Pochodzenie

Ojciec Konrad Feliks Stolarek urodził się 31 października 1913 roku w Rychtalu (obecnie woj. wielkopolskie, powiat kępiński) jako syn Leona i Marty z Taniewiczów. Zmarł 3 lutego 2007 roku w Maisnil-les-Ruitz we Francji. Ojciec jego miał własny zakład masarski. Zginął młodo w 1914 roku na froncie wschodnim, jako żołnierz wcielony do armii niemieckiej. Matka była gorącą patriotką, czynnie biorącą udział w walce o polskość w okresie powstań śląskich i plebiscytu.

Dzieciństwo

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Rychtalu.

Edukacja (lub „młodość”)

Wykształcenie średnie otrzymał w Państwowym Gimnazjum w Kępnie, gdzie w 1932 roku zdał maturę. W tym samym roku udał się na studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Syminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Obrze. Studia te ukończył w 1939 roku, wcześniej tj. 12 czerwca 1938 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. arcybiskupa Walentego Dymka. W okresie nauki i studiów był aktywnym działaczem ZHP (drużynowy w Gimnazjum 1928-1932, a następnie kierownik Starszoharcerskiego 1 Kręgu Kleryków im. Piotra Skargi w Obrze 1933-1939) oraz instruktorem wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. W 1937 roku mianowany został podharcmistrzem Rzeczypospolitej.

Etapy działalności

Etap pierwszy

Początek pracy kapłańskiej

Pracę kapłańską rozpoczął jako redaktor miesięcznika „Oblat Niepokalanej” oraz współpracownik katowickiego dziennika „Polonia”. W lipcu i sierpniu 1939 roku z ramienia Naczelnictwa ZHP w Warszawie pełnił funkcję wizytatora obozów harcerskich we Francji. 1 września 1939 roku miał objąć stanowisko katechety gimnazjum w Orłowej na Zaolziu. Agresja hitlerowska na Polskę przekreśliła te plany.

Etap drugi

Okres wojenny

Pod koniec listopada 1939 roku przekroczył zieloną granicę, by przez Słowację, Węgry i Włochy przedostać się do Francji, gdzie 1 stycznia 1940 roku zgłosił się do Armii Polskiej. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Coetquidan, otrzymał stopień kapitana i nominację na kapelana 1 Dywizji Grenadierów. Brał udział w walkach na linii Maginota. Po rozwiązaniu dywizji z narażeniem życia osobiście przeprowadził gen. Bronisława Ducha i gen. Rudolfa Niemirę do nieokupowanej części Francji. Organizował punkty przerzutowe do wolnej Francji dla polskich żołnierzy uciekających z obozów jenieckich. Następnie na polecenie polskich władz wojskowych wizytował obozy jenieckie na terenie Alzacji i Lotaryngii jako przedstawiciel Międzynarodowego Polskiego Krzyża, pełniąc równocześnie funkcję kapelana internowanych polskich żołnierzy w Caylus. W kwietniu 1941 roku O. Konrad Stolarek przez Hiszpanię i Portugalię przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie został kapelanem w dywizjonach lotnictwa myśliwskiego oraz współpracownikiem Sekcji Polskiej Radia BBC w Londynie. Wiosną 1943 roku odkomenderowano go do zadań specjalnych we Francji, gdzie został zrzucony na spadochronie. 10 maja 1943 roku z polecenia Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego, nawiązał kontakt z internowanym przez Niemców kard. Augustem Hlondem. Po powrocie do Anglii objął stanowisko szefa duszpasterstwa 1 Brygady Spadochronowej w Szkocji (1943-1944), a następnie kapelana w dywizjonach lotnictwa myśliwskiego (1944-1946). W marcu 1944 roku mianowany został harcmistrzem ZHP. Pod koniec wojny ponownie zrzucony został we Francji w charakterze pełnomocnika MON, z zadaniem pełnego rozpoznania Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość. Po zakończeniu misji powrócił do Londynu.

Kolejne etapy…

Okres powojenny we Francji

Zdemobilizowany w 1946 roku przybył do Francji, gdzie był współzałożycielem i pierwszym prowincjałem Polskiej Wiceprowincji Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej we Francji i w krajach Beneluksu z siedzibą w La Ferte-sous-Jouarre pod Paryżem. W 1954 roku założył, redagował i wydawał miesięcznik „Niepokalana” – bardzo popularny w polskich rodzinach w wielu krajach Europy oraz w Kanadzie. Od 1956 roku był dyrektorem tygodnika „Głos Katolicki” wydawanego przez Polską Misję Katolicką we Francji. Od 1972 roku był przełożonym Internatu Św. Kazimierza w Vaudricourt, a w latach 1988-1994 rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Luksemburgu. W 1979 roku wygłosił szereg wykładów w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Belgii i Niemczech. Od 2000 roku mieszkał jako rezydent w domu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Vaudricourt. Przez cały czas swojej pracy we Francji włączał sie bardzo aktywnie w życie Polonii w tym kraju.

Odznaczenia

Za bohaterstwo w służbie duszpasterskiej w Polskich Siłach Zbrojnych oraz działalność społeczną na emigracji został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP, srebną odznaką Orderu Zasługi RP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Lotniczym, Złotą Bojową Odznaką Spadochroniarską, Odznaka Stowarzyszenia Lotników Polskich, francuskim Croix de Guerre z Gwiazdą oraz brytyjskim Defence Medal, War Medal i France and Germany Star.

Znaczenie postaci

Życie Ks. Pułkownika Konrada Stolarka to jednocześnie fragment historii – najpierw naszego kraju, a następnie polskiej emigracji. Przypominamy sylwetkę niezwykłego Kapłana i Polaka, który swoim życiem i pracą ukazuje najlepiej znaczenie służby drugiemu człowiekowi i Ojczyźnie.