Pochodzenie

Urodził się 6 kwietnia 1912 r. w Kamionnie. Był czwartym dzieckiem Stefana Mazurkiewicza i Katarzyny z d. Nowak. Został ochrzczony w miejscowym kościele, w parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny, przez proboszcza ks. Michała Łukowskiego. Rodzice pochodzili spod Wrześni, z miejscowości Mała Górka (obecnie wieś w gminie Nekla). Ojciec był mistrzem drenarskim i zajmował się melioracją. Wraz z wybuchem Wielkiej Wojny został wcielony do pruskiego wojska i walczył na froncie zachodnim, zginął pod Verdun, pół roku przed zakończeniem I wojny światowej i został pochowany we Francji.

Dzieciństwo

Miał dwóch starszych braci – Mieczysława i Stanisława oraz dwie siostry: starszą Leokadię i najmłodszą z rodzeństwa Aleksandrę.

Edukacja

W latach 1919-26 uczęszczał do czteroklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Kamionnie. W 1932 r. ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie w Czarnkowie nad Notecią. Natomiast w roku 1959 uzyskał dyplom Studium Nauczycielskiego Nr 2 w Poznaniu (kierunek – geografia).

Etapy działalności

Młodość

Pierwszą pracę zawodową podjął jako nauczyciel w Publicznej Szkole Powszechnej w Sierakowie. Obowiązkową służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, a później w 57. Pułku Piechoty w Poznaniu. Następnie pracował na Polesiu w szkolnictwie kresowym: chutor Poznań w gminie Berezów i wieś Tereblicze (powiat stoliński, województwo poleskie w II RP, obecnie na Białorusi).

W czasie II wojny światowej

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w szeregach SGO „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga. Został ranny w bitwie pod Kockiem i dostał się do niemieckiej niewoli. Okupację spędził w jenieckich oflagach: Colditz, Prenzlau, Neubrandenburg i Gross Born. Na początku 1945 r. wrócił do rodzinnej Kamionny.

W sile wieku

W latach 1945-47 mieszkał i pracował na Śląsku w Kopalni Szombierki w Bytomiu. Od 1947 r. wrócił do wykonywania zawodu nauczyciela, rozpoczynając pracę w Publicznej Szkole Powszechnej w Kwilczu, którą kierował aż do przejścia na emeryturę w 1972 r. W trakcie swojej kariery zawodowej był nie tylko nauczycielem i kierownikiem szkoły, ale również aktywnym działaczem ZNP. Wiele lat był radnym Gromadzkiej Rady Narodowej. Był również członkiem PZPR i działaczem OSP. Jego życiową pasją była muzyka, choć z wykształcenia był geografem. Za swoją działalność otrzymał wiele nagród i odznaczeń, najwyższe – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1976 r.

Na emeryturze nadal aktywny

W latach 1972-76 był dyrektorem Zasadniczej Szkoły Rolniczej w Kwilczu. Na emeryturze był nadal bardzo aktywnym człowiekiem, a swoją działalność skupił wokół kościoła i kombatantów. Zaangażował się w pracę na rzecz miejscowej parafii p.w. św. Michała Archanioła w Kwilczu. Jako weteran II wojny światowej krzewił też patriotyzm wśród młodego pokolenia. Opiekował się miejscami pamięci narodowej, zwłaszcza dbał o otoczenie obelisku i pomnika, które sąsiadowały z jego domem. Przez całe życie niestrudzenie dokumentował historię lokalnej społeczności, prowadząc wiele kronik i albumów.

Życie osobiste

W lipcu 1937 r. Florian Mazurkiewicz ożenił się z Martą Krawczyk, córką kołodzieja Seweryna Krawczyka i Heleny z d. Nowaczyńskiej. Ślub cywilny został zawarty w sobotę 24 lipca. Dzień później ślubu kościelnego w rodzinnej parafii p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Kamionnie udzielił miejscowy proboszcz, ks. dziekan Józef Tomasz Braun. Mieli trójkę dzieci: dwóch synów – Jerzego (1938-2006) i Tomasza (1948-2002) oraz córkę Barbarę (ur. 1946), która zmarła w niemowlęctwie.

Śmierć

Florian Mazurkiewicz przeżył 95 lat. Zmarł w Kwilczu 26 października 2007 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu za kościołem parafialnym.

Znaczenie postaci

Florian Mazurkiewicz wywarł ogromny wpływ na kształt kwileckiej oświaty w II poł. XX wieku. Przez ćwierć wieku osobiście kierował szkołą w Kwilczu, prowadząc wszechstronną działalność dydaktyczno-wychowawczą, nie zapominając również o unowocześnianiu bazy lokalowej placówki. Za Jego czasów w roku 1967 szkoła podstawowa przyjęła oficjalnie imię Tadeusza Kościuszki i powstała ściana patrona. Z grona jego uczniów wyrosło dwunastu nauczycieli, którzy wrócili do pracy w kwileckiej szkole, a w latach 1975-1999 trzech z jego uczniów, kolejno po sobie zajmowało stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej w Kwilczu. W 2012 r. nadano mu pośmiertnie tytuł „Zasłużony dla Gminy Kwilcz” i wybrano na patrona Kwileckiego Centrum Kultury i Edukacji.

Źródła

Wywiad z synową Izabellą Mazurkiewicz i wnukami: Barbarą Kucharską, Ewą Mazurkiewicz i Maciejem Mazurkiewiczem, przeprowadzony 31.01.2014 r.

M.Pestka-Lehmann, M.Lehmann, Florian Mazurkiewicz (1912-2007), Kwilcz 2013.

M.Pestka-Lehmann, M.Lehmann, Rzecz o Florianie Mazurkiewiczu, w: Tydzień Międzychodzko-Sierakowski, R. 2010, nr 10.