Pochodzenie
Kazimierz Jaśniewicz pochodził z Osieczy znajdującej się w Gminie Rzgów powiat koniński. Urodzony 20 lutego 1916 r. w miejscowości Bukowe gmina Trąbczyn powiat Konin województwo poznańskie.
Dzieciństwo
Syn Michała i Stanisławy, wychowywał się razem z rodzeństwem: Józefem, Marianem, Anną i Kamilą w miejscowości Osiecza położonej nad rzeką Wartą, oddalonej od Konina o 12 km. Już od najmłodszych lat miał styczność ze zwierzętami wychowując się w gospodarstwie rodziców.
Edukacja
W 1928 roku ukończył pięć klas w Szkole Powszechnej w Osieczy.
15 Pułk Ułanów Poznańskich
Dnia 7 listopada 1938 r. został wcielony do 15 p. ułanów przez Rejonową Komisję Uzupełnień w Koninie – 1 szwadron szkolny w Poznaniu.
Szkoła Podoficerska w Poznaniu
Kazimierz Jaśniewicz 20 stycznia 1939 r. trafił do Szkoły Podoficerskiej liniowej w 15 p. ułanów. W szkole zdobył potrzebną wiedzę i sprawności w jeździe konnej i posługiwaniu się szablą. Do jego zadań należało dbanie o konia, broń i umundurowanie. W szkole poznał kolegę z sąsiedniej miejscowości – Jana Walczaka ze Starego Miasta.
Szkoła Podoficerska Sanitarna – Szpital Okręgowy w Poznaniu
1 czerwca 1939 r. udał się do Szkoły Podoficerskiej Sanitarnej – Szpital Okręgowy w Poznaniu, gdzie ukończył kurs pierwszej pomocy ze stopniem dobrym. 24 sierpnia 1939 r. został awansowany na st. ułana, a 25 sierpnia wcielony do 15 Pułku Ułanów Poznańskich.
II wojna światowa
Bitwa nad Bzurą
W kampanii wrześniowej 15 Pułk Ułanów Poznańskich (15 p.uł.), w którym służył Kazimierz Jaśniewicz, walczył w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii będącej częścią Armii „Poznań”. 1 września 1939 r. Pułk znajdował się koło Zaniemyśla. Koncentracja wojsk miała miejsce w Golinie, dalej jednostka ruszyła w stronę Konina i Turku, następnie do Uniejowa i nad Bzurę. Kazimierz Jaśniewicz od 10 września 1939 znajdował się na wschodnim skrzydle Armii „Poznań”, gdzie toczyły się ciężkie walki pod Brochowem i Walewicami w ramach Bitwy nad Bzurą. Sam ranny odłamkiem w ramię dalej niósł pomoc innym. Jako sanitariusz był obecny przy śmierci dowódcy Pułku ppłk Tadeusza Mikke, który poległ 12 września 1939 r. we wsi Boczki Domaradzkie. 22 września 1939 r. po przegranej bitwie kierował się w stronę broniącej się Warszawy. Tam na błoniach nad Wisłą został wzięty do niewoli niemieckiej.
STALAG I A
Stalag I A do którego trafił Kazimierz Jaśniewicz był to największy niemiecki obóz jeniecki z przeznaczeniem dla podoficerów i szeregowców wojsk lądowych na terenie byłych Prus Wschodnich. Obecnie znajduje się w województwie warmińsko-mazurskim w gminie Górowo Iławeckie w powiecie bartoszyckim w Stabławkach i Kamińsku oraz częściowo w okolicy miasta Dołgorukowo w obwodzie kaliningradzkim. Podczas funkcjonowania w latach 1939-1945 przebywało w nim około 255 000 jeńców wojennych z całej Europy.
Kazimierz Jaśniewicz został więźniem Stalagu I A z numerem 23941. W obozie pracował codziennie od świtu do zmierzchu przy wznoszeniu baraków, natomiast poza obozem w gospodarstwach przy zwierzętach i w polu. Jako patriota i ułan nie porzucił munduru polskiego przez co miał mniejsze racje żywnościowe i kłopoty.
Okolice Szczytna – praca w majątku u Niemca
W majątku u Niemca pod Szczytnem pracował 7 tygodni, w tym 5 tygodni przy wykopkach ziemniaków i 2 tygodnie przy zbiorach buraków. Jak sam wspominał za życia, w gospodarstwie warunki były bardzo złe, a jedzenie dużo gorsze niż w obozie jenieckim. Pewnego dnia powiedział jedno zdanie za dużo, które zrozumiał pilnujący ich Niemiec. Kazimierz Jaśniewicz zwrócił się słowami do pracujących z nim kolegów „do szwabskiej roboty chłopaki trochę wolniej” i za to o mało nie stracił życia. Wstawił się za nim kolega Mądrzycki, który znał język niemiecki i uprosił łaskę dla Kazimierza Jaśniewicza.
Powrót do domu w Osieczy
W momencie gdy wojska radzieckie były już blisko Kazimierz Jaśniewicz wraz z innymi jeńcami musiał pomagać ewakuować się Niemcom na statki w Gdańsku. Tam też został zatrzymany przez wojska rosyjskie, ale po sprawdzeniu pochodzenia dostał pozwolenie na marsz do domu. Przez Grudziąc, Toruń, Wrześnię i Konin 7 lipca 1945 r. powrócił do domu w Osieczy.
Życie po II wojnie światowej
Po II wojnie światowej Kazimierz Jaśniewicz zajmował się pracą w gospodarstwie rolnym i aktywnie działał na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w Osieczy i lokalnej społeczności.
Zmarł 29 stycznia 2013 r.
Znaczenie postaci
Kazimierz Jaśniewicz był przykładem Polaka-patrioty, który nigdy nie wyrzekł się polskości. Zawsze niósł pomoc innym, a po wojnie przekazywał młodemu pokoleniu ważne dla siebie wartości takie jak – BÓG, HONOR, OJCZYZNA. Był zapraszany do szkół, w których opowiadał dzieciom i młodzieży o swych wojennych losach – był żywym świadkiem historii.
Materiały dotyczące postaci Kazimierza Jaśniewicza
2 lutego 2013 r. – Pogrzeb śp. Kazimierza Jaśniewicza – ostatniego ułana XV Pułku Ułanów Poznańskich