Pochodzenie
Ludwik Gładyszewski urodził się 17 września 1932 r. w Wysokiej. Był synem Ludwika i Eugenii z domu Żłochowska. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Jego ojciec był ostatnim przedwojennym i pierwszym powojennym burmistrzem Wysokiej, matka zaś nauczycielką.Dzieciństwo i edukacja
Jako mały chłopiec najwięcej czasu spędzał ze swoim młodszym kuzynem Bogusławem Kṻhnem. Ich ulubioną zabawą były gry harcerskie. Edukację szkolną miał rozpocząć 1 września 1939 roku, jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu podjęcie nauki przez kilka kolejnych lat. Miał wielkie szczęście, że jego matka była nauczycielką i mogła go uczyć potajemnie. Przez kilka pierwszych tygodni nie miał w domu ojca, który ukrywał się przed Niemcami. Na pewno uratowało mu to życie, gdyż ominęły go czystki, które Niemcy zrobili wśród inteligencji i osób aktywnych społecznie przed wybuchem wojny. Po powrocie do domu zgłosił się do pracy i mógł utrzymać swoją rodzinę.Uczeń i nauczyciel
Po zakończeniu wojny przyszedł czas na zakończenie edukacji. Dzięki temu, że w czasie okupacji uczyła go mama, w ciągu kilku miesięcy otrzymał promocję z klasy IV do klasy VII. We wrześniu 1945 r. zaczął uczęszczać do gimnazjum w Nakle nad Notecią. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1951 r. W tym czasie jako pierwszy w Wysokiej po wojnie poczuł powołanie do kapłaństwa. Do seminarium duchownego w Gnieźnie wstąpił w październiku tego samego roku. Spotkało się to z odzewem ze strony komunistycznych władz. Jego matka straciła pracę nauczycielki w szkole, którą odzyskała dopiero po „odwilży” w roku 1956. Święcenia kapłańskie przyjął 15 czerwca 1957 r. z rąk biskupa Lucjana Bernackiego. Emocjonalnie związany z Wysoką, odprawił w niej swoją mszę prymicyjną. Przez rok pracował jako wikariusz w zniszczonym poklasztornym kościele w Wągrowcu u księdza proboszcza Edmunda Mikołajczaka, tam też pracował w liceum ogólnokształcącym i szkole podstawowej. W 1958 r. został skierowany przez kardynała Stefana Wyszyńskiego na studia specjalistyczne z filologii klasycznej na Katolicki Uniwersytet Lubelski. W 1963 r. obronił napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Leokadii Małunowiczównej pracę magisterską pt. „Wyrażenia przenośne określające życie, śmierć i szczęśliwość wieczną u św. Amrożego”. Od października 1963 r. podjął pracę w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, ucząc łaciny, greki, języka polskiego i niemieckiego.W tym czasie przygotowywał pod kierownictwem prof. dr hab. Mariana Kurdziałka rozprawę doktorską pod tytułem „Stwórca i Władca. Doktryna greckich apologetów II wieku o stworzeniu i opatrzności w aspekcie patrystyczno-filozoficznym”. Obronił ją w 1972 r. i została ona opublikowana w „Studia Antiquitatis Christanae”. Przez władze kościelne został mianowany profesorem nadzwyczajnym w 1971 r., zaś profesorem zwyczajnym w 1979 r.
W 1970 r. został proboszczem parafii pod wezwaniem św. Jakuba w Modliszewku i był nim przez pół roku. Oprócz posługi duszpasterskiej nadal prowadził wykłady w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy i Instytucie Teologicznym w Gnieźnie. W Instytutach uczył studentów kultury antycznej, patrologii i filozofii starożytnej. Pod jego kierunkiem powstał szereg prac magisterskich obronionych na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu, a potem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Funkcje i zadania w Kościele Polskim
Od 1995 r. ksiądz Ludwik Gładyszewski był sekretarzem Komisji Episkopatu ds. Nauki i Wiary. Był także prepozytem kapituły św. Jerzego, a od 1999 r. kanonikiem gremialnym Kapituły Prymasowskiej w Gnieźnie. Jako postulator diecezjalny przeprowadził proces informacyjny beatyfikacji ośmiu sług bożych Archidiecezji Gnieźnieńskiej, który kontynuowany w zakresie ogólnopolskim w procesie 108 męczenników zakończył się ich beatyfikacją 12 czerwca 1999 r. Współpracował z Zakładem Badań nad Antykiem Chrześcijańskim Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie przygotował do druku „Antologię modlitwy patrystycznej” i dwa tomy serii „Starożytne teksty chrześcijańskie.” Na zlecenie Kurii Metropolitalnej i Trybunału Metropolitalnego tłumaczył teksty łacińskie, m.in. przełożył „Obrzędy wtajemniczenia chrześcijańskiego dla dorosłych” dla Komisji Liturgicznej Konferencji Episkopatu Polski. Był autorem szeregu artykułów i kilku książek poświęconych starożytności chrześcijańskiej i męczennikom gnieźnieńskim. Brał czynny udział w pracach nad przygotowaniem nowego polskiego przekładu tekstów Soboru Watykańskiego II.
Ksiądz Ludwik Gładyszewski zmarł 19 grudnia 2009 r. Mszę świętą pogrzebową na cmentarzu św. Piotra i Pawła w Gnieźnie odprawiono 23 grudnia pod przewodnictwem Prymasa Polski abp. Henryka Muszyńskiego.
Wysoka
Ludwik Gładyszewski zawsze miło i ciepło wspominał Wysoką – małe miasteczko położone w północnej części Wielkopolski, w którym się narodził i spędził swe dzieciństwo. Tu otaczała go rodzicielska miłość, której z pewnością nigdy mu nie brakowało. Tutaj spoczywa jego starsza siostra, której nie poznał, gdyż zmarła będąc niemowlęciem, tu pochował swoich rodziców. Tutaj odprawił swą mszę prymicyjną i uroczystą mszę z okazji 50-lecia posługi kapłańskiej. Często odwiedzał parafię i brał udział w ważnych dla niej wydarzeniach. Był synem wysockiej ziemi i mieszkańcy zawsze będą o nim pamiętać.
Źródła:
http://www.archidiecezja.pl/aktualnosci/archiwum/2009/grudzien_2009/zmarl_ks._kan._ludwik_gladyszewski_wspomnienie.htmlCzyżewski Bogdan, Ks. dr Ludwik Gładyszewski (17 IX 1932 – 19 XII 2009). Prawdziwy miłośnik antyku chrześcijańskiego i filologii klasycznej, Vox Patrum, tom 53-54, 29 (2009);
Kronika Parafii pw. NMP Różańcowej w Wysokiej;
Mikołajczak Mariola, Wysoka i okolice, Poznań 2002 r.;
Wspomnienia Księdza Bogusława Kṻhna, kuzyna i przyjaciela.