Pochodzenie

Jerzy Leon Stanikowski urodził się 30 kwietnia 1926 r. w Borku Wielkopolskim na ulicy Zdzieskiej 9, jako syn Władysława i Marii z domu Kuczyńska. Ojciec jego był kupcem i prowadził sklep w Borku Wielkopolskim.

Dzieciństwo

W okresie okupacji do września 1941 roku przebywał w domu, gdzie pomagał rodzicom w prowadzeniu sklepu. Po zlikwidowaniu sklepu przez Niemców został przydzielony przez niemiecki Urząd Pracy do firmy budowlanej. Ostatnie dwa lata okupacji pracował w miejscowym tartaku jako maszynista.

Edukacja

Jeszcze przed II wojną światową po ukończeniu siódmego roku życia w 1933 roku zaczął uczęszczać do pierwszej klasy Publicznej Szkoły Powszechnej w Borku Wielkopolskim. W 1939 roku otrzymał promocję do klasy siódmej, do której nie uczęszczał z powodu wybuchu wojny. Mimo ciężkich warunków jakie wytworzyła okupacja nie zaniechał pracy nad poszerzeniem swoich wiadomości. Dzięki pomocy starszego kolegi zdołał przerobić w okresie okupacji materiał z zakresu dwóch klas gimnazjalnych. Dzięki tej pomocy po wojnie zdał egzamin do Gimnazjum Ogólnokształcącego w Jarocinie do którego zaczął uczęszczać od trzeciej klasy. W tej samej szkole ukończył liceum typu matematyczno-fizycznego przystępując 1 września 1948 roku do matury. Chcąc zostać nauczycielem po maturze 31 stycznia 1949 roku ukończył półroczny Państwowy Kurs Nauczycielski w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Krotoszynie. W dniu 28 listopada 1958 roku w Studium Nauczycielskim w Poznaniu zdał egzamin uproszczony z zakresu studium nauczycielskiego kierunek fizyka i uzyskał kwalifikacje do nauczania w szkołach podstawowych oraz nauczania fizyki. 1972 roku rozpoczął studia magisterskie z filologii germańskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicz w Poznaniu. 21 maja 1977 roku uzyskał absolutorium, jednak nie przystąpił do obrony pracy magisterskiej.

Rodzina

Jerzy Leon Stanikowski zawarł związek małżeński 27 grudnia 1949 roku. Żona Janina z domu Pierzchałka urodzona 23 stycznia 1927 roku, zmarła 13 maja 1979 roku. Z powyższego związku urodziła się trójka dzieci: Marek (13.10.1950), Hanna (28.11.1953) oraz Maciej (13.05.1959).

Nagrody i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi– 1976 r.

Nagroda Ministra II stopnia – 1978 r.

Nagroda Kuratora Oświaty i Wychowania – 1982 r.

Odznaczenie Polskiego Związku Chórów i Orkiestr – 1992 r.

Tytuł i statuetka „Przyjaciel dzieci Szkoły Podstawowej w Borku Wlkp.” – 1999 r.

Złoty Krzyż Zasługi – 2001 r.

Zasłużony dla Ziemi Boreckiej – 2004 r.

Praca zawodowa

Przez cały okres pracy zawodowej Jerzy Stanikowski związany był ze szkolnictwem. Jego kariera zawodowa jest bardzo bogata. Pierwsze kroki w pracy nauczycielskiej stawiał w Jedenastoletniej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Gostyniu (1.02.1949-31.08.1949). Po zakończeniu roku szkolnego 1948/1949 został przeniesiony do Szkoły Podstawowej nr 1 w Gostyniu (1.09.1949-1.11.1949). Niestety, decyzją ówczesnych władz oświatowych po dwóch miesiącach pracy został przeniesiony do Szkoły Podstawowej w Nieparcie (1.11.1949-31.08.1950). Koniec roku szkolnego 1949/1950 był związany z kolejną zmianą pracy. Tym razem Jerzy Stanikowski został przeniesiony na ziemię borecką i rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej w Zimnowodzie (1.09.1950-1.12.1952). Kolejne placówki oświatowe, w których pracował to Szkoła Podstawowa w Siedmiorogowie II (1.12.1952-31.08.1957), Szkoła Podstawowa w Borku Wielkopolskim, filia w Jeżewie (1.09.1957-31.08.1964) oraz Szkoła Podstawowa w Skokowie (1.09.1964-31.08.1974). W 1974 roku Jerzy Stanikowski związał się ze Szkołą Podstawową im. Władysława Jagiełły w Borku Wielkopolskim (1.09.1974-31.08.2001). W dniu 14 lutego 1985 roku wyraził wolę przejścia na emeryturę i z dniem 1 września 1985 roku został z Jerzym Stanikowskim rozwiązany stosunek pracy. Mimo tego nie zerwał więzi ze szkołą i jako emeryt pracował w niej do 31.08.2001 roku.

Znaczenie postaci

Jerzy Leon Stanikowski pięknie mówi, pisze oraz śpiewa w języku niemieckim. Jako jedyny w gminie Borek Wielkopolski potrafi pisać pismem neogotyckim. Tego pisma nauczył go jego ojciec. Jerzy Leon Stanikowski 50 lat pracy zawodowej poświęcił szkole i środowisku. W dalszym ciągu angażuje się w sprawy szkoły i otoczenia. Jako emerytowany nauczyciel chętnie wracał w jej mury, by spełniać swą misję-pedagoga na zastępstwo nieobecnego nauczyciela. Uczył dzieci języka niemieckiego i przygotowywał je do udziału w życiu nowoczesnej, jednoczącej się Europy. Osiągał bardzo dobre wyniki w pracy dydaktyczno-wychowawczej. Bardzo lubiany i szanowany przez uczniów i rodziców. Był człowiekiem otwartym na zmiany, które niosła reforma edukacji. Cały czas doskonalił swój warsztat pracy poprzez udział w kursach i warsztatach szkoleniowych. W miejscowości, w której mieszka bezpłatnie w wolne soboty prowadził i nadal prowadzi zajęcia świetlicowe dla młodzieży szkolnej służące doskonaleniu komunikacji językowej, uzupełnianiu braków w wiedzy oraz pogadankom na temat miejsca i roli Polaków w Europie oraz związków kulturowych Polski z sąsiadami. Spotkania te sprzyjają kulturalnemu i pożytecznemu spędzaniu wolnego czasu młodzieży z małej wsi. Przez cały okres swojego dorosłego życia zaangażowany w sprawy środowiska. Długoletni członek Koła Śpiewawczego ,,Jutrzenka” w Borku Wlkp., którego w latach 1987-1997 był dyrygentem. Aktywny i sumienny chórzysta. W gronie śpiewaczym postrzegany jako człowiek koleżeński, życzliwy i oddany. Wielki pasjonat muzyki, śpiewu, którego uczył w swojej karierze zawodowej. Z okazji 100-lecia Chóru ,,Jutrzenka” w 1992 roku otrzymał odznaczenie Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Cieszy się ogromnym autorytetem w środowisku. Swą postawą zawodową i etyczną wpływał i wpływa na postawy innych ludzi, w tym zwłaszcza dzieci i młodzieży. Cechuje go wysoka kultura osobista i takt pedagogiczny. Poświęcając wolny czas na działania na rzecz swej ,,Małej Ojczyzny” utrzymuje więź emocjonalną z dziećmi, młodzieżą i społecznością lokalną. Mimo podeszłego wieku chętnie służy radą i pomocą innym ludziom. W 2004 roku wyróżniony jako pierwszy mieszkaniec gminy przez Radę Miejską Borku Wielkopolskiego tytułem „Zasłużony dla Ziemi Boreckiej”.