Pochodzenie
Eugeniusz Sylwester Dymacz urodził się 31 grudnia 1933 r. w Odolanowie z ojca Idziego (naczelnik poczty w Odolanowie i Ostrowie Wielkopolskim) i matki Zofii z domu Namysł (sprzedawca).
Dzieciństwo
Miał dwoje rodzeństwa: brata Zdzisława i siostrę Barbarę (obydwoje pracowali jako nauczyciele).
Edukacja, młodość
W 1947 r. ukończył Szkołę Podstawową w Odolanowie, potem przez cztery lata chodził do Liceum Ogólnokształcącego w Odolanowie.
Był żonaty z Marią z domu Sowa (wieloletnia dyrektor przedszkola w Odolanowie). Miał dwóch synów: Macieja (nauczyciel) i Jacka (urzędnik państwowy). Posiadał troje wnuków i wnuczkę. Przez całe życie związany był z Odolanowem i ziemią odolanowską.
Etapy działalności
W 1951 r. rozpoczął pracę nauczycielską w Szkole Podstawowej w Raczycach. W 1962 r. przeszedł do Szkoły Podstawowej w Odolanowie jako zastępca kierownika. W 1969 r. został powołany na dyrektora Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Odolanowie, zaś w 1972 r. objął stanowisko Gminnego Dyrektora Szkół w Odolanowie, które pełnił do przejścia na emeryturę w 1984 r. Potem przez kilka lat uczył historii w Liceum Ogólnokształącym w Odolanowie. W tym czasie stale uzupełniał swoją wiedzę, ucząc się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat oprócz pracy zawodowej pełnił różne funkcje społeczne, był m.in. przewodniczącym Rady Narodowej w Odolanowie, prezesem Miejsko-Gminnego Szkolnego Związku Sportowego oraz redaktorem naczelnym „Dzwonka Odolanowskiego”. Przez wiele lat był wychowawcą na obozach wędrownych z dziećmi pracowników odolanowskiej oświaty. Zbierał dokumenty i gromadził wiedzę o ziemi odolanowskiej aby napisać o tym książkę. Wprawdzie nie udało mu się tego dokonać za swojego życia, ale dzięki determinacji rodziny publikacja została wydana w 2003 r. pod tytułem „Monografia Odolanowa”.
Znaczenie postaci
W pamięci rodziny i mieszkańców Ziemi Odolanowskiej pozostał zawsze wspaniałym człowiekiem, kochającym mężem, ojcem i dziadkiem oraz wspaniałym wychowawcą wielu pokoleń.
Jako człowiek i działacz społeczny był przykładem uczciowości, pracowitości i skromności. Zawsze uśmiechnięty, serdeczny wobec ludzi, przywiązany do swego miasta, ukochanej pracy z młodzieżą, historią i sportem. Zmarł nagle 21 maja 1998 roku. Pochowany został na cmentarzu Przedmieście w Odolanowie.