Pochodzenie
Wojciech przyszedł na świat w roku 1445, jako syn mieszczanina brudzewskiego, Stefana.
Edukacja
Pierwsze nauki pobierał w szkole elementarnej przy miejscowym kościele parafialnym pw. św. Mikołaja w Brudzewie.
Kształcenie kontynuował w szkole funkcjonującej przy kolegiacie pw. Najświętszej Marii Panny w Kaliszu.
25 sierpnia 1468 r. został wpisany w poczet studentów Akademii Krakowskiej.
W grudniu 1470 r. uzyskał tytuł bakałarza artium.
Wojciech kontynuował studia na wyższym poziomie i w 1473 lub 1474 r. uzyskał tytuł magistra.
W 1476 r. uzyskał tytuł profesora Kolegium Mniejszego i rozpoczął ożywioną działalność naukową.
6 marca 1483 r. został profesorem Kolegium Większego. 14 marca 1490 r. uzyskał tytuł bakałarza teologii.
Działalność dydaktyczna i naukowa
Po uzyskaniu magisterium Wojciech z Brudzewa rozpoczął prowadzenie zajęć ze studentami.
W latach 1474-1476 pełnił funkcję przełożonego bursy węgierskiej.
Po uzyskaniu tytułu profesora rozpoczął ożywioną działalność naukową. W tym czasie powstało jego największe dzieło – „Tabulae duodecym domorum coeli”, w którym dokonał zestawienia tablic służących do obliczeń położenia ciał niebieskich. Stało się ono podstawą jego przyszłej sławy.
W latach 1482-1494 prowadził szereg ćwiczeń i wykładów z astronomii, metafizyki, matematyki, arytmetyki i fizyki w Akademii Krakowskiej.
W roku akademickim 1485/86 pełnił funkcję dziekana.
7 września 1489 r. został powołany na stanowisko prokuratora uniwersytetu.Do jego obowiązków należało, m.in. dbanie o to, aby studenci i profesorowie przestrzegali statutów uniwersyteckich i zarządzeń rektorskich.
W 1494 r. został kanonikiem w kościele pw. św. Floriana w Krakowie. W marcu 1494 r. objął stanowisko sekretarza łacińskiego Wielkiego Księcia Litewskiego – Aleksandra Jagiellończyka.
Poglądy astronomiczne Wojciecha
Wojciech z Brudzewa był wyraźnie nieufny wobec systemu geocentrycznego. Dostrzegał sprzeczności tkwiące w geocentrycznej teorii budowy świata. Jako pierwszy stwierdził, że Księżyc porusza się po elipsie i zwrócony jest w stronę Ziemi zawsze tylko jedną stroną. Świadomie dążył do popularyzacji swojego przekonania, iż system epicykli Ptolemeusza, pomimo swej wewnętrznej sprzeczności, dopóty służy wyjaśnianiu zjawisk astronomicznych, dopóki nowa teoria nie wyjaśni mechaniki ruchów ciał niebieskich lepiej. Teoria taka była dziełem jego ucznia – Mikołaja z Torunia.
Uczniowie Wojciecha z Brudzewa
– Mikołaj Kopernik
– Marcin z Olkusza
– Jakub z Kobylina
– Bernard Wapowski
– Mateusz z Szamotuł
– Konrad Celtes
Znaczenie postaci
Wojciech z Brudzewa – ksiądz katolicki, wybitny astronom i matematyk, czołowy przedstawiciel krakowskiej szkoły matematyczno-astronomicznej, filozof, pedagog, dyplomata – należał do grona wybitnych przedstawicieli myśli humanistycznej w Polsce.
Wprowadzając do programu Studium Krakowskiego najnowszy podręcznik astronomii (Peuerbacha), wpłynął on na unowocześnienie studiów astronomicznych. Poprzez kilkuletnie wykłady przyczynił się do rozwoju ośrodka krakowskiego, docenianego w całym ówczesnym świecie naukowym.
Wojciech z Brudzewa jest jednym z najsławniejszych Wielkopolan. Dla brudzewian jest wielką chlubą, świadczy o tym pomnik na rynku w Brudzewie. Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w tej miejscowości.