Radosław Ernest Szyszkiewicz urodził się 27.03.1987r. w Kaliszu, województwo wielkopolskie. Rodzice, Marzanna z domu Sip i Stanisław Szyszkiewiczowie posiadają małe gospodarstwo rolne w Pośredniku.

Rodzina

Był najstarszym z rodzeństwa. Miał trzy siostry: Patrycję, Angelikę i Arletę.

Dzieciństwo i edukacja

Od najmłodszych lat opiekował się siostrami. Od września 1993r. uczęszczał do oddziału przedszkolnego przy Szkole Podstawowej w Sobiesękach Drugich. Po roku był uczniem tejże szkoły. Następnie ukończył Publiczne Gimnazjum w Godzieszach. Naukę kontynuował w Zespole Szkół im. Stanisława Mikołajczyka w Opatówku (Technikum Ogrodnicze).

Służba wojskowa

1.08.2007r. rozpoczął trwającą do 25.09.2007r. zasadniczą służbę wojskową w 1 Ośrodku Szkolenia Kierowców w Grudziądzu. Następnie od 26.09.2007r. do 23.04.2008r. był kierowcą w 5 pułku inżynieryjnym w Szczecinie – Podjuchy. 24.04.2008 r. uzyskał stopień starszego szeregowego i rozpoczął nadterminową zasadniczą służbę wojskową w tejże jednostce. 1.07.2008 r. został powołany do zawodowej służby wojskowej w korpusie szeregowych zawodowych w 5 pułku inżynieryjnym w Szczecinie – Podjuchy, która trwała do 10.04.2009 r. W dniach 2-14.08.2008 r. był uczestnikiem Pieszej Pielgrzymki Żołnierzy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w XVII Pieszej Pielgrzymce Żołnierzy Wojska Polskiego na Jasną Górę. W dniach 9-14.02.2009 r. ukończył szkolenie zorganizowane przez Wojskowe Zakłady Mechaniczne Spółka Akcyjna w Siemianowicach Śląskich zamykające I etap „Programu szkolenia kierowców KTO 8×8 ROSOMAK”. 11.04.2009 r. wyjechał na misję do Afganistanu, gdzie wchodził w skład V zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego jako kierowca sanitariusz w plutonie rozminowywania Zgrupowania Bojowego „A” w bazie w Ghazni. V zmiana w Afganistanie była jego pierwszą misją. Miał 22 lata. Zginął 9 października 2009 r. Tragedia rozegrała się w prowincji Wardak, położonej w centrum Afganistanu. Polacy jechali w konwoju główna drogą Highway 1 z Ghazni do Bagram. Pod jednym z samochodów typu MRAP Cougar eksplodowała mina podłożona przez Talibów. Radosław Ernest Szyszkiewicz zginął na miejscu. 12.10.2009r. decyzją Ministra Obrony Narodowej Bogdana Klicha został pośmiertnie awansowany ze stopnia starszego szeregowego na stopień kaprala. 15.10.2009 r. został pochowany na cmentarzu parafialnym w Iwanowicach.

Działalność społeczna

Czynnie włączał się w życie miejscowej społeczności. Był członkiem OSP w Sobiesękach Trzecich. Kilkukrotnie brał udział w gminnych zawodach strażackich, godnie reprezentując swoją drużynę. Ponieważ nie był obojętny na los innych ludzi, 7.04.2005r. został honorowym dawcą krwi.

Wyróżnienia i nagrody

Brązowa odznaka „Wzorowy żołnierz”

Wyróżnienie za artykuł „5 NATO medal” za służbę dla NATO w odniesieniu do operacji ISAF

Certyfikat za duże zaangażowanie i wzorowe wykonywanie zadań bojowych w szeregach Zgrupowania Bojowego ALFA w ramach V Zmiany PKW Afganistan (1.10.2009r.)

Medal NATO za udział w misji ISAF ( międzynarodowe odznaczenie wojskowe, nadawane przez Sekretarza Generalnego żołnierzom za ich udział w operacji międzynarodowych sił wsparcia bezpieczeństwa NATO).

Decyzją prezydenta Lecha Kaczyńskiego za udział w zmianie 5 pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego i Gwiazdą Afganistanu (12.10.2009r.)

Wyróżnienie pośmiertne – wpisanie zasług do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego” za odwagę i męstwo okupione ofiarą życia podczas służby w składzie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie (14.08.2010r.)

Zainteresowania, pasje

Największą pasją Radka było wojsko. Od dziecka marzył o tym, by zostać wojskowym. Nie przypuszczał zapewne, że za spełnienie marzeń będzie musiał zapłacić najwyższą cenę. Gdy tylko miał czas wolny, pomagał rodzicom w gospodarstwie. Interesował się ogrodnictwem. Jako jedyny syn miał przejąć po ojcu gospodarstwo rolne.

Znaczenie postaci

Radosław Ernest Szyszkiewicz w pamięci nauczycieli, koleżanek i kolegów zapisał się jako sympatyczny, pracowity i uczynny chłopak. Nigdy nie przeszedł obojętnie obok potrzebującego pomocy, co świadczy o jego wrażliwości i dobroci. Cechowała go również pogoda ducha i pogodne usposobienie. Koledzy z wojska chętnie wspominali i powtarzali dowcipy, którymi potrafił rozbawić każdego. Był żołnierzem sumiennie wykonującym swoje obowiązki. Można o nim powiedzieć, że był człowiekiem wielkiej odwagi i honoru. Był patriotą, o czym świadczy fakt, że został zawodowym żołnierzem, gotowym w każdej chwili bronić swojej ojczyzny. Walczył również o pokój na świecie, za co zapłacił najwyższą cenę – śmierć. Dla młodzieży jest wzorem godnym naśladowania.