Pochodzenie
Urodzony 22 lutego 1908 roku w Grodźcu (powiat koniński) w rodzinie chłopskiej. Ojciec Władysław, matka Maria – Teresa z domu Manierska.
DZIECIŃSTWO
W 1914 roku, gdy nasz bohater miał 6 lat, rozpoczęła się I wojna światowa. W domu zapanowała wielka rozpacz, ponieważ ojciec walczył na froncie. Rodzina utrzymywała się z ośmiomorgowego gospodarstwa. Była bieda, ponieważ prawie 100 % słabych plonów trzeba było oddać wojsku niemieckiemu. Ojciec szczęśliwie powrócił, co było związane z wyzwoleniem kraju i zakończeniem wojny – w rodzinnym domu zapanowała radość. Później starsi bracia poszli do wojska, by nadal walczyć o granice Polski.
EDUKACJA I MŁODOŚĆ
Ukończył szkołę podstawową i naukę krawiectwa. W 1929 roku został powołany do wojska w Łodzi do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich. Po powrocie z wojska w 1931 roku w Grodźcu założył pracownię krawiecką. Pracował społecznie jako Instruktor Przysposobienia Wojskowego w Związku Strzeleckim (był komendantem). Należał także do Związku Żołnierza Rezerwisty (był zastępcą prezesa).
KOLEJNE ETAPY
W 1939 roku został powołany do 25 Pułku Piechoty do Piotrkowa Trybunalskiego, tu też zorganizował pułk wojenny nr 146. Największą bitwę rozegrano nad rzeką Bzurą, po czym pułk wycofał się do Warszawy. Od 1940 roku działał aktywnie w Związku Walki Zbrojnej. 14 kwietnia 1940 roku został aresztowany i przewieziony do Konina do szkoły (w więzieniu nie było miejsca); był bity i maltretowany, by przyznał się do swej działalności. 6 maja 1940 roku został przewieziony do do obozu w Dachau – pierwszego obozu hitlerowskiego, założonego w 1933 roku. Cierpienie, głód, maltretowanie, eksperymenty medyczne, epidemie, śmierć … stały się codziennością. Od 1941 roku rozpoczęto segregację: inwalidów, chorych i starców wywożono do komór gazowych; w 1942 roku rozstrzelano 13 tysięcy więźniów ze Związku Radzieckiego. W czerwcu 1942 roku Niemcy chcieli stracić pana Mieczysława i innych polskich więźniów. Okazało się, że nasz bohater wraz z innymi zachorował na malarię; niektórych leczono polewając lodowatą wodą. 12 grudnia 1944 roku został przewieziony do Buchwaldu, gdzie pracował 12 godzin dziennie bez przerwy. Później pracował w zawodzie mistrza krawieckiego w obozie. 6 kwietnia 1945 roku w czasie ewakuacji obozu uciekł z kolumny transportowej, a tym samym odzyskał wolność. Po wojnie ożenił się z Natalią (z dom Drop) i zamieszkał w Rychwale. Miał dwie córki: Marię i Teresę (imiona odziedziczyły po matce bohatera); obydwie zdobyły staranne wykształcenie medyczne. Maria jest farmaceutką, Teresa – stomatologiem. Nadal pracował jako krawiec. Był także pszczelarzem. 16 lutego 1999 roku zmarł i został pochowany na parafialnym cmentarzu w Rychwale.
ZNACZENIE POSTACI
Nasz bohater jest dla nas świadkiem historii, więźniem, żołnierzem, członkiem ZBOWiD-u, zwyczajnym mężem, ojcem i dziadkiem. Pasjonatem pszczelarstwa, człowiekiem niezwykle pracowitym i znakomicie grajcym w szachy. Lubił samotne, długie spacery (wychodził niezależnie od pogody). Wiele wiedział o świecie zwierząt, szanował każdą istotę żyjącą.
O wielkości Mieczysława Jakubowicza świadczą otrzymane medale i odznaczenia:
Krzyż Polonia Restituta
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oświęcimski
Medal za udział w wojnie obronnej
Złota Odznaka Polskiego Związku Pszczelarskiego
CIEKAWOSTKI O POSTACI
Ogromną wagę przywiązywał do nauki, tłumaczył córkom, że wszystko można stracić, ale nie zdobytej wiedzy.
Miał wiele zainteresowań, potrafił wszystko naprawić, dlatego uchodził za „złotą rączkę”.
Do zawodu krawieckiego przyuczał uczniów – szyli futra, pelisy, sutanny. Kształcił prawdziwych mistrzów krawieckich.
Przez wiele lat nie opowiadał o przeżyciach wojennych. Dopiero później wspominał te czasy. Często nawiązywał do długich lat bezsenności (uraz po obozie).
W domu Państwa Jakubowiczów książka pt. „Dachau” napisana przez więźnia była otoczona szczególnym kultem.
Szanowano także każdą cząstkę jedzenia, nigdy niczego nie marnowano, co było związane z głodem zaznanym w obozie.