Edukację szkolną rozpoczął w Michałowie II, następnie kontynuował naukę w Państwowej Preparandzie Nauczycielskiej, którą ukończył w roku 1921 w Opatówku. W roku 1925, z bardzo dobrymi wynikami, ukończył Seminarium Nauczycielskie w Liskowie, a później – w roku 1950– ukończył jeszcze studia na Uniwersytecie Toruńskim w zakresie biologii.

Pracę w ukochanym zawodzie nauczyciela rozpoczął w roku 1925 w Burzeninie (dzisiejszym województwie łódzkim). Nigdy nie myślał o podjęciu innej pracy. Nie przerwał jej nawet w czasie okupacji- w latach 1940-1942 wraz z żoną prowadził tajne nauczanie. Czas okupacji zmusił go do podejmowania różnych prac w rozmaitych zawodach. Z dniem 17 kwietnia 1945 objął stanowisko Kierownika Szkoły Podstawowej w Opatówku i zarządzał nią do 22.06.1969 r. Niedługo po wyzwoleniu, poza pracą kierownika szkoły, kształcił dorosłych oraz ,,starszą” młodzież, której wojna nie pozwoliła na zwyczajną naukę. Włożył dużo wysiłku i zaangażowania w pracę nad zniesieniem analfabetyzmu w gminie. Dzięki temu wielu ludzi mogło korzystać z książek. W 1948 r. kierował budową nowej szkoły w Opatówku (aktualnie Szkoły Podstawowej im. Janusza Kusocińskiego). Zapoczątkował i nadzorował też budowę szkół w Cieni I, Michałowie II, a także w Tłokini Wielkiej. Następnie podjął się też budowy sali gimnastycznej przy szkole w Opatówku. W latach 1958-1967 kierował Szkołą Przysposobienia Rolniczego w Opatówku.
Oprócz pracy nauczycielskiej i kierowniczej, udzielał się także w oświacie: w latach 1945-1960 pełnił funkcję prezesa Ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego, natomiast w latach 1960-1969 był wiceprezesem do spraw szkoleniowo-pedagogicznych w tym związku. Zaangażowany był także w pracę jako opiekun społeczny i kurator dla nieletnich.

Miał wybitne umiejętności do kierowania zespołami ludzkimi. Był pracowity, sumienny, obiektywny, niekonfliktowy, wymagający od siebie i podległych pracowników.

Mimo że praca zawodowa wypełniała większość czasu, pan Jaśkiewicz znajdował jeszcze siłę, by zaangażować się w działania na rzecz środowiska lokalnego: czynnie uczestniczył w przedsięwzięciach Gminnej Rady Narodowej, Ochotniczej Straży Pożarnej, czy Gminnej Spółdzielni. W latach 1925-1939 prowadził działalność społeczną w organizacjach młodzieżowych w zakresie obrony kraju. Po wybuchu wojny za działalność w organizacjach młodzieżowych, ścigany przez Niemców, zmuszony był do ucieczki i ukrywania się przez cały okres wojny. Miejscowi Niemcy wyznaczyli nagrodę za ujawnienie miejsca jego pobytu. Obecność w Opatówku datuje się od dnia 17 kwietnia 1945 r.

Starsi opatowianie z pewnością pamiętają szereg zapoczątkowanych przez pana Jana działań, jak chociażby sadzenie lasu, sadzenie drzew zdobiących miejscowe place oraz ulice, budowę drogi Opatówek- Brzeziny. To jemu również zawdzięcza się powstanie Kroniki XXX-lecia Opatówka, zachowanej po dziś dzień, a nagrodzonej VI miejscem w Konkursie Krajowym przez ówczesne władze państwowe.

Praca, którą tak bardzo cenił, była podstawą do przyznania mu wielu odznaczeń państwowych i resortowych, w tym Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.

ZAINTERESOWANIA

W wolnych chwilach zajmował się pszczelarstwem, majsterkowaniem oraz wykonywaniem przedmiotów codziennej użyteczności. Był wielkim miłośnikiem książek. Każdą chwilę życia wykorzystywał na konkretne działania.