kamil Rink (szkolny opiekun projektu)
UCZNIOWIE:

Ada Borowczyk
Piotr Chabierski
Maja Chwałkowska
Agata Dekert
Paweł Drygas
Maja Durska
Wiktoria Hadrzyńska
Szymon Hajdysz
Antoni Jędrzejczak
Roksana Kaczor
Marta Kantek
Wiktoria Kmiecik
Adam Krówka
Antoni Kwaśniewski
Samuel Krzaczkowski
Karol Łapiński
Patrycja Marciniak
Szymon Mroczek
Antonina Raczkowska
Bartosz Wieruszewski