Zdzisław Nowicki urodził się 17 grudnia 1951 roku w Pile. Dyplomata i senator I kadencji.Lata dzieciństwa spędził w Jastrowiu. Do szkoły poszedł bardzo wcześnie, bo już w wieku 5 lat, a jako szesnastolatek zaczął studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. Zdobył tytuł magistra ekonomii i tym samym stał się najmłodszym ówczesnym absolwentem z tym tytułem w Polsce. Studiował także w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

W latach 1972 – 1974 pracował w Komunalnym Przedsiębiorstwie Produkcji Materiałów Budowlanych w Jastrowiu. Po zawarciu związku małżeńskiego w 1974r. zamieszkał w Pile i tam pracował w przedsiębiorstwie budowlanym, Urzędzie Wojewódzkim oraz spółdzielczości pracy. Ta praca jednak nie dawała mu satysfakcji.

W latach 1989-1991 zasiadał w Senacie RP.W czasie pierwszych wyborów do Senatu znalazł się na liście Komitetu Obywatelskiego popieranej przez Lecha Wałęsę i został senatorem z województwa pilskiego. Był to dla niego bardzo pracowity czas.

Po tym okresie pracował jako Konsul Generalny RP, najpierw w Sankt Petersburgu w Rosji, gdzie urzędował 4 lata, a następnie w latach 1996 – 1998 w Charkowie na Ukrainie.

Przez krótki czas pełnił również funkcję wicedyrektora oddziału Kredyt Banku S.A. w Pile. W latach 2000 – 2004 pełnił funkcję ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Kazachstanie i Kirgistanie.

Jego praca i częste podróże zaowocowały znajomością języka rosyjskiego, ukraińskiego, francuskiego oraz angielskiego.

Zdzisław Nowicki bardzo szybko nauczył się czytać i odkąd posiadł tę umiejętność nie rozstawał się z książkami. Jego wielką miłością było czytanie książek i prasy, początkowo czasopism krajoznawczo – podróżniczych, takich jak: „Poznaj świat”, ,,Poznaj swój kraj”, potem dla dorosłych. Od zawsze był człowiekiem, dla którego posiadanie wiedzy ogólnej było niezbędnym czynnikiem do funkcjonowania w otaczającym go świecie. Całe życie szukał wiedzy, nie potrafił wyjaśnić skąd bierze się w nim potrzeba nauki. Ilekroć sięgał do nowej dziedziny, to zakładał, że w pewnym momencie przyda mu się to w życiu i tak w gruncie rzeczy się działo.

Największą radość sprawiało mu pisanie. Redagował oraz tłumaczył bardzo dużo artykułów o charakterze społecznym oraz politycznym. Ukazywały się one w różnych wydawnictwach, m.in. na łamach dominikańskiego miesięcznika „W drodze”. Pisał opowiadania, relacje z wyjazdów służbowych i rodzinnych, ze spotkań sytuacyjnych z Rosji, Ukrainy czy Kazachstanu. Po jego śmierci żona wraz z córkami postanowiła wydać ciekawsze opowiadania i w ten sposób powstała książka „Ikona z kawałkiem chleba i cebuli”, która została wydana w 2013 roku.

Zdzisław Nowicki był aktywnym działaczem społecznym. Mieszkając w Pile działał w Klubie Inteligencji Katolickiej. Organizował spotkania z wybitnymi postaciami polskiego życia politycznego, m.in. Tadeuszem Mazowieckim czy Jackiem Kuroniem oraz artystami w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej.

Podczas pobytu w Rosji pracował z Polonią. Na wschodzie często i chętnie był zapraszany na uniwersytety, do szkół, na spotkania z młodzieżą, dziećmi, kombatantami. Kilkakrotnie przyznano mu tytuł honorowego profesora.

Bardzo ważny był dla niego kontakt z drugim człowiekiem. Lubił rozmawiać z ludźmi, pomagać im, dzielić się tym, co miał. Drugi człowiek był dla niego najważniejszy.

Był człowiekiem religijnym, wiara zakmowała w jego życiu pierwszoplanowe miejsce.

Interesował się sportem, lubił pływać, grał w tenisa stołowego i w piłkę nożną. Kolejną z jego pasji było chodzenie po górach. Interesował się też muzyką, prowadził nawet radio studenckie.

Był miłośnikiem zwierząt, kochał psy.

Zdzisław Nowicki był doceniany nie tylko w Polsce, ale i za granicą. Będąc w Kazachstanie wybrany został politykiem 2000 roku. Z uwagi na to, iż był ekspertem w sprawach wschodu, współpracował z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w Warszawie, a w szczególności – z jego założycielem – Markiem Karpiem. W swojej pracy dyplomatycznej spotykał się z wieloma politykami formatu światowego w tym – z prof. Zbigniewem Brzezińskim, doradcą prezydenta J. Cartera ds. bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych, z obecnym prezydentem Rosji Władimirem Putinem, czy wcześniej z Borysem Jelcynem.

Był jednym z inicjatorów tworzenia cmentarzy Polaków pomordowanych na wschodzie w Lewaszowie pod Sankt Petersburgiem oraz Piatichatki pod Charkowem.

Zdzisław Nowicki bardzo lubił swoją pracę w dyplomacji, która była jego pasją i sprawiała mu wielką radość. Angażował się w nią całym sobą. Zawsze podkreślał, że praca jest służbą. Dyplomacja była ukoronowaniem jego wszystkich starań. Zmarł na raka mózgu 6 czerwca 2006 roku w Pile, miał wtedy 55 lat. Spoczywa na cmentarzu w Jastrowiu.