Jako wikariusz pełnił swoją posługę duszpasterską w Czarnkowie (1954-56), Gostyniu (1956-59), Środzie Wlkp. (1959-65). Z dniem 5 lutego 1965 r. otrzymał stanowisko i obowiązki wikariusza – adiutora w Szamotułach. Jego zadaniem była pomoc choremu proboszczowi ks. kanonikowi Foreckiemu.

Dekretem ks. arcybiskupa Antoniego Baraniaka metropolity poznańskiego został powołany z dniem 1 lutego 1967 roku na proboszcza nowo powstałej parafii p. w. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Koźminie. Parafia powstała już w 1925 roku, dekretem ks. kardynała Edmunda Dalbora. Nie miała ona jednak żadnego kapłana. Administratorem parafii św. Stanisława był każdorazowo proboszcz parafii św. Wawrzyńca. Powołanie proboszcza było podyktowane m. in. koniecznością ratowania zabytkowego kościoła poklasztornego oraz kościoła na cmentarzu grzebalnym p. w. św. Trójcy pochodzącego z 1570 roku. Kościoły te były w tragicznym stanie. Parafia liczyła wówczas około 3 tysiące wiernych. Nie było żadnego pomieszczenia dla rozpoczęcia pracy duszpasterskiej oraz miejsca na mieszkanie dla proboszcza. Ks. Stanisław Goj po przyjeździe mieszkał początkowo u sióstr Elżbietanek przy ul. Zamkowej. Dzięki inicjatywie ks. proboszcza i pomocy parafian urządzono mieszkanie w pomieszczeniach poklasztornych i przykościelnych. Przystąpiono też do odnowienia kościoła parafialnego oraz kościoła św. Trójcy, co wymagało dużo nakładów finansowych. Odrestaurowano elewacje zewnętrze i wewnętrzne obu kościołów, krużganków, doprowadzono do nich energię elektryczną, zradiofonizowano kościoły. Z pomocą parafian zakupiono działki przy ul. Klasztornej, na których zbudowano Dom Parafialny i probostwo. Ks. proboszcz zamieszkał w nowym budynku 08 maja 1978 roku. W domu parafialnym znajdowały się salki katechetyczne i mieszkania dla wikariuszy. Kościół poklasztorny św. Stanisława jeszcze do czasów II wojny światowej posiadał jeden duży dzwon, którzy Niemcy wywieźli. Parafianie w 1982 roku ufundowali trzy nowe dzwony, które umieszczono w wieży wejściowej. Otrzymały one one imiona: Maryja, Stanisław i Walenty na pamiątkę odbywających się w kościele odpustów. Fundacja tych dzwonów upamiętniła Jubileusz 600 – lecia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej na Jasnej Górze. W 1996 roku dzięki staraniom ks. prałata i pomocy parafian na Osiedlu Tysiąclecia postawiono figurę św. Stanisława B. i M. oraz odnowiono stacje drogi krzyżowej w krużgankach kościoła. W 1997 roku patronem Koźmina Wlkp. został ogłoszony św. Wawrzyniec. Przyczynił się do tego również ks. prałat. Nawiązywał on łatwo kontakt z ludźmi zarówno władzami miasta jak i parafianami. Przy parafii istniały liczne grupy duszpasterskie: ministranci, Ruch oazowy, Odnowa w Duchu Świętym, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, zespół synodalny, chór kościelny oraz zespoły muzyczne. Przez 30 lat ksiądz Stanisław związany był z tą parafią. W czasie jego duszpasterzowania w parafii udzielono 2264 chrzty, zawarto 998 małżeństw, odprowadził na wieczne spoczywanie 1348 wiernych.

Z dniem 9 października 1979 roku został mianowany wicedziekanem dekanatu koźmińskiego, a dekretem ks. arcybiskupa Jerzego Stroby z dnia 1 grudnia 1988 roku dziekanem dekanatu. Obowiązki dziekana pełnił aż do śmierci.

13.05.1979 roku ks. Stanisław Goj obchodził jubileusz z okazji 25 – lecia święceń kapłańskich. Z tej okazji została odprawiona msza dziękczynna przez ks. Stanisława. Słowo Boże wygłosił na niej ks. proboszcz mgr Czesław Wojciechowski, dawny wikariusz w parafii św. Stanisława w Koźminie.

W 1992 roku parafia św. Stanisława obchodziła srebrny jubileusz. Z tej okazji w „Echu Koźmina” ukazała się rozmowa z ks. dziekanem Stanisławem Gojem. Powiedział on wówczas m. in., że: „Podziwu godny był entuzjazm bardzo wielu parafian w pracach nad przygotowaniem mieszkania w pomieszczeniach poklasztornych i przykościelnym oraz przy odnawianiu kościołów: parafialnego i św. Trójcy.”

W 1994 roku odbyła się uroczystość Jubileuszowa 40 – lecia pracy duszpasterskiej ks. dziekana Stanisława Goja. Została ona zorganizowana w sali widowiskowej miasta przy ulicy Boreckiej w Koźminie. Na scenie widniał napis – „Koźmin Swojemu Kapłanowi”. Wyrazy podziękowania i wdzięczności Jubilatowi złożyli: władze miasta i gminy z burmistrzem Bolesławem Kasprzakiem, delegacje zakładów pracy, szkół, instytucji i organizacji społecznych z terenu miasta, księża, parafianie koźmińscy, goście z parafii św. Mikołaja w Bellheim. W dowód wdzięczności i w uznaniu zasług Rada Miejska odznaczyła księdza dziekana medalem honorowym „Zasłużony dla Ziemi Koźmińskiej” . Medal wręczył mu mgr Jan Piela – przewodniczący Rady Miejskiej. Po części oficjalnej odbył się koncert w wykonaniu dzieci, młodzieży, zespołów muzycznych działających przy parafii św. Stanisława w Koźminie, chóru im. Czesława Czypickiego i Kapeli z nad Orli. Po koncercie wszyscy udali się do Parku Przyjaźni, który został założony przy ul. Bernardyńskiej. Tam odbyło się poświęcenie Groty Matki Boskiej Niepokalanej z Lourdes. Grotę wybudowano z inicjatywy ks. dziekana, a figurę Matki Boskiej Niepokalanej i Bernadetki przywieźli parafianie ze swoim proboszczem z Bellheim. Po krótkim nabożeństwie przy Grocie, w uroczystej procesji, wszyscy weszli do kościoła, gdzie została odprawiona Msza św.. Sprawował ją ks. Jubilat wspólnie z ks. proboszczem z Bellheim i ks. Adamem Kubiakiem, wywodzącym się z parafii. Homilię wygłosił pochodzący również z Koźmina ks. proboszcz Jan Grzemski. Po zakończeniu Mszy św. goście udali się do Czarnego Sadu, gdzie wspominano przeżyte 40 lat kapłaństwa, a szczególnie 27 lat pobytu ks. Stanisława w Koźminie. Z okazji 40 – lecia swego kapłaństwa ks. prałat Stanisław Goj ufundował obraz miłosierdzia Bożego „Jezu ufam Tobie”, który został umieszczony w bocznym ołtarzu kościoła.

7 maja 1995 roku w kościele św. Stanisława odbyły się uroczystości odpustowe, podczas których ks. prałat Jan Wolniak odczytał pismo dotyczące nominacji prałackiej ks. Stanisława. Jan Paweł II zaliczył ks. dziekana do grona Swoich Kapelanów. Było to duże wyróżnienie dla całej parafii oraz ukoronowanie pracy i wysiłku ewangelickiego księdza Stanisława. We mszy św. uczestniczyli również przybyli specjalnie z Rzymu ks. Aleksander Gendera i ks. Robert Titz, byli wikariusze w parafii poklasztornej.

Podczas stanu wojennego dzięki inicjatywie p. Wolniaka nawiązał ks. Stanisław Goj współpracę z parafią św. Mikołaja w Bellheim w Niemczech. Ks. Felix Hirsch, dziekan z Bellheim oraz państwo Irma i Eugen Geissertowie razem z ks. Stanisławem pomagali ludziom, którzy w tym okresie znajdowali się w trudnej sytuacji materialnej. Do mieszkańców Koźmina była dostarczana: odzież, żywność, środki czystości oraz lekarstwa. Ks. Proboszcz Stanisław Goj, który znał język niemiecki sprawił, że więzy znajomości przemieniły się z biegiem lat w więzy przyjaźni. W czasie wakacji młodzież i dzieci udawały się na wypoczynek do Bellheim, stamtąd młodzież przyjeżdżała do Koźmina. Kontakty pomiędzy parafią św. Stanisława w Koźminie Wielkopolskim, a parafią św. Mikołaja w Bellheim sięgają swoimi początkami roku 1981. Rozwój tych wszystkich kontaktów z biegiem lat zaowocował poszerzeniem współpracy już nie tylko na polu współpracy parafialnej, ale również na poziomie współpracy Partnerskiej Gmin: Koźmin Wlkp. – Bellheim. Owocem tej przyjaźni była zbudowana przez obydwie parafie grota Maryi Niepokalanej z Lourdes. Przy tej grocie, po dzień dzisiejszy gromadzą się parafianie w miesiącach letnich na wspólny Apel Maryjny. W kwietniu 1997 r. Prałat Goj poprosił parafię w Bellheim o udzielenie finansowego wsparcia budowie Seminarium Duchownego w Kaliszu. Parafii, Akcji Pomoc Polsce i różnym stowarzyszeniom w Bellheim udało się w sumie zebrać 7.500,00 DM. 8 maja 1997 roku Biskup Napierała poświęcił w Koźminie statuę św. Stanisława. Z tej okazji do Koźmina przyjechali Irma i Eugen Geissert i przekazali wówczas biskupowi Napierale zebrane pieniądze. W czasie lata Proboszcz Goj przejął obowiązki kapłańskie w parafii św Mikołaja w Bellheim. Przy tej okazji Proboszcz Hirsch obiecał, że parafia św. Mikołaja obejmie patronat nad kształceniem studentów teologii w Diecezji Kaliskiej.

Ks. prałat Stanisław Goj był członkiem Towarzystwa Miłośników Koźmina. W 1996 roku z okazji 75 – lecia Towarzystwa był głównym celebrantem mszy św. oraz wygłosił z tej okazji homilię. Był bardzo zainteresowany dziejami zarówno parafii jak i miasta Koźmina.

Jako członek grona pedagogicznego Szkoły Podstawowej nr 3 w Koźminie Wlkp. oprócz nauki religii chętnie uczestniczył w różnych imprezach i akademiach na terenie szkoły i miasta. Brał udział m. in. w „Spotkaniach przy opłatku”, akademiach z okazji Dnia Kobiet i Dnia Nauczyciela. Po rekolekcjach dla dzieci i młodzieży organizował na terenie probostwa spotkania, w których chętnie uczestniczyła dyrekcja szkoły oraz wszyscy nauczyciele. Jak tylko pozwalał mu czas brał udział w szkolnych wycieczkach z uczniami. Zwiedził z nimi m. in. Panoramę Racławicką we Wrocławiu. 27 września 1997 roku odbyła się uroczystość zakończenia obchodów 40 – lecia istnienia Szkoły Podstawowej nr 3 w Koźminie Wlkp. Została ona rozpoczęta mszą św. w kościele św. Stanisława w Koźminie, której przewodniczył ks. prałat Stanisław Goj.

Śmierć księdza

Dnia 8 października 1997 r., o godz.15.00 w godzinie Bożego Miłosierdzia, odszedł od nas do Boga nasz „Dobry Pasterz” i ” Prawdziwy duchowy Ojciec” ksiądz prałat, dziekan Stanisław Goj. Wiadomość o Jego nagłej śmierci sparaliżowała wszystkich mieszkańców „naszej małej ojczyzny”, którą przecież zmarły ksiądz Dziekan tak bardzo umiłował i poświęcił jej całkowicie ostatnie 30 lat swojego życia. Zmarł na posterunku pracy – wracając z Gostynia, ze Świętej Góry, gdzie udał się załatwiać kolejne parafialne rekolekcje. Uroczysta msza pogrzebowa, której przewodniczył Biskup Ordynariusz Diecezji Kaliskiej ks. Stanisław Napierała została odprawiona 11 października 1997 roku. Razem z nim tę msze św. odprawiało w intencji zmarłego ks. dziekana Stanisława Goja 116 kapłanów. Kazanie podczas tej mszy św. wygłosił kolega kursowy Ks. Goja , ks. proboszcz kanonik Buchalski z Dobrzycy. Po mszy św. wyruszył z kościoła klasztornego wielki orszak pogrzebowy: dziesiątki pocztów sztandarowych, delegacji, orkiestra, chór, około 140 kapłanów i rzesze koźminiaków. Po dojściu na cmentarz obok kościółka św. Trójcy mowę pożegnalną wygłosił najpierw ks. Biskup Stanisław Napierała. Następnie pożegnał ks. dziekana burmistrz Bolesław Kasprzak. Po burmistrzu słowa pożegnania powiedziała przedstawicielka zaprzyjaźnionej parafii z Bellheim w Niemczech i złożyła wieniec z 72 białych róż.

Podczas pożegnalnej kawy, burmistrz Bolesław Kasprzak i radni wraz z delegacją z Bellheim uzgodnili kontynuowanie przyjacielskich kontaktów między Bellheim i Koźminem. Postanowiono nawiązać oficjalną współpracę między gminami. Podpisanie umów nastąpiło w październiku 2002 roku, a podpisanie umowy w Bellheim w 2003 roku. Powstało wówczas Stowarzyszenie „Z pomocy zrodziła się przyjaźń Koźmin Wlkp. – Bellheim”. Jego zadaniem jest kontynuowanie i rozwijanie dotychczasowych kontaktów, które zapoczątkował ks. proboszcz Stanisław Goj.

Znaczenie postaci

Ks. prałat S. Goj był pierwszym proboszczem parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Koźminie. Dzięki nieustannym zabiegom Księdza Prałata, odratowano obiekty sakralne, pobudowano dom parafialny, wzorowo urządzono obejście kościoła. Prowadził również wielokierunkową pracę duszpasterską. Budował żywy Kościół – wspólnotę wiernych. Mimo różnych trudności nigdy nie ustawał w pracach na rzecz rodziny parafialnej i wszystkich jej członków. Za zasługi ks. Stanisława Goja mianowano ulicę jego imieniem. Znajduje się ona obok cmentarza, na którym jest pochowany.

Źródła:

1) Władysław Kręgielski, Michał Pietrowski, Z żałobnej karty ks. prałat Stanisław Goj, „Szkice koźmińskie” nr 20/1997, s. 50 – 52.

2) Dariusz Bandosz, Dzieje Klasztoru i Kościoła OO. Bernardynów w Koźminie cz. II, „Szkice koźmińskie” nr 11/1993, s. 3 – 20.

3) Jolanta Skrzypczak, Uroczystości 75 – lecia Towarzystwa Miłośników Koźmina, „Szkice koźmińskie” nr 19/1997, s. 42 – 49.

4) Grzegorz Pierzchała, Michał Pietrowski, Srebrny jubileusz parafii św. Stanisława, „Echo Koźmina” nr 2/1992, s. 1, 4.

5) Helena Bobusia, 40 lat Posługi Duszpasterskiej, „Echo Koźmina” nr 4/1994, s. 4 – 5.

6) Helena Bobusia, Koźmin Swojemu Kapłanowi, „Echo Koźmina” nr 6/1994, s. 7.

7) Helena Bobusia, Ks. Dziekan Stanisław Goj Prałatem, „Echo Koźmina” nr 5/1995, s.20

8) Irma Geissert, Bolesław Kasprzak, „Zukunft hat Vergangenheit. Przyszłość ma przeszłość.” 2007 rok.

9) Wywiad z dyrygentką chóru Czesława Czypickiego, panią Gabrielą Dopierała – 05.02.2015.

10) Wywiad z prezesem Stowarzyszenia „Z pomocy zrodziła się przyjaźń”, panem Bolesławem Kasprzakiem – 25.02.2015.

11) Wywiad z z – cą prezesa Stowarzyszenia „Z pomocy zrodziła się przyjaźń”, panią Małgorzatą Michalską – 25.02.2015.

12) Wywiad z kościelnym parafii p. w. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Koźminie Wlkp., panem Markiem Wiecznym – 26.02.2015.

13) Archiwum własne i dokumenty prywatne rodzin z Koźmina Wielkopolskiego i Bellheim.

14) Kronika parafialna, Parafia p. w. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Koźminie Wlkp.

15) Kronika szkoły, Szkoła Podstawowa nr 3 w Koźminie Wlkp.