BIOGRAM DR INŻ. EDWARDA ZAWIERUCHY

Dom rodzinny

Edward Zawierucha, dr inż. leśnictwa, syn Stanisława i Marianny, urodził się 2 czerwca 1924 r. w malutkiej miejscowości Dankowice I, niedaleko Krzepic w ówczesnym powiecie częstochowskim. Rodzice mieli gospodarstwo 10 hektarowe i z tego się utrzymywali, to gospodarstwo było przekazywane z pokolenia na pokolenie, tam mieszkali pradziadkowie pana Zawieruchy, dziadkowie i rodzice. Rodzinny dom to budynek z czerwonej cegły wypalanej w gospodarstwie, który wybudowali rodzice zastępując drewniany. Rodzeństwo to starsza siostra Natalia i młodszy brat Henryk.

Edukacja

Edward Zawierucha uczęszczał przez cztery lata do Szkoły Powszechnej w Dankowicach, kolejne dwa lata nauki kontynuował w miejscowości Kuków – oddalonej o dwa kilometry, gdzie w 1939 r. ukończył Szkołę Powszechną. Po wybuchu II wojny światowej Edward Zawierucha uczęszczał na „tajne komplety”. Czwartą klasę oraz Małą Maturę zdał w 1945 roku w Krzepicach. Dalszą edukację kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym dla pracujących, gdzie10 lipca 1949 roku zdał Egzamin Maturalny. Od 1 października studiował na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego i w 1953r. uzyskał dyplom mgr inż. leśnictwa z hodowli lasu. 9 stycznia 1978 roku obronił pracę doktorską z hodowli lasu w Instytucie Przyrodniczych Podstaw Leśnictwa – Wydział Leśny – Akademii Rolniczej w Poznaniu. Dla celów badawczych założył plantację nasienną, na której prowadzone były prace badawcze dotyczące sosny prominencji bolewickiej. Tytuł rozprawy doktorskiej: Cechy przyrodnicze i wartości hodowlane sosny bolewickiej /pinus sylvestris/. Praca naukowa dotyczyła zmienności drzew leśnych i ich populacji oraz ustalenia kryteriów wyróżnienia poszczególnych ras drzew w obrębie gatunku.

PRACA ZAWODOWA: od 01.09.1945 – 30.11.1989 roku

Od 1 września 1945 roku do 20 października 1946 roku był praktykantem w Nadleśnictwie Parzymiechy. Po ukończeniu kursu (od 20 lutego 1947 do 31 marca 1947roku) dla leśniczych w Zagórzu k/ Kłobucka został awansowany przezDyrekcję Lasów Państwowych w Łodzi na stanowisko podleśniczego w Parzymiechach, które objął 1 kwietnia 1947 r.W okresie od sierpnia 1947 roku do 30 września 1949 roku został przeniesiony do Nadleśnictwa Dęby z siedzibą w Przytoku, gdzie powierzono mu obowiązki p.o. leśniczego Leśnictwa Łężyca. Od 1 października 1949 roku do 31 lipca 1953 roku, otrzymał od Ministra Leśnictwa bezpłatny urlop w celu realizowania studiów na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończy w 1953 r. Od 1 sierpnia 1953 koku do 30 czerwca 1956 roku pracował jako nauczyciel kontraktowy przedmiotów zawodowych w Technikum Leśnym w Rogozińcu. Z dniem 1 lipca 1956 roku – Ministerstwo Leśnictwa Wydział Szkolenia Zawodowego zleca mgr. inż. Edwardowi Zawierusze organizację Wydziału Zaocznego przy Technikum Leśnym w Rogozińcu Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego 1 kwietnia 1961 roku awansuje mgr. inż. Edwarda Zawieruchę na stanowisko mianowanego nauczyciela przedmiotów zawodowych oraz kierownika Wydziału Zaocznego. Z dniem 1 września 1961 roku, na prośbę Edwarda Zawiruchy, Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego wyraziło zgodę, na przeniesienie służbowe do miejscowości Bolewice mianując go Nadleśniczym Nadleśnictwa Bolewice. Po wypracowaniu, w ciągu 25 lat pracy w Nadleśnictwie Bolewice, specjalizacji w zakresie selekcji stosowanej drzew, drzewostanów i nasiennictwa, został powołany na stanowisko Inspektora obwodowego do spraw selekcji stosowanej oraz kontroli w Wydziale Kontroli Rewizji Gospodarczej i Ochrony Mienia w Biurze Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Szczecinie. Dr inż. Edward Zawierucha wykonał pionierską pracę w zakresie selekcji leśnej na terenie 30 nadleśnictw w woj. szczecińskim i gorzowskim. 30 listopada 1989 roku po 40 latach wytężonej pracy na rzecz leśnictwa dr inż. Edward Zawierucha przechodzi na emeryturę.

RODZINA

Związek małżeński z Urszulą Stróżczyńską 3 marca 1953 roku.

Dzieci: Przemysław1953 rok, Jarosław 1955 rok, Krystyna 1959 rok, Wanda 1960 rok

Był bardzo rodzinny…

Praca pochłaniała bardzo dużo czasu pana Edwarda, lecz gdy tylko miał wolną chwilę spędzał ją z rodziną. Każdego dnia opowiadał swoim dzieciom bajki, które sam wymyślał. Zabierał na wycieczki do lasu, gdzie pokazywał drzewa, rośliny, opowiadał o zwyczajach zwierząt, zimą pokazywał ślady na śniegu. Interesował się literaturą, sztuką, historią. Z rodziną rozmawiał na każdy temat szkolny lub inny. Zawsze znalazł czas dla swoich dzieci. Lubił grać w szachy, nauczył gry swoje dzieci. Wspierał swoją żonę w pracy nauczycielskiej – wygłaszał różne prelekcje w szkole na tematy związane z przyrodą, a ona wspierała jego w pracy leśnika. Lubił proste potrawy, wyniósł to ze swojego domu. Wszystko mu smakowało, a najlepiej zupy: kapuśniak, fasolowa.

Pionierska praca dr inż. Edwarda Zawieruchy nad selekcją lasu

W kilku słowach o sośnie bolewickiej.

Sosna jest drzewem popularnym w Polsce i w Europie, ale już od wieku XIX zaczęto zauważać różnicę, że niby ten sam gatunek ale nie rośnie tak samo. I się zastanawiano, dlaczego tak jest? Wszczęto w tym kierunku badania i w Polsce pierwszym takim naukowcem, który się tym zajął był profesor Buse w 1914roku. Badania potem powtórzono już na arenie międzynarodowej: na Węgrzech, w Czechosłowacji (ówczesnej), w Niemczech nawet w Stanach Zjednoczonych, wszędzie nasza sosna Bolewicka wykazywała najlepsze właściwości. Zawsze rosła najwyższa, najgrubsza, była odporna na różne choroby, na warunki atmosferyczne, na suszę, na glebę. Powiedzmy, że była „zahartowana”, ma jeszcze jedną pozytywną cechę – gdziekolwiek się ją wsadzi to rośnie i potrafi się przystosować. Stwierdzone było, że tutejsza sosna jest najlepsza, ale dlaczego? Badania wykazały, że tu w Bolewicach (ta część, która była badana) są drzewa rodzime z dawnych czasów, które nie wyrosły z nasion przywiezionych z innych części Europy, lecz rosły tu od tysięcy lat i wyniku ewolucji wykształciły takie cechy, które pozwalają wyśmienicie przystosować się do środowiska. Jak już stwierdzono, że sosna bolewicka ma dużą wartość i jakościowo jest dobra to coś trzeba zrobić, żeby to upowszechnić. Zaczęto badania w kierunku hodowli lasu w wyniku selekcji. Takie badania prowadził już Instytut Leśnictwa w okresie międzywojennym, ale na dobre badania rozwinęły się w latach 60. I tu dużą rolę odegrał pan Edward, który jako nadleśniczy Bolewic podjął pracę wyhodowania lasu w wyniku selekcji.Wyglądało to tak: w 1962 roku wyznaczono 10 hektarów lasu, w tym lesie wycięto wszystkie wadliwe drzewa, zostawiona tylko najlepsze okazy, przyjechali pracownicy z zakładu dendrologii, którzy wybrali sześć najlepszych okazów drzew i przeznaczyli je do rozmnażania. Nie było łatwo wybrać tak małą ilość tak doborowych drzew ostatecznie Instytut Leśnictwa zatwierdził 28 takich wyselekcjonowanych drzew. Edward Zawierucha założył plantację , rosły w niej drzewka , które były szczepione od tych drzew doborowych- wyselekcjonowanych.

Wszystkie te podejmowane działania zostały zapisane i udokumentowane w kronice selekcji lasu. Składa się ona z dwóch część. Pierwsza część zawiera ewidencję wszystkich drzew, drzewa były ponumerowane, opisane, naniesione na mapce, gdzie rosną. Druga część zawiera opis drzewostanów, które wyrosły z nasion- wyselekcjonowanych drzew. Do Bolewic przyjeżdżali ludzie z różnych ośrodków naukowych z Polski i zza granicy, którzy interesowali się tym zagadnieniem. W ten sposób sosna bolewicka stała się znana na tak szeroką skalę.

Odznaczenia

UZNANIE I WYRÓZNIENIE 1947/48 PRZEZ MINISTERSTWO LEŚNICTWA ZA OPRACOWANIE NARZĘDZIA RĘCZNEGO DO WYKONYWANIA JAMEK DO SADZENIA WIELOLATEK. W ENCYKLOPEDII DLA LEŚNIKÓW MOŻNA ZNALEŹĆ POD HASŁEM -KIELNIA ZAWIERUCHY

PROPORZEC DLA ZAŁOGI NADLEŚNICTWA BOLEWICE ZA ZDOBYCIE I-GO MIEJSCA WE WSPÓŁZAWODNICTWIE MIĘDZY NADLEŚNICTWAMI OZLP POZNAN 1962/63R ŚWIADECTWO WYKŁADOWCY WYDANE PRZEZ KOMISJĘ WERYFIKACYJNĄ SITiD W SPECJALNOŚCIHODOWLA LASU 1968R.

SREBRNY KRZYŻ ZASŁUGI ZA PROWADZENIE SELEKCJI I DRZEWOSTANÓW NASIENNYCH I ZAKŁADANIE REJESTROWANYCH UPRAW POCHODNYCH 1975

NAGRODA MINISTRA LEŚNICTWA I PRZEMYSŁU DRZEWNEGO ZA ZAKŁADANIE PLANTACJI NASIENNEJ ZE SZCZEPÓW SOSNY ZWYCZAJNEJ I MODRZEWIA POLSKIEGO Z WYSELEKCJONOWANYCH DRZEW DOBOROWYCH 1971R

DYPLOM UZNANIA – W UZNANIU ZASŁUG DLA OKRĘGOWEGO ZARZĄDU LASÓW POŃSTWOWYCH W SZCZECINIE ZOSTAŁ OBYWATEL WPISANY DO KSIĘGI ZASŁUŻONYCH POD NR 10/89 SZCZECIN 10.06.1989

SREBRNA ODZNAKA HONOROWA- ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA I PRZEMYSŁY DRZEWNEGO ZA PLANOWĄ REALIZACJĘ ZADAŃ GOSPDARCZYCH 1976R.

ZŁOTA ODZNANKA – ZWIĄZKU ZAWODOWEGO PRACOWNIKÓW LEŚNYCH I PRZEMYSŁU DRZEWNEGO -1978, SITLID ZA ZASŁUGI ROZWOJU STOWARZYSZENIA 1980

KORDYLAS –FORMA ODZNACZENIA ZA WYBITNE ZASŁUGI W LEŚNICTWIE

KRZYŻ KAWALERSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI ZA CAŁOKSZTAŁT PRACY RACJONALIZATORSKIEJ, SELEKCJONERSKIEJ I GOSPODARCZEJ

ODZNAKA I TYTUŁ : RACJONALIZATOR PRODUKCJI 1988 R. (WYKONANO 15 POMYSŁÓW RACJONALIZATORSKICH W TYM 1 PATENT) URZĄD PATENTOWY POLSKIEJ RZECZYPOLSPOLITEJ LUDOWEJŚWIADECTWO AUTORSKIE O DOKONANIU WYNALAZKU- URZĄDZENIE DO WYTRZASANIA SZYSZEK, ODSKRZYDLENIA I OCZYSZCZANIA ORAZ SORTOWANIA NASION, ZWŁASZCZA SOSNY ZWYCZAJNEJOPATENTOWANEGO PRZEZ URZĄD PATENTOWY POLSKIEJ RZECZYPOLSPOLITEJ LUDOWEJ ZA NR 119590WARSZAWA 02.05.1983R.

HOBBY

– literatura filozoficzna, naukowa,

– poezja, również twórczość własna,

– szachy,

– przyroda

PUBLIKACJE

dr inż. Edward Zawierucha „Szlachetne neutrino elektronowe”

dr inż. Edward zawierucha „Prawa wieczności”- rozważania filozoficzne

Liczne publikacje na łamach czasopism zawodowych: Las Polski i Sylwan

Wykaz przykładowych zagadnień:

– Zmienność niektórych cech przyrodniczych sosny zwyczajnej proweniencji bolewickiej

– Realizacja zasad selekcji w odnowieniu lasu w Nadleśnictwie Bolewice- Badania nad fenotypową strukturą drzewostanów sosnowych i oceną ich wartości hodowlanej

– Sosna Zwyczajna proweniencji bolewickiej w świetle badań naukowych

– Metoda fenotypowej klasyfikacji drzew sosny zwyczajnej

DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA

Posiadał duże osiągnięcia w zakresie genetyki i selekcji drzew leśnych poparte licznymi publikacjami w prasie zawodowej( Las Polski i Sylwan). W zakresie postępu technicznego liczne wynalazki, dokonał projektu racjonalizatorskiego pt. „ Przenośne urządzenie do wyłuszczania szyszek sosnowych”- projekt przyjęto do realizacji decyzją z dnia 2 sierpnia 1975 roku i na mocy Ustawy o wynalazczości z dnia 19 października 1972 roku.

Brał czynny udział w pracy różnych komisji społecznych.

Od 1990 r. przewodniczący Rady Gminy Miedzichowo radny powiatu nowotomyskiego w latach 1998-2002

praca w Lidze Ochrony Przyrody praca w Polskim Towarzystwie Leśników

członek Klubu Racjonalizatorskiego w Poznaniu później w Szczecinie,

członek rady naukowo – społecznej parków krajobrazowych przy urzędzie wojewódzkim w Gorzowie,

członek gorzowskiego ośrodka badań i ekspertyz naukowych,

inicjator, projektant i przewodniczący – zespołu autorskiego, którego zadaniem było wykonanie obrazu sakralnego pt: „Zawierzenie chrześcijaństwa w trzecie tysiąclecie” z podziękowaniem dla jego świętobliwości – Jana Pawła II,

ławnik sądu rejonowego w Międzyrzeczu,

inicjator pomnika powstańców Bolewic i Grudnej w Bolewicach.

inicjator budowy oczyszczalni ścieków dla wsi Bolewice

Zmarł 14.06.2005 roku. Pochowany został na cmentarzu w Swarzędzu.