Pochodzenie

Urodził się w Górce Pabianickiej jako syn Jakuba i Julianny z domu Szer. Pochodził z rodziny chłopskiej, rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Miał dwóch starszych braci.

Edukacja

Sześcioklasową szkołę powszechną ukończył w Petrykozach. W 1916 r. podjął naukę w czteroklasowym Progimnazjum Męskim w Pabianicach, które ukończył w 1920 r. Aby zapewnić środki na naukę synom, rodzice w 1920 r. sprzedali gospodarstwo i przenieśli się do Poznania.

25 marca 1922 r. zdał egzamin dojrzałości kończąc Państwowy Kurs Seminarialny.

Etapy działalności

Pierwszą pracę jako nauczyciel podjął 1 maja 1922 r. w Bąkowie w ówczesnym powiecie wyrzyskim. W 1928 r. na własną prośbę został przeniesiony do pracy w Falmierowie w ówczesnym powiecie wyrzyskim. W 1930 r. zdał egzamin praktyczny.

Był opiekunem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.

Okres wojny

W sierpniu 1939 r. otrzymał nakaz ewakuacyjny. Żona z dziećmi wyjechała do Pabianic, on został w Falmierowie. Gdy zbliżały się wojska niemieckie musiał jednak uciekać, ostatnim pociągiem towarowym dojechał na Wołyń do Horochowa. Stąd przedostał się do rodziny w Pabianicach. Aby zapewnić rodzinie byt zajął się handlem. Na jednej z kontroli stracił wszystkie materiały, przez co przestał handlować. Do 1942 r. pomagał bratu w gospodarstwie. Kiedy brat został wywłaszczony i wywieziony do Niemiec, musiał przeprowadzić się do miasta. Niemiecki urząd pracy przeznaczył go do pracy w biurze ,,Grundstucksgesellschaft”. 11 lipca 1944 r. Gestapo aresztowało go i żonę za słuchanie polskiego radia. Kiedy wojska radzieckie zbliżały się do Łodzi wyprowadzono ich z więzienia i skierowano w kierunku Kalisza.

Po trzech tygodniach wypoczynku wrócił wraz z rodziną do Falmierowa. Zastał zniszczoną szkołę, mieszkanie. Mimo zmęczenia i osłabienia zabrał się do przygotowania klasy do nauki. Trudno było postarać się o szyby, opał, tablicę, kredę i inne potrzebne rzeczy, gdyż nie było na to funduszy. W bardzo prymitywnych warunkach rozpoczął nauczanie dzieci już 5. marca 1945 r. Była to pierwsza szkoła w okolicy, która rozpoczęła nauczanie.

Okres powojenny

Na początku nie było podręczników, dzieci mogły pisać na papierze, który pozyskał z urzędów, które prowadzili i pozostawili po opuszczeniu urzędu Niemcy. Jan Keller napisał własny podręcznik, z którego uczył dzieci. Przygotowywał również bardzo dużo innych pomocy. Był kierownikiem szkoły aż do emerytury w 1963 r.

Znaczenie postaci

Był kierownikiem obecnej Szkoły Podstawowej w Falmierowie, osobą która organizowała naukę w szkole przed i po zakończeniu II wojny światowej. Sam przygotowywał wiele pomocy naukowych. Potrafił współpracować ze środowiskiem, a jako jedna z niewielu osób wykształconych pomagał załatwiać wiele spraw urzędowych. Organizował wystawy płodów rolnych, spotkań z przedstawicielami różnych ośrodków, np. wojskowych. Prowadził koła muzyczne, Młodzieżowy Zespół Teatralny. Zdaniem jego uczniów był to nauczyciel bardzo wymagający, ale sprawiedliwy. Należy pamiętać o takich nauczycielach, gdyż to oni tworzą historię naszej szkoły.