Pochodzenie

Pani Grażyna Jakubowska urodziła się 25 kwietnia 1958 r. w Kole, jako trzecie dziecko Marianny i Telesfora Siwińskich. Od urodzenia mieszka w Witowie, zna tu każdy kąt i każdego mieszkańca. Pochodzi z chłopsko-robotniczej rodziny. Rodzice Pani Jakubowskiej prowadzili małe gospodarstwo rolne, przez co w dzieciństwie często angażowała się w prace sezonowe na roli.

Edukacja i młodość

Pani Grażyna od lat przedszkolnych uczęszczała do szkoły w Witowie, jednak w 1970 roku zamknięcie mniejszych wiejskich szkół, między innymi tej w Witowie, i otwarcie nowej szkoły w Drzewcach spowodowało, że naukę na szczeblu podstawowym zakończyła w tamtejszej placówce. Kolejny etap edukacyjny naszej bohaterki to Liceum Medyczne w Koninie. Pani Grażyna przyznaje, że od najmłodszych lat fascynowała ją praca w służbie zdrowia.

W 1979 roku wyszła za mąż za Zbigniewa Jakubowskiego, który mieszkał w sąsiedniej miejscowości Drzewce. Wspólnie wychowali czworo dzieci i mogli cieszyć się z pięciorga wnucząt. Jednak w 2012 roku Pani Grażyna została wdową, gdyż zmarł jej mąż.

Praca zawodowa

Pani Grażyna Jakubowska w zawodzie pielęgniarki pracuje od 1978 roku. Praca, w której może ofiarować siebie, swój czas, swoje siły, a przede wszystkim serce choremu człowiekowi przynosi jej radość, satysfakcję i spełnienie.

Pracując 37 lat w szpitalu w Kole na oddziale chirurgii, pełniła ważne obowiązki zawodowe. Jako pielęgniarka odcinkowa przy łóżku chorego w systemie zmianowym w niedzielę i święta na ciężkich dyżurach nocnych oraz piastując przez dwanaście lat stanowisko oddziałowej, zawsze czuła się szczególnie wyróżniona, mając możliwość pracy w tym zawodzie i pomocy cierpiącemu człowiekowi.

Praca społeczna

Szybki rozwój mechanizacji, który eliminował z naszego życia sprzęty gospodarstwa domowego oraz dawne maszyny rolnicze wzbudził u Pani Grażyny tęsknotę za utraconym obrazem z dziecięcych lat. Kolejne wymiany mebli, sprzętu przyniosły pomysł gromadzenia urządzeń, które kiedyś pomagały ludziom w codziennej egzystencji. W ten sposób już pod koniec lat osiemdziesiątych w jednym z budynków gospodarczych Państwa Jakubowskich powstawała kolekcja „rzeczy zapomnianych”. Wiadomość o nietypowym hobby mieszkanki Witowa rozbiegła się po okolicy, dzięki czemu mieszkańcy również włączali się w powiększanie zbiorów. Gdy liczba eksponatów była imponująca, Pani Grażyna postanowiła podzielić się swoją kolekcją ze społecznością. Wystąpiła z prośbą do wójta gminy Osiek Mały o udostępnienie starej, ponad stuletniej szkoły na stworzenie w niej muzeum regionalnego. Prośba uzyskała akceptację władz lokalnych i od 03 października 2010 roku oficjalnie istnieje Izba Regionalna w Witowie. Małe muzeum od początku powstania cieszyło się dużym zainteresowaniem mieszkańców Witowa i okolicznych miejscowości. W izbie zaczęły odbywać się spotkania okolicznych mieszkańców, przyjeżdżały liczne wycieczki, co jeszcze bardziej motywowało pomysłodawczynię do dalszych działań.

Założyła Stowarzyszenie: Tradycja – Kultura – Region „Zatrzymać czas”, którego nazwa określa wyraźnie cele. W ramach stowarzyszenia działa Zespół Tańca Ludowego „Witowo”, Zespół Śpiewaczo – Muzyczny „Gama”, a także teatr Małych Form ‘Witowo”. W dorobek każdego z tych zespołów wpisały się liczne występy, pokazy, udział w przeglądach i konkursach. Ogromną radością i chlubą dla członków zespołów są nagrody, w tym III miejsce w 23. Przeglądzie Małych Form Teatralnych w Kazimierzu Biskupim 19 października 2014 r., gdzie wystawiono obrzęd „Kiszenia Kapusty”.

Cieszą też puchary, dyplomy, upominki zdobyte przez Zespół Tańca Ludowego i Zespół Śpiewaczo – Muzyczny.

Pani Jakubowska swoim działaniem integruje społeczeństwo, z jej inicjatywy organizowane są liczne spotkania i uroczystości, a także wycieczki, np. do Gołuchowa, Warszawy, Torunia, Kurnika.

Od 2012 roku w Izbie Regionalnej w Witowie odbywa się już cykliczna impreza „Noc w Muzeum”.

Członkowie stowarzyszenia podejmują liczne wyzwania artystyczne, np. Misterium Męki Pańskiej, biorą aktywny udział w procesjach parafialnych, włączają się w obchody dożynek, Dnia Chleba, pikników rodzinnych, spotkań opłatkowych, bali karnawałowych, angażują się w liczne zbiórki dla potrzebujących.

Pani Grażyna potrafi zmotywować ludzi, jest zawsze pełna entuzjazmu, pomysłów, a przede wszystkim optymizmu. Sięga po coraz to nowe wyzwania i plany. Nie szczędzi swego czasu i sił, aby zrealizować zamierzone cele. Podkreśla, że w grupie siła, że to dzięki zaangażowaniu przyjaciół, bo tak nazywa osoby, z którymi łączą ja wspólne pasje, można coś stworzyć, czegoś dokonać dla dobra i chluby wielu. Jej zdaniem kontakt z ludźmi, radość czerpania z bycia w grupie, nowe znajomości, kontakty, przyjaźnie w zespołach – to największe dobro w tych działaniach.

Eksponaty w Izbie Regionalnej

Od początku istnienia muzeum cieszyło się ono dużym zainteresowaniem wśród mieszkańców. Eksponaty znajdujące się w Izbie Regionalnej są wyjątkowo wartościowe – najstarsza jest kronika szkolna, w której pierwsze zapiski pochodzą z roku 1918, a ostatnie z 1939 roku. W większości eksponaty to przedmioty gospodarstwa domowego i drobny sprzęt rolniczy z czasów powojennych.

Sam budynek to szkoła, do której jako dziecko uczęszczała pani Grażyna Jakubowska, jej rodzeństwo i dzieci z tej wsi. W szkole była jedna nauczycielka dla klas 1- 4, która uczyła wszystkie dzieci w jednej sali. Dawniej nauczyciele zajmowali przyszkolne mieszkania wraz z rodzinami. W tym budynku znajdują się trzy pomieszczenia, dwa dla nauczyciela i jego rodziny, a jedno to sala do nauki. Nauczyciel miał do swojej dyspozycji kuchnię i pokój dzienny. Obecnie muzeum jest urządzone tak, aby jak najwierniej oddawało klimat tamtych czasów. W kuchni znajdują się naczynia z porcelany i ceramiki, a na stołach były ręcznie wyszywane obrusy. Jest tam również piec kaflowy i kuchnia węglowa, stary kredens, kołyska, łóżko, szafa i wiele drobnych sprzętów, np. masielnica, żelazka z duszą i na węgiel, lampy naftowe itp.

Szczególne miejsce w muzeum zajmują rzeźby wykonane przez męża Pani Grażyny, a w pobliskim lesie spotykamy stacje Drogi Krzyżowej własnoręcznie wyrzeźbione przez niego.

W Izbie Regionalnej spotykamy również eksponaty pozostałe po dawnej szkole, np. tablica, mapy, globus, liczydło, kałamarz.

W muzeum wyłożone są: Księga Pamiątkowa, do której wpisują się odwiedzający, a także kronika do wglądu dla każdego.

Znaczenie postaci

Pani Grażyna Jakubowska jest niezwykłą postacią, która nade wszystko ceni patriotyzm lokalny i „swoją małą Ojczyznę”. Jej ogromne zaangażowanie i wieloletnie działania przyczyniły się do zatrzymania i utrwalenia wspomnień po starszych pokoleniach, które odeszły. Dzięki pasjonatce na początku XXI wieku dzieci i młodzież mogą dowiedzieć się, jak kiedyś żył człowiek z okolicznych terenów, jak wyglądał każdy dzień w czasach, gdy nie było komputera, radia, telewizji, a nawet prądu. Dziś rzadko spotyka się ludzi, którzy z taką pasją i zaangażowaniem działają bezinteresownie dla regionu, a tym samym z pełnym oddaniem kształtują i utrwalają w kolejnych pokoleniach wartości patriotyczne i miłość do „małej Ojczyzny”.

Podsumowując Pani Grażyna Jakubowska podjęła się ogromnego zadania utrwalenia od zapomnienia śladów gminnej przeszłości, a tym samym przyczyniła się do powstania:

• Izby Regionalnej,

• Stowarzyszenia Tradycja – Region – Kultura „Zatrzymać czas”,

• Zespołu Tańca Ludowego „Witowo”,

• Zespołu Wokalnego – Muzycznego ”Gamma”,

• Teatru Małych Form.