Pochodzenie:

Eugeniusz Ratajczak urodził się 24 czerwca 1940 roku w małej wiosce Nabyszyce (powiat ostrowski). Całe jednak swoje życie związany był z Sulmierzycami. 20 października 1962 roku w Poznaniu zawarł związek małżeński z Urszulą Lawrenz, świadkiem na ślubie był Walerian Konieczny. W 1966 roku urodziła się córka Renata, a w 1969 roku -syn Karol. Zmarł 8 maja 1995 roku w Sulmierzycach.

Był najstarszym z czworga rodzeństwa. Jeden z braci zmarł jako dziecko w czasie II wojny światowej. Do dnia dzisiejszego żyje jeden z braci.

Dzieciństwo, edukacja i praca zawodowa:

Wraz z rodzicami przeprowadził się do maleńkiej osady Lipówka- niedaleko Gądkowic (powiat milicki), gdzie rodzice prowadzili niewielkie gospodarstwo rolne. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął we Wziąchowie Wielkim.

Rodzice pragnęli, aby dzieci miały szerszy dostęp do edukacji i w roku 1950 kupili dom w Sulmierzycach. E. Ratajczak kontynuował naukę w Szkole Podstawowej im. S. F. Klonowicza w Sulmierzycach, którą ukończył w 1954 roku.

Od września 1954 roku do czerwca 1957 roku był uczniem Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Miliczu.Kształcił się w klasie o specjalności mechanik. Na terenie szkoły odbywał również praktyki zawodowe.

Po ukończeniu szkoły zawodowej podjął pracę zawodową jako mechanik w warsztatach Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Krotoszynie.

W latach 1964-1968 kontynuował naukę w Technikum Ekonomicznym dla Dorosłych w Krotoszynie, gdzie zdał maturę.

Po ukończeniu szkoły średniej zajął stanowisko zaopatrzeniowca w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Krotoszynie.

Ukończył studia wyższe na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu na kierunku trenerskim (1979).

Kariera sportowa:

Zapasami zainteresował się w 1956 roku.1 lutego tegoż roku wstąpił do utworzonego przez Waleriana Koniecznego Ludowego Klubu Sportowego „Sulimirczyk”. Od tego momentu rozpoczęła się wieloletnia kariera zawodnicza oraz trenerska. Pierwszym trenerem był W. Konieczny.

Jako szesnastoletni chłopak powoził końmi, które przywiozły do Sulmierzyc pierwszą prawdziwą matę do zapasów. Eugeniusz Ratajczak rozpoczął treningi, które łączył z nauką, praktykami zawodowymi a później z pracą zawodową. Już w 1957 roku zdobył tytuł Mistrza Polski Juniorów w zapasach w stylu klasycznym.

1957- I miejsce Międzynarodowe Zawody Zapaśnicze Juniorów (waga kogucia) Poznań

1958 – Mistrz Polski Juniorów

1959 – V miejsce Międzynarodowe Zawody Zapaśnicze Plewen(Bułgaria)

1964- I miejsce Centralny Turniej Drużynowy Zrzeszenie LZS Sulechów

1964- Mistrz Polski Seniorów

1964- IV miejsce Międzynarodowy Turniej o Błękitną Wstęgę Bałtyku Gdańsk
1965- I miejsce Indywidualne Wojewódzkie Mistrzostwa Seniorów Sulmierzyce

W 1962 roku uzyskał uprawnienia sędziowskie.Pierwsze zawody, na których sędziował odbyły się w 1964 roku w Poznaniu. Natomiast w 1965 roku był sędzią na Międzynarodowych Zawodach Zapaśniczych w Bułgarii.
Od 1965 roku Eugeniusz Ratajczak został członkiem kadry narodowej w zapasach.

Kariera trenerska:

W 1970 roku, po rozwiązaniu i przeniesieniu LKS „Sulimirczyk” do Krotoszyna, rozpoczął karierę jako trener zapaśników. Wraz z W. Koniecznym i S. Marcinkowskim założyli klub sportowy „Plon” w Latkowej (powiat milicki). W 1971 roku klub „Barycz” z Milicza zaproponował Ratajczakowi objęcie stanowiska trenera.Przyjął, ale pod warunkiem wzniesienia sali. Odchodząc z odległej o kilka kilometrów wsi Latkowa i tamtejszej remizy nie rozwiązał sekcji, ale znalazł kontynuatora w osobie S. Marcinkowskiego. Ratajczak powołał również sekcje zapaśnicze w Sułowie i Cieszkowie, Milicz natomiast obrano za centrum.
Pierwszym sukcesem mógł Ratajczak pochwalić się już w 1972 roku na Igrzyskach Młodzieży Szkolnej w Łodzi-zapaśnicy zdobyli 3 złote medale indywidualnie oraz I miejsce dla klubu.
Rozgłos Klubu Sportowego „Plon” i jego trenera spowodował, że do Zespołu Szkół Zawodowych w Miliczu zaczęli napływać uczniowie, którzy popołudniami trenowali zapasy. Było ich około 130. Odnosili większe i mniejsze sukcesy,ale momentem przełomowym w karierze Ratajczaka było pojawienie się niespełna 15-letniego wówczas Stanisława Chilińskiego.
Ten nieznany nikomu młody zawodnik przyjechał z małej wioski niedaleko Kudowy do „Plonu” Milicz. Zamieszkał U Ratajczaka w domu i wkrótce stał się nowym członkiem rodziny. Przez 3 lata jeździł z trenerem na zajęcia. Ratajczak,odkrył w chłopcu te cechy, jakie jemu przypisywano.Już w 1974 roku Chiliński wywalczył tytuł Mistrza Polski Seniorów, a w 1975 roku tytuł Młodzieżowego Mistrza Polski.W 1976 roku zdobył złoty medal Mistrzostw Europy juniorów.W 1980 roku zdobył III miejsce na Mistrzostwach Europy seniorów. Największym sukcesem Chilińskiego jako reprezentanta Polski było 12.miejsce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie.Sukces ten z trybun obserwował pierwszy trener Chilińskiego-E. Ratajczak.Koledzy Ratajczaka z czasów, kiedy był zawodnikiem uważali, że patrząc na walki Chilińskiego, widzą Ratajczaka w najświetniejszych latach kariery.
Wszyscy ówcześni zapaśnicy uważali Ratajczaka za mistrza i wzór godny naśladowania.Był trenerem twardej ręki, nie można było liczyć na żadne pobłażania, nawet jeśli było się Mistrzem Europy. Ze wspomnień dawnych zawodników jawi się obraz trenera,który z nikomu nieznanych chłopców potrafił wykrzesać największe talenty. System szkolenia, jaki stworzył Ratajczak w Miliczu, bywał często stawiany za wzór dla innych ośrodków w kraju.
. W nagrodę za wybitne osiągnięcia jako trener przebywał w 1979 roku na dwumiesięcznym stypendium w USA. Spotykał się z Polonią, krzewił idee sportu zapaśniczego. Najważniejszym momentem podczas pobytu w USA było spotkanie ze swoim pierwszym trenerem z LKS „Sulimirczyk” i najlepszym przyjacielem Walerianem Koniecznym, który od kilku lat przebywał już na emigracji w USA.Była to doskonała okazja do wspomnień, ale także wymiany doświadczeń dwóch wybitnych trenerów zapasów.
Drugim wybitnym zawodnikiem, którego pod swoje skrzydła trenerskie przygarnął Ratajczak, był Zygmunt Kołodziej. W 1984 i 1987 roku zawodnik ten zdobył złoty medal na Mistrzostwach Polski Seniorów. Największym sukcesem Z. Kołodzieja było zdobycie brązowego medalu na Mistrzostwach Europy w Atenach (1986 rok).

Nagrody i wyróżnienia:

1968 – honorowy tytuł Mistrza Sportu

1976 – odznaczony Złotą Odznaką Polskiego Związku Zapaśniczego

1979- finalista Plebiscytu na najlepszego trenera w województwie dolnośląskim

1980 – Medal 50.-tych Jubileuszowych Mistrzostw Polski w zapasach za wybitne zasługi w rozwoju sportu zapaśniczego w Polsce.
1983 – wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz LZS”.
1984 – Brązowa Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”

1985 – dziesiąty raz z rzędu zapaśnicy „Plonu” Milicz zajęli I miejsce w Wojewódzkich Mistrzostwach Zrzeszenia LZS w zapasach w stylu wolnym (trener E. Ratajczak)

1987 – III miejsce w Plebiscycie 40-lecia LZS na najlepszego trenera

Z. Kołodziej najlepszym sportowcem LZS według „Dziennika Ludowego (trener E. Ratajczak).

Znaczenie postaci:

Eugeniusz Ratajczak to wybitna postać, znana nie tylko sportowcom.Osiągnął ogromny sukces jako zawodnik, ale także jako szkoleniowiec. Rozpoczął karierę w małej miejscowości a zakończył ogromnymi sukcesami swoich podopiecznych na skalę europejską,Tworzył historię zapasów, kiedy to sport traktowano jako hobby. Nikt z ówczesnych zawodników i trenerów nie szukał sensacji, lecz ciężką i wytrwałą pracą dążyli do sukcesów. Ratajczak wychował pokolenie młodzieży dla której sport był na pierwszym miejscu. Pokazał im, jak należy walczyć ze słabościami, aby osiągnąć mistrzostwo. Wiedział doskonale, co to znaczy ból i porażka, ale także zwycięstwo, gdyż przeszedł wszystkie szczeble kariery (od zawodnika do trenera). Jest doskonałym przykładem, że mając pasję i determinację zawsze można zrealizować swoje marzenia.