Jan Gulcz

ur. 10 maja 1916
zm.
Szkoła Podstawowa im. Stefana Czarnieckiego w Mieścisku

Wspomnienia Jana Gulcza z okresu II Wojny Światowej.
Zdjęć: 20
Dokumentów: 1

DZIECIŃSTWO

Jan Gulcz urodził się 10 maja 1916 roku w Sarbii,w Gminie Mieścisko,w powiecie wągrowieckim.Rodzicami byli Józef i Anna z domu Janiszewska.Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, rodzice Jana przeprowadzili się do Mieściska w poszukiwaniu pracy. Ojciec pracował u Niemca na roli, a w czasie okupacji pracował jako mistrz melioracji i zarabiał tyle, że wystarczyło do utrzymania całej rodziny. Matka zajmowała się wychowaniem dzieci, była gospodynią domową.

RODZINA

Miał jedenaścioro rodzeństwa. Najstarsza siostra urodziła się w 1894 roku i wyszła za mąż za Niemca, katolika. Małżonkowie zamieszkali w Westwali w mieście Achten. Druga siostra Maria urodziła się w 1896 roku i poślubiła Polaka, z którym wyemigrowała do Francji. Jej mąż pracował w kopalni węgla i mieli kilkoro dzieci.Trzecia z kolei siostra Janka urodzona w 1897 roku, mając 12 lat zmarła.Brat Antoni urodził się w 1898 roku. Niemcy zabrali go na front do Francji, zginął we Florencji. Następna siostra Hanka urodzona w 1900 roku zmarła mając 61 lat.Piąta siostra to Jadwiga. Siostra Pelagia urodzona w 1904 roku była zamężna,a mąż jej Witucki został zamordowany za obronę Ojczyzny w Poznaniu w roku 1940 mając 38 lat.Siostra Tekla urodziła się w 1906 roku. Brat Julian urodził się w 1906 roku. Brat Józef urodzony w 1910 roku został zamordowany w Gnieźnie mając 40 lat, spoczywa we wspólnym grobie Pomniku Pomordowanych na cmentarzu parafialnym w Mieścisku. Najmłodszy brat mając 22 lata został zamordowany za obronę Ojczyzny.

Dnia 23 lutego 1946 roku Jan Gulcz wstąpił w związek małżeński z Marianną z domu Kmieciak. Pani Marianna była kobietą dobrego serca, skromna, cicha, pracowita, kochająca rodzinę i bardzo Bogobojna. Zmarła po ciężkiej chorobie 22 maja 2001 r. Mieli czworo dzieci: dwie córki i dwóch synów. Najstarszy Marek mieszka w Ciechanowie k/Warszawy, Elżbieta w Gnieźnie, Andrzej w Mieścisku i Mariola w Gnieźnie.

EDUKACJA

Jan Gulcz ukończył szkołę w 1930 roku.Posiadał wykształcenie podstawowe i kurs rolniczy.

II WOJNA ŚWIATOWA

Do służby wojskowej został powołany 29 marca 1939 roku, którą odbywał w 62 Pułku Piechoty w Bydgoszczy. Brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku jako żołnierz Armii Pomorze pod dowództwem Generała Bortnowskiego w okolicy Bydgoszczy. Po przerwaniu frontu ruszyli w kierunku na Warszawę przez Bydgoszcz, Inowrocław na Kutno. Połączyli się z Armią Poznań pod dowództwem Generała Kutrzeby. W Warszawie Jan Gulcz brał udział w walkach w obronie stolicy. Po kapitulacji, pieszo dotarli do Pruszkowa, dalej pociągiem do Grudziądza. Tam ulokowano ich w koszarach fortyfikacyjnych, gdzie przebywali miesiąc czasu. Pracował w magazynie z bronią. Po otrzymaniu niemieckiej przepustki udał się na dworzec w Grudziądzu i pojechał do Bydgoszczy, skąd razem z kolegą z wojska udał się do jego domu w Białośliwiu. Na drugi dzień brat kolegi odwiózł powózką Jana Gulcza do wioski Pawłowo Żońskie, w kierunku Wągrowca. Idąc pieszo do Wągrowca został zatrzymany przez niemiecki patrol, który po zobaczeniu przepustki kazał iść dalej. W Wągrowcu spotkał p. Filipowskiego, który zajmował się handlem końmi i z nim przyjechał do Mieściska. Po powrocie do Mieściska przez pięć lat pracował w niemieckim gospodarstwie. Gdy zbliżał się front wschodni Niemcy w popłochu uciekali przed Armią Czerwoną, zmuszali wtedy Polaków pracujących w ich gospodarstwach do wyjazdu. Rodzina, u której pracował p. Jan wyjechała aż do województwa Hanower i tam zaangażowali go do pracy. Po kapitulacji Polakom nie wolno było pracować u Niemców. Była to strefa angielska. Polaków, którzy przyjechali z Niemcami zwożono do obozu przygotowanego przedtem, wysiedlając cała wioskę ogrodniczą nazywaną Burdowik koło Lὓneburga. Przebywał tam aż do listopada. W pierwszym tygodniu listopada Wojsko Angielskie przewiozło ich przez strefę sowiecką do Szczecina. Po załatwieniu formalności granicznych pociągiem przez Poznań do domu.

PRACA ZAWODOWA

Po wyzwoleniu i przyjeździe z Niemiec pracował na własnym gospodarstwie aż do 1981 roku.
Od roku 1957 był członkiem Kółka Rolniczego w Mieścisku. W latach 1962 do 1987 pełnił funkcję Prezesa.
W latach 1959-1970 był Prezesem Zarządu Spółdzielni Mleczarskiej w Mieścisku. W latach 1988-1992 Vice prezes.
W latach 1960-1973 był Prezesem Powiatowego Związku Plantatorów Roślin Oleistych.
W latach 1962-1973 pełnił funkcję Prezesa Powiatowego Związku Kółek Rolniczych w Wągrowcu, a przez kilka lat był członkiem Zarządu. Dwie kadencje był członkiem Prezydium WZKR Poznań.
Od roku 1963 do 1992 członkiem PSL.
Od roku 1964-1973 Vice prezes. Od roku 1973-1992 Prezes PSL.
Od 1964-1987 był Radnym Powiatowym.
Od 1967 r. członek a od 1980-2008 Prezes Gminnego Koła Związku Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych.
W latach 1975-88 był członkiem Rady Nadzorczej SKR.
Kilka kadencji członek Plenum PSL w Poznaniu. Był delegatem na VIII Kongres w 1980 r.
Był Radnym Gminnej Rady Narodowej w Mieścisku.
Dwie kadencje pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Rolnictwa.
Po zlikwidowaniu powiatów był w Radzie Gminnej w Mieścisku pełniąc funkcję Przewodniczącego Komisji Rolnictwa.

ODZNACZENIA I NAGRODY

– Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski nadany Uchwałą Rady Państwa w dniu 15 maja 1985 r.;
– Złoty Krzyż Zasługi nadany uchwałą Rady Państwa w dniu 19 listopada 1980r.;
– Srebrny Krzyż Zasługi nadany uchwałą Rady Państwa w dniu 26 sierpnia 1980 r.;
– Medal 40-lecia nadany uchwałą Rady Państwa w dniu 22 lipca 1984 r.;
– Medal za udział w wojnie obronnej 1939 r. nadany uchwałą Rady Państwa w dniu 29 lutego 1984 r.;
– Medal za Warszawę nadany uchwałą Rady Państwa w dniu 8 maja 1972 r.;
– Medal Zwycięstwa nadany uchwałą Rady Państwa w dniu 8 maja 1972 r.;
– Odznaka Honorowa za zasługi w rozwoju Województwa Poznańskiego nadana w dniu 17 grudnia 1979 r.;
– Odznaka za zasługi prac w rolnictwie 19 maja 1979 r.

ZAINTERESOWANIA

Brał udział w amatorskich zespołach teatralnych i chóralnych, lubił czytać. Nade wszystko interesował się rzeźbą. Sam wykonał m.in. żłóbek z figurami dla kościoła parafialnego w Mieścisku, krzyże, figury.

ZNACZENIE POSTACI

Jan Gulcz posiadał wiele talentów, o których niejednokrotnie mogli się przekonać mieszkańcy Mieściska podczas spotkań i apeli. Z wielką pasją deklamował wiersze i śpiewał pieśni patriotyczne, na pamiętnych spotkaniach w Domu Kultury, przekazywał swoje doświadczenia i dewizy życiowe.

Zależało mu na tym, aby młode pokolenie nie zapomniało o patriotyzmie i miłości do Ojczyzny tej dużej, którą zwą Polska i tej małej jaką jest Gmina Mieścisko. Spotkania z młodzieżą szkolną jak i całe życie Jana Gulcza były przepojone miłością do Boga i Ojczyzny. Jego życie to autentyczna historia Mieściska minionego wieku.

Data śmierci i miejsce pochowania.

Jan Gulcz zmarł 16 sierpnia 2012 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Mieścisku.

Kalendarium:

  • 1916 ― Narodziny bohatera
  • 2012 ― Śmierć bohatera

Zobacz też: