Pochodzenie
Urodził się 19 grudnia 1945 roku w Gębicach – obecnie gmina Czarnków, powiat czarnkowsko – trzcianecki, województwo wielkopolskie.
Dzieciństwo
Większość dzieciństwa spędził w Trzciance, dokąd przenieśli się w 1947 roku jego rodzice.
Edukacja i młodość
W Trzciance skończył Szkołę Podstawową nr 2 i Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica. Po maturze (1963) studiował na Wydziale Technologii Drewna w Wyższej Szkole Rolniczej (dzisiaj Uniwersytet Przyrodniczy) w Poznaniu. Ukończył studia w 1968 roku z tytułem magistra inżyniera. Krótko potem, w sierpniu 1968 roku poślubił, pochodzącą z Poznania, Annę Ożarską . Małżeństwo doczekało się wkrótce córki Kamili (ur. w 1969 r.). Póżniej adoptowali jeszcze syna Szymona (ur. w 1985 r.).
Etapy działalności
Kariera zawodowa
W 1968 roku zaczął pracować w Trzcianeckim Przedsiębiorstwie Przemysłu Terenowego, które wkrótce zmieniło nazwę na Lubuskie Zakłady Przemysłu Okrętowego „Lubmor” (dzisiaj „Lubmor” sp. z o.o.). Z zakładem tym związał się na całe zawodowe życie będąc tam technologiem, konstruktorem, dyrektorem handlowym a w końcu, dyrektorem ds. rozwoju.
W latach 1974 – 1980 pracował jednocześnie jako inspektor BHP w Zakładach Produkcji Leśnej „Las” w Trzciance.
Od marca 1985 roku do dzisiaj, zajmuje również stanowisko prezesa zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej przy „Lubmorze” w Trzciance.
Jest autorem kilkunastu patentów, wzorów użytkowych i projektów racjonalizatorskich. Dwukrotnie odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (w 1979 i 2001 roku).
Działalność społeczna
Działalność społeczną rozpoczyna w branżowych organizacjach: Klubie Techniki i Racjonalizacji, Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszeniu Inżynierów Leśnictwa i Drzewnictwa czy Stowarzyszeniu Inżynierów Mechaników Polskich (w tej ostatniej do dzisiaj). Ponieważ jego pasją życiową jest zbieranie znaczków pocztowych, od 1980 roku jest członkiem Polskiego Związku Filatelistycznego i przewodniczącym koła przy „Lubmorze”. Od drugiej połowy lat siedemdziesiątych XX wieku jest ( z przerwami do dzisiaj) członkiem Rady Parafialnej w Trzciance (parafia pw. Jan Chrzciciela). W 1983 roku był organizatorem i pierwszym kierownikiem Biblioteki Parafialnej, działającej do dzisiaj przy tej parafii. Od 1984 roku inicjuje, a później organizuje coroczny Tydzień Kultury Chrześcijańskiej, który również odbywa się nadal. W czasie tych tygodni odbywa sie wiele ciekawych wykładów, koncertów czy prezentacji o szerokiej, chrześcijańsko – humanistycznej tematyce.
Działalność związkowa i opozycyjna
Najciekawsza, naszym zdaniem działalność p. Edwina Klessy, to zaangażowanie w tworzeniu struktur NSZZ „Solidarność” oraz jego piękna karta opozycyjna.
Już w końcu lat siedemdziesiątych kolportował w Trzciance wydawnictwa niezależne. We wrześniu 1980 tworzył struktury „Solidarności” w macierzystym zakładzie pracy, czyli w LZPO „Lubmor”. Został vice – przewodniczącym Komitetu Założycielskiego, a następnie przewodniczącym Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Trzciance. Był delegatem na I Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Województwa Pilskiego w Pile (III 1981) i I Krajowy Zjazd Delegatów „Solidarnośći” w Gdańsku (IX – X 1981). Był członkiem Zarządu Regionu „Solidarności” w Pile.
W nocy z 12 na 13 XII 1981 został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia we Wronkach, a od 5 I 1982 roku w Gębarzewie koło Gniezna. Z internowania został zwolniony 6 sierpnia 1982 roku. Po zwolnieniu nie zaprzestał działalności na rzecz wolności i demokracji. Od 1983 roku organizował w Trzciance Bibliotekę Latającą – czyli konspiracyjną, zorganizowaną wymianę wydawnictw podziemnych. Był również członkiem Diecezjalnego Komitetu Pomocy Regionu Piła przy kościele św. Rodziny w Pile. Komitet zapewniał każdemu potrzebującemu opiekę materialną,prawną i lekarską, wspierał również rodziny prześladowanych i więzionych za przekonania. Funkcjonował on do 1986 roku i objął swoją pomocą 46 osób. W latach 1982 – 1989 Edwin Klessa podpisywał liczne petycje w obronie prześladowanych i więzionych za przekonania.
Za swoją działalność był w latach 1982 – 1989 prześladowany. Kilkakrotnie zatrzymany na 48 godzin – przeważnie przed ważnymi rocznicami (np. podpisanie porozumień gdańskich). Był rozpracowywany przez Wydział V Wojewódzkiego Urządu Spraw Wewnętrznych w Pile.
W 2013 roku ukazała się nakładem Instytutu Pamięci Narodowej – oddział w Poznaniu, książka z zapiskami p. Edwina Klessy z internowania. Powstawały one na gorąco, od XII 1981 do VII 1982 roku i były przemycane rodzinie w formie tzw. grypsów podczas widzeń. „Pamiętnik z internowania” to kapitalne źródło historii najnowszej. Jak pisze historyk, we wstępie do tej pozycji, jest to jedna z niewielu książek o tej tematyce, która powstawała na bieżąco, a nie jako materiał sporządzony „post factum” czyli później. Stąd jego szczególna wartość.
Znaczenie postaci
Edwin Klessa to przykład postaci godnej najwyższego uznania. Człowiek, który mimo przynależności do klasy inteligencji technicznej, która w czasach PRL-u nie miała najgorszej sytuacji materialnej i pozycji w społeczeństwie, poświecał czas i własne środki na działalność na rzecz wolności i demokracji. Wartości – które miały objąć wszystkie grupy społeczne w ówczesnej Polsce. Festiwal „Solidarności” dał p. Edwinowi szansę na oficjalną działalność. Niestety władza komunistyczna szybko „zajęła” się takimi postaciami jak nasz bohater. Mimo osobistych strat i prześladowań nie zeprzestał dalszej aktywności. Prowadził ją aż do 1989 roku. W czasach wolnej Polski, mimo wieku i zasłużonej zawodowej emerytury, nadal jest aktywny i służy innym swoimi pomysłami i umiętnościami. Pan Edwin Klessa to według nas prawdziwy Człowiek Wolności.