Urodził się 12 sierpnia 1924 roku w Dąbrówce Kościelnej, był jednym z siedmiorga dzieci. Ojciec jego był dzierżawcą ziemi parafialnej w Dąbrówce Kościelnej i zajmował się uprawą roli. Od początku pan Jan przywykł do ciężkiej pracy. Najpierw pomagał ojcu w gospodarstwie, a później sam został rolnikiem na ziemi wykupionej w Zawadach.

W pierwszych dniach II wojny światowej pan Jan uciekał z rodziną w stronę centrum Polski. Zatrzymali się w Kłecku. Zorganizowali tam obronę miasta, podczas której zginął ojciec pana Jana, również noszący imię Jan. W trakcie okupacji niemieckiej młody Jan pracował w niemieckim gospodarstwie w Bogdanowie. Później pomógł tej niemieckiej rodzinie uciec przed Rosjanami i przedostać się na teren dzisiejszych Niemiec.

Pan Jan miał 15 lat kiedy stracił ojca i od tamtej pory opieka nad rodziną spoczęła na jego barkach.

Po wojnie prowadził razem z matką gospodarstwo o powierzchni 40 hektarów, znajdujące się w Zawadach .

W 1938 roku Jan Bejma skończył Szkołę Podstawową w Ryczywole i rozpoczął naukę w szkole średniej w Rogoźnie, do której uczęszczał przez dwa lata i był jednym z najlepszych uczniów, ale niestety z powodu wybuchu wojny został zmuszony do przerwania nauki.

Ożenił się z Aleksandrą, z domu Ostrowską, która również wywodziła się z rodziny rolniczej. Jak wspomina wnuk pana Jana Bernarda Bejmy, pani Aleksandra była dobrą, życzliwą, ciepłą i pracowitą kobietą, która nigdy o nikim nic złego nie powiedziała.

Pan Jan, starszy od swej przyszłej żony o siedem lat, przez wiele lat jej nie zauważał. Mijał ją rowerem wielokrotnie, zanim zwrócił na nią uwagę i poczuł, że będzie idealną towarzyszką jego życia.

Państwo Bejmowie mieli troje dzieci: córki Elżbietę i Teresę oraz syna Jana Michała, który przejął gospodarstwo po rodzicach i nadal je prowadzi w Zawadach.

Rodzina wspomina pana Jana jako człowieka pracowitego, wymagającego od siebie i innych, odpowiedzialnego, honorowego, odważnego, inteligentnego, towarzyskiego i skromnego. Był przy tym patriotą i kochał swoją ojczyznę.

Pełnił funkcję przewodniczącego Gromadzkiej Rady Narodowej od 13 lutego 1958 roku do 25 czerwca 1960 roku.

Od 30 lipca 1960 roku był członkiem Spółdzielni Mleczarskiej w Ryczywole. W latach 1960-1962 pracował na etacie na stanowisku instruktora żywieniowego. W następnych latach był członkiem komitetu dostawców mleka.

W 1960 roku przejął prowadzenie gospodarstwa rolnego w Zawadach. Hodował konie, kury, owce, krowy i świnie.

W końcu lat 50-tych założył Kółko Rolnicze w Zawadach. Za główne zadanie Kółka Rolniczego uznał podniesienie wydajności i mechanizacji w gospodarstwach rolniczych. 25 lat temu w Zawadach trzeba było czerpać wodę ze studni. Pan Jan Bejma przyczynił się do doprowadzenia wody, melioracji i zalesienia wielu terenów. Dzięki jego staraniom powstała też świetlica w Zawadach. Ponadto nasz bohater doprowadził do utwardzenia wielu obecnie ważnych dróg i nadzorował pracę mleczarni.

Był członkiem Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Ryczywole do lutego 1973 roku. Od lipca 1973 roku do czerwca 1998 roku przez 25 lat był przewodniczącym Rady Nadzorczej SKR w Ryczywole. Do 1987 prowadził gospodarstwo rolne, które w tymże roku przekazał synowi.

Od 1984 roku do 1988 oraz od 1988 roku do 1992 roku, czyli przez dwie kadencje, pełnił funkcję radnego Gminnej Rady Narodowej w Ryczywole.

Pan Jan Bernard Bejma zmarł 28 lipca 2013 roku w szpitalu w Obornikach Wielkopolskich. Został pochowany na cmentarzu w Ryczywole.

1. Uchwałą Rady Państwa z dnia 21 sierpnia 1972 roku odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

2. Uchwałą Zarządu Centralnego Związku Kółek Rolniczych z dnia 19 września 1977 roku otrzymał odznakę ZA ZASŁUGI DLA KÓŁEK ROLNICZYCH

3. Uchwałą Prezydium Naczelnej Rady Spółdzielczej z dnia 4 lipca 1982 roku wyróżniony odznaką ZASŁUŻONEGO DZIAŁACZA RUCHU SPÓŁDZIELCZEGO.

4. Uchwałą Rady Państwa z dnia 29 września 1982 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

5. Postanowieniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Pile z 10 maja 1988 roku wyróżniony odznaką ZA ZASŁUGI DLA ROZWOJU WOJEWÓDZTWA PILSKIEGO.

6. Uchwałą Rady Państwa z dnia 8 marca 1989 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

7. Uchwałą zarządu Krajowego Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych z 13 września 2002 roku wyróżniony odznaką ZA ZASŁUGI DLA KÓŁEK ROLNICZYCH.

8. Państwo Bejmowie otrzymali również medal od Prezydenta Polski z okazji 50-tej rocznicy zawarcia małżeństwa.

W 1952 roku za niewypełnienie obowiązkowych, horrendalnie wysokich dostaw, został skazany na karę więzienia w Gnieźnie. Więzienie było typu stalinowskiego. Osadzeni byli stłoczeni po kilkunastu w niewielkich celach, więc gdy jedni spali, pozostali musieli stać. Po kilku tygodniach skorzystał z możliwości zamiany wyroku na pracę w kopalni węgla kamiennego w Knurowie, gdzie odbywał karę od listopada 1952 roku do marca 1953 roku. Pobyt w kopalni i ogromny wysiłek spowodował uszkodzenia ciała pana Jana. Z Knurowa do Zawad sprowadził konia, który oślepł przez lata pracy w kopalni.

Pan Jan interesował się polityką, historią i sportem. Dużo czytał, szczególnie książki historyczne. Znał łacinę i język niemiecki oraz potrafił porozumieć się w językach angielskim, francuskim i rosyjskim.

Bardzo szanował pracę i swoim dzieciom oraz wnukom często powtarzał dewizę św. Benedykta z Nursji „Ora et labora” (łac. „Módl się i pracuj”). Pan Jan wyznawał również zasady „Nie rób drugiemu, co Tobie niemiłe”, „Ordnung muss sein” (niem. „Porządek musi być”) i „Nie śmiej się bratku z cudzego przypadku”.

pamiątki i materiały z archiwum rodzinnego Pana Michała Knopczyka, wnuka Pana Jana Bernarda Bejmy