Pochodzenie postaci

Czesława Rogozińska z domu Czuj, urodziła się 20 sierpnia 1927 r. w Szczepanowicach (gmina Pleśna, powiat Tarnów, województwo małopolskie). Ojciec Wojciech Czuj był nauczycielem, matka Salomea z domu Mucha zajmowała się domem.

Dzieciństwo

Czesława miała pięć sióstr: Zofię, Helenę, Janinę, Jadwigę, Irenę oraz jednego brata Stanisława. Ojciec zmarł w 1932 r.

Edukacja

Po śmierci ojca od 1932 r. Czesława zamieszkała w Grabnie, gdzie uczęszczała do klasy I i II, następnie w Wojniczu, a od 1936 r. w Więchowiczach. W Wojniczu kontynuowała naukę od klasy III do V. W czasie II wojny światowej ukończyła klasy VI i VII. Podczas okupacji pracowała w gospodarstwie niemieckim jako parobek, a później jako pomoc w majątku oraz w fabryce. Trzy klasy gimnazjum ukończyła w Wojniczu, a ostatnią w Bielsku. Podobnie jak ojciec, pragnęła zostać nauczycielką, dlatego kontynuowała naukę w Państwowym Liceum Pedagogicznym Żeńskim im. J. Joteyko w Krakowie, gdzie w 1949 r. zdała maturę. Nie przepadała za sportem, ale od dziecka chętnie wędrowała po górach otaczających miejscowości, w których mieszkała. Zawsze lubiła się uczyć, chociaż na świadectwie nie miała samych najlepszych stopni.

Etapy działalności

Pierwsze kroki w zawodzie nauczycielki

Od września 1949 r. rozpoczęła pracę w Szkole Powszechnej w Uchorowie. W czasie wakacji ukończyła dwutygodniowy kurs higieniczno-sanitarny. Od 1949 r. należała do Zjednoczonego Stronnictw Ludowego oraz Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od 1950 uczyła w Szkole Powszechnej w Obornikach, a następnego roku w Międzychodzie. W latach 1951-52 była słuchaczką studium zaocznego na wydziale filologii polskiej Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie. W 1951 r. wstąpiła do Ligi Kobiet. Aktywnie działała w Kole Gospodyń Wiejskich.

Rodzina

W 1952 r. przeniosła się do Radgoszczy, gdzie pracowała następne dwa lata. W tym czasie 28 czerwca 1952 r. wyszła za mąż za Henryka Rogozińskiego, który również był nauczycielem. W 1953 r. przyszła na świat córka Teresa, a rok później, córka Aleksandra. W 1954 r. Czesława Rogozińska otrzymała stopień nauczyciela mianowanego. W 1955 r. przeprowadziła się z rodziną do Głażewa, gdzie pracowała wraz z mężem, który został kierownikiem miejscowej szkoły. Tam w 1957 r. urodziła się najmłodsza córka Beata.

Szkoła w Głażewie

Czesława Rogozińska była bardzo dobrym fachowcem. Jako pierwsza przeprowadziła lekcję pokazową z języka polskiego, podczas konferencji metodycznej nauczycieli z terenu powiatu międzychodzkiego, po zmianach wprowadzonych przez Ministerstwo Oświaty. Swoich uczniów zarażała pasją czytelnictwa. Jej ulubioną książką był „Jezus z Nazaretu” Romana Brandstaettera, który również pochodził z okolic Tarnowa. Lubiła również historię, dlatego często wracała do sienkiewiczowskiej „Trylogii”, a także do mitologii. Otaczała się zwierzętami, ucząc swoich wychowanków jak je hodować i się nimi opiekować. W latach 60-tych w głażewskiej szkole powstała Spółdzielnia Uczniowska „Pomoc”, która zajmowała się m.in. hodowlą królików. Spółdzielnia zdobywała liczne nagrody, konkurując z podobnymi organizacjami w powiecie międzychodzkim. Czesława Rogozińska wraz z mężem i pozostałymi członkami rady pedagogicznej, wyznawała zasadę, że „podróże kształcą”, dlatego dzieci ze szkoły w Głażewie przynajmniej raz w roku wyjeżdżały na wycieczki, często kilkudniowe np. do Trójmiasta, Krakowa, Zakopanego, Wieliczki, czy też Warszawy.

W 1961 r. ukończyła Studium Nauczycielskie w Poznaniu na kierunku nauczanie początkowe. Natomiast w latach 1965-70 pełniła funkcję kierownika, a później od 1972 do 1973 r. dyrektora Szkoły Podstawowej w Głażewie. W tym czasie wprowadzono szkoły ośmioklasowe, zwiększyła się liczba dzieci i trudno było pomieścić się w dotychczasowym budynku. Dlatego rozpoczęto starania o rozbudowę szkoły. Władze przekazały do adaptacji stary dom, który częściowo rozebrano, a następnie rozbudowano, zmodernizowano i przeznaczono na potrzeby szkoły. Większość prac wykonali rodzice, nauczyciele, a także uczniowie. Uroczyste otwarcie odbyło się 25 maja 1969 r. Następnie wyremontowano budynek „starej” szkoły. Dokonano wymiany instalacji elektrycznej, założono nowe okna w salach lekcyjnych, a także centralne ogrzewanie oraz nowe posadzki. Wszystkie pomieszczenia wymalowano. Szkoła była centrum miejscowości, prowadząc działalność dydaktyczną, wychowawczą i kulturową, w którą włączała się społeczność całej wsi.

2 września 1969 r. utworzono w Głażewie Zasadniczą Szkołę Rolniczą, w której funkcję dyrektora objęła Czesława Rogozińska. W pierwszym roku działalności kształciło się w niej 22 uczniów, którzy zdobywali wiadomości i umiejętności potrzebne w zawodzie rolnika. Pasją Czesławy Rogozińskiej było gotowanie, potrafiła przygotowywać smaczne potrawy nie tylko dla swojej rodziny, ale również dla swoich uczniów. Do dzisiaj wielu wychowanków wspomina placek drożdżowy czy też zapiekanki swojej dawnej nauczycielki. Tradycje rodzinne kontynuują córki, które podobnie jak rodzice, zostały nauczycielkami.

W 1972 r. Czesława Rogozińska uzyskała stopień nauczyciela dyplomowanego. Trzy lata później otrzymała Złoty Krzyż Zasługi i nagrodę kuratora okręgu szkolnego poznańskiego. W Głażewie pracowała aż do emerytury, na którą przeszła w 1985 r. Na emeryturze pracowała jeszcze w Szkole Podstawowej w Łowyniu. Zmarła niespodziewanie w szpitalu w Międzychodzie dnia 26 kwietnia 1992 r. Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Międzychodzie.

Znaczenie postaci

Czesława Rogozińska dzięki swojej działalności dydaktycznej, wychowawczej i społecznej pozostaje cały czas w pamięci swoich dawnych uczniów, spośród których spora grupa została nauczycielami.

Źródła

Wywiad z Beatą Kupczyk, córką Czesławy Rogozińskiej.

Relacja Hanny Stec, uczennicy Czesławy Rogozińskiej.

Kronika Szkoły w Głażewie.

Teczka osobowa Czesławy Rogozińskiej.

Fotografie i dokumenty udostępnione przez rodzinę Czesławy Rogozińskiej.