Pochodzenie
Stanisław Neunert urodził się 5 maja 1939 r. we wsi Gulcz koło Czarnkowa, jako syn Franciszka i Ludmiły z domu Ewert.
Rodzina Neunertów osiedliła się w Gulczu w 1848 r.
Młodość
Stanisław Neunert wychował się w Gulczu, tam też w latach 1946-1953 uczęszczał do szkoły podstawowej, która obecnie nosi imię Polonii Amerykańskiej.
Od najmłodszych lat pomagał rodzicom w gospodarstwie rolnym.
W 1960 r. rozpoczął naukę w Korespondencyjnym Technikum Rolniczym w Środzie Wielkopolskiej. W 1965 r. uzyskał tytuł technika rolnictwa wraz ze świadectwem maturalnym. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Śmierć rodziców i ciężar prowadzenia gospodarstwa uniemożliwiły kontynuowanie studiów, które musiał przerwać w 1967 r.
Rodzina
W 1965 r. ożenił się z Janiną Nowak, z którą doczekał się siedmiorga dzieci – pięciu synów i dwóch córek.
Etapy działalności
Praca
W 1958 r. przejął gospodarstwo rodziców. W 1963 r. wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W latach 1968-1972 prowadził kursy przysposobienia rolniczego w okolicznych wsiach.
Działalność literacka
W 1958 r. został członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej. W Gulczu zorganizował amatorski zespół teatralny, w którym jako reżyser i aktor wystawiał sztuki klasyczne na terenie okolicznych wsi.
W 1960 r. zostaje członkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy przy ZG ZMW.
W 1975 r. wstąpił do Związku Literatów Polskich, gdzie zostaje ponownie przyjęty w 1988 r.
Od 1991 r. jest członkiem Stowarzyszenia Autorów Polskich i członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Od 17 lat w Gulczu organizowany jest Konkurs Recytatorski o tematyce wiejskiej, któremu patronuje Stanisław Neunert.
Twórczość
Debiutuje w Tygodniku Kulturalnym Orka w lipcu 1960 r. Debiut ten wzbudził zainteresowanie krytyki literackiej.
Wiersze swoje drukuje w antologiach:
„Młoda Wieś pisze” (1961), „Almanach Młodych” (1962/63), „Od Bugu do Tatr i Bałtyku” (1965), „Wieś tworząca” (1966), „Wiersze proste jak życie” (1966), „Wpierw czerwień zakwita” (1970), „Rodowody” (1974), „Twarzą do słońca” (1975), „Wiadukt 3” (1975), „Na ustach ziemi” (1980), Agonia i nadzieja ( Poezja Polska tom III ), „Zjawa realna” (1999).
Wydał następujące książki poetyckie:
„Miejsce zmagań” (1965), „ Imię” (1965), „ Ujście”(1965), „Źródła ziemi”(1972), „Ku wzgórzom światła” (1977), :Popychane wiatrem” (1980), „Pora odlotów” (1989), „Koń śpiewa rozwianą grzywą” (1992), „Wszędzie jesteśmy w wierszach” (1994), „Chitynowy pył (2000), „Że” (2007), „Zameldowani na stałe” (2007), „Na 102″ (2012).
W pracach literackich używa nazwiska Neumert.
Odznaczenia
Stanisław Neunert otrzymał odznaczenia:
a) za działalność gospodarczą:
– odznakę „Zasłużony Pracownik Rolnictwa” w 1974 r. – odznakę honorową „Za zasługi w rozwoju Województwa Poznańskiego” w 1979 r. – odznakę „Za zasługi dla Kółek Rolniczych” w 2001 r.
b) za wkład w rozwój kultury:
– odznakę ” Zasłużony Działacz Kultury” w 1980 r. – srebrną odznakę „Za opiekę nad zabytkami” w 2004 r.
Znaczenie postaci
Stanisław Neunert ma bogaty dorobek artystyczny. W czytelny i zrozumiały sposób maluje słowami obrazy polskiej wsi.
Dzięki Jego pasji oraz krzewieniu kultury słowa tak wielu młodych ludzi sięga po poezję i startuje w konkursach recytatorskich.
Swoim zaangażowaniem w środowisko lokalne kształtuje wśród młodzieży poczucie przynależności do „małej ojczyzny”.