Pochodzenie i dzieciństwo
Dr Felicja Andrzejewska (z domu – Kosmala) ur. 13.05.1935 we Wrześni (miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim).
Tata p. Felicji, Franciszek Kosmala urodził się w Berlinie, gdzie wcześniej jego rodzina wyemigrowała. Tam też spędził dzieciństwo, ukończył szkołę powszechną i szkołę przysposobienia zawodowego. Po powrocie do Polski, do Wrześni, poślubia Stanisławę Klamrowską z Żerkowa (miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w Kaliskiem, na Wale Żerkowskim, siedziba gminy Żerków). Urodzi im się czwórka dzieci: Mieczysław, Marian, Bożena i najmłodsza Felicja.
Pani dr Felicja Andrzejewska swoje dzieciństwo spędziła w czasach zawieruchy wojennej. Gdy wybuchła II wojna światowa miała zaledwie 4 lata. Front wojenny przechodził akurat przez jej miasto, dlatego też rodzina w trosce o zdrowie, uciekła wraz z sąsiadami (p. Szymczak) do brata tego sąsiada, do Strzelna (miasto w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim). Rodzina ta mieszkała pod miastem w lesie, gdzie miała zakład utylizacji odpadów zwierzęcych, popularnie określanym rakarnią. Tam też, jako małe dziecko zapamiętała wędrówkę polskich żołnierzy w czasie kampanii wrześniowej. Do dziś pamięta umęczone twarze żołnierzy i pomoc miejscowej ludności. U państwa Szymczaków rodzina Andrzejewskich przebywała do końca 1939 r. Po powrocie do Wrześni, rodzinie udaje się połączyć, gdyż z wojny wraca ojciec, pan Franciszek. Nie prowadzą już sklepu. Pan Kosmala został zatrudniony, jako kierowca i tłumacz języka niemieckiego w urzędzie zatrudnienia zw. Arbeitsamt (po wojnie będzie pracować, aż do emerytury, w Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska).
W czasie okupacji niemieckiej, gdy przyszedł czas do nauki dla małej Felicji, rodzice wysłali córkę na tajne komplety do znajomej nauczycielki muzyki. Pod płaszczykiem nauki gry na instrumencie. uczyła ona dzieci czytać i pisać. Dzięki temu, po wojnie, p. Felicja mogła w ciągu trzech lat ukończyć szkołę powszechną.
Wykształcenie
– 1947 r. ukończenie Szkoły Powszechnej (w trybie przyśpieszonym)
– 02.06.1952 r. ukończenie nauki w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Poznaniu. Początkowo p. Felicja zaczęła uczęszczać do Liceum Ogólnokształcącego we Wrześni, ale czuła, że nie jest to właściwy wybór. Za zgodą rodziców przeniosła się do Liceum Pedagogicznego w Poznaniu, gdzie zamieszkała w internacie. Trzeba zaznaczyć, że udała się tam samodzielnie, jako 13-letnia dziewczyna. Dużą zasługę w podjęciu tej decyzji miała też była dyrektor ze szkoły powszechnej, p. Stefania Kryślak, która objęła taką samą funkcję w tymże Liceum Pedagogicznym w Poznaniu.
– 27.07.1964 r. (1962-1964) ukończenie Studium Nauczycielskiego w Poznaniu, kierunek wychowanie plastyczne z zajęciami praktyczno-technicznymi.
– 29.04.1972 r. ukończenie z tytułem magistra studiów na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Studium Zaocznym w Zakresie Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
– od 02.02.1976 r. do 14.06.1977 r. Studium Podyplomowe z Organizacji i Zarządzania Oświatą dla woj. kierowniczej kadry oświaty w Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Sulejówku.
– 16.04.1980 r. – tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie historii, nadany uchwałą Rady Naukowej Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Tytuł pracy doktorskiej „ Dzieje szkolnictwa w powiatach Wielkopolski Wschodniej w latach 1918-1939”.
Praca zawodowa
– 15.08.1952 r. zostaje nauczycielem w Publicznej Szkole Powszechnej w Chociczy Wielkiej, skąd po 2 – 3 miesiącach zostaje przeniesiona do Publicznej Szkoły Powszechnej nr 2 we Wrześni (jako nauczyciel nauczania początkowego i historii), gdzie pracuje do 1958 r.
– 01.09.1958 do 31.08.1964 r. pracuje w Wydziale Oświaty i Kultury we Wrześni, jako mianowany starszy referent pedagog.
– 01.09.1964 r. na prośbę własną zostaje przeniesiona do Szkoły Podstawowej nr 7
w Koninie.
– 01.05.1972 r. zostaje nauczycielem mianowanym na stałe, z tytułem nauczyciela dyplomowanego.
– 01.05.1972 r. obejmuje funkcję starszego wizytatora w Wydziale Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Koninie.
– 21.01.1974 r. – obejmuje stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej nr 3 w Koninie (stanowisko do zostało Jej powierzone do 31.08.1979 r.).
– 01.06.1975 r. zostaje powołana na Inspektora Oświaty i Wychowania Urzędu Miejskiego
w Koninie.
– 31.08.1983 r. – przejście na emeryturę.
Działalność społeczna
Dr Felicja Andrzejewska po przejściu na emeryturę, jako osoba aktywna i wrażliwa na potrzeby innych osób, skierowała swoje zainteresowania na pracę społeczną. Przystąpiła do konińskiego oddziału Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego. Pełniła tam funkcje sekretarza. Szybko się okazało, że struktury Komitetu są skostniałe i zależne od centrali w Warszawie. Jako, że była to struktura ogólnokrajowa, prezesami byli ludzie nadani przez władze centralne. Najczęściej byli nimi m.in., prokuratorzy czy oficerowie służby bezpieczeństwa. Prezesem konińskiego oddziału był prokurator Marian Pogorzelski. Po zmianach ustrojowych, w 1991 r. formuła ta całkowicie się wyczerpała. Nowe władze nie chciały już tych struktur finansować. Społeczny Komitet Przeciwalkoholowy rozwiązał się. Część osób społecznie zaangażowanych, zmieniła statut, zarząd i wystąpiła do sądu o zarejestrowanie nowej działalności. W grudniu 1991 r. dostali zgodę sądu na rejestrację Konińskiego Towarzystwa „Trzeźwość”. Instytucja stała się niezależną jednostką, jako organizacja pozarządowa non profit. Pani Felicja pełniła tam funkcję sekretarza. Celem działania tego Towarzystwa, było wspieranie inicjatyw wychowawczych, edukacyjnych i prozdrowotnych. Pomaganie młodym ludziom w odpowiedzialne wejście w dorosłe życie, bez nałogu i uzależnień, które występowało w ich otoczeniu. Prezesem Towarzystwa został lekarz psychiatra, Jerzy Maźwa. Stopniowo działalność Towarzystwa rozszerzała się o nowe działania i formy wsparcia rodziny. Zwiększona aktywność przyniosła współpracę z instytucjami zagranicznymi, szczególnie niemieckimi i holenderskimi, z którymi prowadzono wymianę doświadczeń. Po pewnym okresie współpracy, Holendrzy pozytywnie oceniając pracę Konińskiego Towarzystwa „Trzeźwość”, zaproponowali wybudowanie lepszej bazy lokalowej, gdyż obecna nie spełniała odpowiednich standardów (lokum mieściło się w dwóch pomieszczeniach piwnicznych na ul. Chopina 7). Pani Felicja stała się gorącą orędowniczką tego pomysłu. Wówczas powstała myśl, żeby zacząć zbierać środki finansowe na wybudowanie nowej siedziby. Nie wszystkie osoby z Towarzystwa zgadzały się na taki krok. Pani Felicja nie wahała się jednak wejść w konflikt z niektórymi osobami, byle tylko wybudować lokal, w którym można będzie nieść pomoc potrzebującym, prowadzić szkolenia, sympozja naukowe, itp. Mając tylko 28 tyś zł. na koncie organizacji, p. Felicja podjęła ryzyko kupna działki pod budowę- róg ulicy Kilińskiego i PCK (ówcześni radni miasta nie zgodzili się dać żadnej działki w darowiźnie). Bardzo pomocną osobą w rozbudowie Towarzystwa był ówczesny parlamentarzysta, a dziś prezydent miasta p. Józef Nowicki. Wykorzystywał każdą sposobność, by pozyskać środki na budowę. Dzięki takim wysiłkom i samozaparciu p. Felicji, w 2002 r. ukończono nową siedzibę. Duże zaangażowanie ze strony dr Andrzejewskiej w rozwój organizacji sprawiło, że została wybrana na prezesa Konińskiego Towarzystwa „Trzeźwość”.
Jednakże nowe czasy przyniosły nowe wyzwania. Stara nazwa Towarzystwa zaczęła ograniczać możliwość poszerzenie działalności i uzyskiwania wsparcia z innych źródeł. W związku z tym zapadła decyzja o zmianie nazwy organizacji. Nastąpiło to 16.03.2009 r., a Konińskie Towarzystwo „Trzeźwość” stało się Towarzystwem Inicjatyw Obywatelskich w Koninie.
Dzięki niezwykłemu talentowi i wiedzy Pani Felicji TIO zrealizuje wiele projektów społecznych, wykorzystując środki z funduszy europejskich. Przez wiele lat swojej pracy w Towarzystwie udało Pani Andrzejewskiej uzyskać wsparcie merytoryczne i finansowe z wielu źródeł, m.in.: MPiPS, Ambasady Kanady w Warszawie, Fundacji im. Stefana Batorego w Warszawie, PARPA, Stichtung Kinderpostzegeis z Holandii.
Pani dr Felicja Andrzejewska przewodziła tej organizacji aż do czerwca 2013 r., gdy stwierdziła, że czas na przekazanie sterów młodszym działaczom. Pomimo oficjalnego pożegnania, Pani Felicja nadal wspomaga TIO w tworzeniu projektów i programów.
Nagrody i odznaczenia
– 01.06.1974 r. – Towarzystwo Przyjaciół Dzieci nadaje Odznakę Przyjaciela Dziecka.
– 1974 r. – Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania Drugiego Stopnia za Wybitne Osiągnięcia w Pracy Dydaktycznej i Wychowawczej.
– 20.06.1977 – Złota Odznaka ZNP.
– 26.09.1979 r. – Prezydium Rady Chorągwi ZHP w Koninie nadaje Srebrną Odznakę Honorową „Za zasługi w rozwoju konińskiej Chorągwi ZHP”.
– 16.04.1980 r. – Krzyż za zasługi dla ZHP.
– 29.06.1983 r. – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
– 14.10.1984 r. – Medal Komisji Edukacji Narodowej.
– 21.04.2000 r. – Odznak Honorowa za zasługi dla miasta Konina.
– 25.06.2002 r. – Odznaka Honorowa za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego.
– 31.05.2010 r. – Tytuł Honorowy „Zasłużony dla Powiatu Konińskiego”.
– 28.02.2014 r. – Laureatka Statuetki „Złotego Konia” w kategorii Człowieka Roku.
Rodzina
Pani Felicja w lipcu 1955 r. wychodzi za mąż za Zbigniewa Andrzejewskiego, pracownika zakładu im. Cegielskiego w Poznaniu. Swojego przyszłego męża zna już z czasów dzieciństwa, gdyż razem uczęszczali do tej samej szkoły powszechnej we Wrześni. Po pięciu latach rodzi się pierwsza córka Anna, która w przyszłości zostanie socjologiem i będzie współpracować ze swoją mamą w organizacji pozarządowej. W 1962 roku rodzi się kolejna córka, Małgorzata. W 1964 r. p. Zbigniew otrzymuje nową pracę w kopalni węgla brunatnego w Koninie. Stąd też rodzi się potrzeba przeprowadzki rodziny do miasta Konina. W 1995 r. w rodzinie dochodzi do tragedii – mąż p. Felicji umiera nagle, na mało wówczas znaną chorobę – zespół bezdechu sennego.