Pochodzenie
Urodził się 3 stycznia 1952 roku w Łodzi jako jeden z dwóch synów państwa Opalińskich. Jego matka pochodziła z Kielecczyzny, a ojciec z Rzeszowszczyzny.
Dzieciństwo i młodość
Niewiele wiadomo o jego dzieciństwie, które spędził w Łodzi i na kieleckiej wsi. Tam też uczęszczał do szkoły. W 1978 roku poślubił Marię, którą poznał w Bieszczadach podczas akcji harcerskiej ,,Bieszczady 40”. Urodziło im się sześcioro dzieci, z których każde coś po nim odziedziczyło: Dobrochna, Bartłomiej, Wojciech, Kalina, Róża i Malwina. Początkowo mieszkali pod Krakowem, a od 1986 roku w Elżbietkowie, w gminie Pogorzela, w województwie wielkopolskim. A. Opaliński podczas swoich artystycznych spotkań i wywiadów zawsze podkreślał, że ,,Elżbietków to Jego Raj na Ziemi!”. Artysta mieszkał tam do śmierci.
Praca zawodowa
W życiu imał się wielu zawodów, lecz wykonywał je bardzo krótko. Pierwszym z nich była praca drwala w Bieszczadach. Jednak pasja do sztuki zwyciężyła. Artysta swobodnie poruszał się po różnych obszarach artystycznych: rzeźbie, sztuce użytkowej i kowalstwie artystycznym, ale przede wszystkim kochał malarstwo.
http://a_opalinski.iartist.pl/
Malarstwo
A. Opaliński specjalizował się w obrazach olejnych dużych i małych. Szczególnie chętnie malował miniatury. Wykonywał je szpachelką – instrumentem malarskim przypisywanym większym formom, który w zetknięciu z niewielkim obszarem płótna dawał grubą, nierówną fakturę wpływajacą na nierozpoznawalność ukazanych detali. Najmniejsza miniatura miała wymiar centymetr na centymetr. Takie maleńkie obrazki wymagały sporo precyzji i wytrwałości, ponieważ często były mniejsze od narzędzi malarskich. A. Opaliński twierdził, że będzie je tworzył aż do momentu, gdy ręka odmówi mu posłuszeństwa. I faktycznie, jeszcze kilka godzin przed śmiercią malował takie obrazki. Oprócz miniatur wykonywał także większe formy. Jego obrazy przedstawiają pejzaże,kwiaty, martwe natury. W pejzażu szczególnie wierzby cieszyły się jego sympatią. Uważał, że mają one niebywałą żywotność. A. Opaliński czuł się spadkobiercą impresjonistów. Ważna była dla niego zabawa kolorem na płótnie. Malował przede wszystkim po to, by sprawić radość, nie chciał szokować. Jego obrazy są ciepłe, przynoszą spokój i może odrobinę zadumy nad tym, co powoli ginie z naszego krajobrazu – snopy siana, kwieciste łąki, pochylone chaty. Od najmniejszych miniatur do największych obrazów, każda praca posiada swoisty romantyczny klimat, któremu nie może nie poddać się oglądający. Jego malarstwo jest czytelne i piękne.
Rzeźba
Był nie tylko malarzem, ale również rzeźbiarzem. Rzeźbił w drewnie i kamieniu. Pierwsze rzeźby zrobił w dzieciństwie. Myślał, że nie były zbyt udane, ponieważ nie podobały się mamie, która twierdzila, że robiły one za dużo bałaganu. A. Opalińskiego nie zraziło to jednak i nadal próbował swych sił. Początkowo była to zabawa, ale w dorosłym życiu hobby stało się jego pracą. Dawało mu to duże zadowolenie, bo tworzenie w kamieniu i drewnie wymagało ogromnego skupienia, jak również dużej wytrwałości i siły fizycznej. Rzeźbił wielokrotnie w kamieniu, czego dowodem są pomniki, płaskorzeźby, płyty nagrobkowe, statuetki, obeliski. Połączył także malarstwo z rzeźbą, o czym świadczy cykl czterech pór roku wkomponowany w rzeźbiony krzyż z głową Chrystusa. Wykonał kilkanaście takich niepowtarzalnych dzieł.
Dzieła artysty
Mimo że nie posiadał wykształcenia plastycznego, jego talent pozwolił mu stworzyć setki obrazów i niemałą liczbę rzeźb. Miał wiele wystaw. Artysta nie robił jednak dokumentacji swojej pracy twórczej. Dla niego ważne było, że ludzie chętnie wieszają jego obrazy w swoich domach. I rzeczywiście, obrazy A. Opalińskiego wiszą w wielu domach w Polsce i za granicą. Szczególnym etapem w twórczości artysty związanej z rzeźbą w kamieniu była ponad roczna praca u lorda Ballyedmond w 2008 roku. Wykonał on wówczas dla niego cykl herbów rodowych, umieszczonych później w jego posiadłości w Anglii. Zdobył tam wielkie uznanie.
W Polsce:
Pogorzela
– pomnik PSLprzy kościele ewangelickim, powstał w 1995 roku;
– herb Polski i Pogorzeli w piaskowcu, w ratuszu;
– herb Pogorzeli w drewnie, w ratuszu;
– obraz ,,Jezu, ufam Tobie” w kościele rzymskokatolickim p.w. św. Michała Archanioła, na Rynku;
– odrestaurowana i pomalowana figura Serca Jezusowego oraz płotek zaprojektowany obok, na Małym Rynku;
– grota Michała Archanioła przy kościele rzymskokatolickim p.w. św. Michała Archanioła, na Rynku, powstała w 2011 roku;
Odolanów
– pomnik 600-lecia w parku, powstał w 1999 roku;
Koźmin Wielkopolski
– pomnik upamiętniający koźmińskie harcerstwo w parku, powstał w 2006 roku;
– pomnik upamiętniający patrona szkoły Kornela Makuszyńskiego przed Szkołą Podstawową nr 3, powstał w 2003 roku;
Krotoszyn
– Krzyż Katyński w drewnie znajduje się na cmentarzu, powstał w 1992 roku, odrestaurowany w 2013 roku;
– cykl obrazów ,,Kapliczki powiatu krotoszyńskiego”, w muzeum;
Jutrosin
– monument przed Zespołem Szkół Zawodowych;
– rzeźba herbarzowa rodziny Sierpowskich;
– drewniana dzwonnica;
Gostyń
– rzeźba orła na Rynku, powstała w 1999 roku;
Jarocin
– rzeźba głowy Krasnoluda, ukończona w 2010 roku;
Borówiec
– obraz Matki Bożej Królowej Rodzin w kościele parafialnym;
Leszno
– pomnik pamięci Sybiraków przy kościele Świętego Kazimierza na osiedlu Rejtana, powstał w 2013 roku;
Warszawa
– grób Krzysztofa Kolbergera na Powązkach;
– grób rodziny Kolbergów.
Inne działania artysty
A. Opaliński wykonywał liczne rzeźbione kamienie w miejscach spotkań Wielkopolskich Kół Łowieckich (np. Borzęciczki, Miranów). Przygotowywał statuetki z okazji różnych rocznic i uroczystości, np. ,,Fakty”- dla jarocińskiej gazety, „Dar Serca”- dla Szkoły Specjalnej w Krotoszynie. Nie stronił jednak od innych form np.: odnawiania starych rzeźb (Kredków, Pogorzela), przygotowania scenografii do wieczorów poezji, ołtarzy na Boże Ciało i szopek Bożonarodzeniowych oraz wykonywania reklam.
Działalność społeczna
A. Opaliński chętnie odpowiadał na zaproszenia dzieci i nauczycielek (np. Szkoły Podstawowej w Bułakowie, Szkoły Specjalnej w Krotoszynie) i prowadził tam warsztaty zapewniając uczniom wiele artystycznych emocji. Brał udział w wielu plenerach rzeźbiarskich, gdzie dzielił się wiedzą i doświadczeniem. W pierwszą rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II namalował dla Papieża obraz przedstawiający malarską wizję wiersza Cypriana Kamila Norwida pt. „Moja Piosenka”. Otrzymał za to specjalne podziękowania z Watykanu. Oddawał także swoje prace na cele charytatywne m.in. na Orkiestrę Świątecznej Pomocy, Klub Amazonek.
Inne pasje artysty
Jego pasją była jazda na rowerze, turystyka, zwiedzanie Polski i świata. W czasie swych podróży nie lubił zwiedzać rynków, tylko uliczki boczne, zakątki i podwórka.
Pośmiertne odznaczenie
23 kwietnia 2014 r. w czasie XXXVII sesji Rady Miejskiej w Pogorzeli pośmiertnie nadano mu tytuł i odznakę „Zasłużony dla Gminy Pogorzela”. Medal ten wręczono jego żonie Marii Opalińskiej.
Źródła informacji
Informacje o Andrzeju Opalińskim zostały zgromadzone na podstawie:
wypowiedzi żony Marii Opalińskiej, synów Bartosza i Wojciecha, córki Róży, Burmistrza Miasta i Gminy Pogorzela – Piotra Curyka, proboszcza parafii Pogorzela – Dariusza Bandosza, kustosza muzeum w Krotoszynie;
analizy wycinków prasowych z gazet lokalnych: „Głosu Wielkopolskiego” (z 16.05.2001 r.), „ABC” (z 15-17.01.2013 r., 29.10.1998 r.), „Faktów Jarocińskich” (z 17.04.2004 r.), „Faktów” (z 11.05.2005 r.), „Gostyńskich ABC” ( z 14-17.08.1998 r.);
strony prywatnej artysty http://a_opalinski.iartist.pl//.