Pochodzenie

Katarzyna Kutzmann – Solarek urodziła się 21 maja 1964 roku w Zbąszyniu. Jej mama pracowała jako nauczycielka, a ojciec był księgowym. Młodsza siostra Dorota, także nauczycielka, mieszka obecnie w Warszawie. Mąż Ireneusz Solarek jest artystą malarzem. Razem pracują w Zbąszyńskim Centrum Kultury. Mają syna Jakuba, który obecnie mieszka i studiuje muzykę w szkole artystycznej w Anglii.

Edukacja

Naukę rozpoczęła w Szkole Podstawowej w Zbąszyniu w 1971 roku fot. 1. Następnie po ukończeniu ośmioklasówki w 1979 roku zdała do Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie, które ukończyła maturą w 1983 roku. Tego roku nie dostała się na studia, ale otrzymała pracę w Szkole Podstawowej w Łomnicy. Jak mówi: „Rok pracy w tej szkole pod okiem Ignacego Kańduły dał mi więcej wiedzy o pracy w szkole niż całe studia. Pan dyrektor był bardzo wymagający i konsekwentny”. W 1984 roku rozpoczęła studia na kierunku pedagogiki kulturalno – oświatowej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Pięć lat później ukończyła je przygotowana do pracy w domach kultury, szczególnie do prowadzenia swoich ulubionych zajęć teatralnych i plastycznych. W 2011 roku ukończyła Podyplomowe Studia Muzealnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Wspomnienia z dzieciństwa

Praca

Od szesnastu lat pracuje w Zbąszyńskim Centrum Kultury. Jest tam dyrektorem i zapewnia: „Praca jest bardzo ciekawa, przede wszystkim dlatego, że daje możliwość poznania bardzo ciekawych ludzi (są to często artyści różnych dziedzin – malarze, rzeźbiarze, muzycy) których poznawanie otwiera nam umysł na inne obce nam przestrzenie.”
Do Zbąszyńskiego Centrum Kultury należy także Galeria Baszta, Kazamaty czy Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej. Pani Katarzyna bardzo sprawnie i umiejętnie zarządza zespołem, którego podległe podmioty są obiektami bardzo popularnymi kulturalnie nie tylko w gminie Zbąszyń. Przyczyniła się do powstania czy rozpropagowania, cieszących się ogromnym zainteresowaniem, festiwali zbąszyńskich: Experymentu czy Zbąszyńskiej Biesiady Koźlarskiej. Sama zresztą uczy się grać na kozłach, jak mówi „z marnymi efektami, ale z szewską pasją”. Za propagowanie, popularyzację, integrację środowisk lokalnych oraz wszechstronną działalność na rzecz Gmin Stowarzyszonych w Regionie Kozła w 2011 roku otrzymała Nagrodę Regionu Kozła.

Zamiłowania i pasje

Tomik poezji jako obiekt artystyczny

„…otwierasz drzwi i nagle wychodzisz naprzeciw czemuś, co ku tobie idzie. I wtedy każde zdarzenie, odczuwanie i przeżycie można zapisać, i może to przybrać formę, która nic nie znaczy, a może też być wierszem, zapiskiem, zdaniem, które będzie krokiem milowym dla wielu…” (fragment wypowiedzi dla Zbąszyńskiej Telewizji Kablowej)
Wiersze zawarte w tomiku poezji, który ukazał się w 2014 roku, powstawały przez wiele lat, pisane dla przyjemności i odkładane do szuflady. Przełomem były wystawy, których głównym tematem i obiektem artystycznym były wiersze, tam ludzie z przyjemnością w nie się wczytywali, a wychodząc żałowali, że nie mogą zabrać ich ze sobą. Tak zrodził się pomysł na wydanie tomiku poezji.
Tomik oprócz tego, że zawiera przepiękne wiersze jest także czymś w rodzaju „robótki ręcznej” autorki. Kolejne strony to skany ręcznie napisanych wierszy – aby słowa, które chce przekazać drugiemu człowiekowi płynęły bezpośrednio od autora, prosto z serca, poprzez rękę – a następnie obok znajduje się „tłumaczenie” czcionką komputerową. Jedną z najważniejszych części tomiku jest modlitwa, która na każdym egzemplarzu jest napisana ręcznie, ozdobiona i naklejona osobiście przez panią Kasię. A koniec …. to puste kartki dla osób, które zechcą zapisać swoje ważne lub mniej ważne emocje.
Pani Katarzyna lubi poznać osobę, do której rąk dostaje się jej poezja, dlatego tomik można otrzymać tylko osobiście, zgłaszając się do pani Kasi.

Wiersze: Ciała cisza, Otwórz ramiona, Wieczorem

Kilka słów o tomiku poezji

Wiersz jako obraz

Katarzyna Kutzmann – Solarek zajmuje się sztukami plastycznymi i poezją – swoje teksty pokazuje w oprawach plastycznych fot. 2. Łączy te dwie dziedziny, tworząc poetyckie obrazy pięknego w swej zwyczajności świata.

Wystawy i wernisaże:
1989 – Wystawa malarska – Zielona Góra
2006 – Marzenia o lataniu – Zbąszyń, Nowy Tomyśl, Lwówek
2009 – Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy; instalacja poetycka podczas Experymentu 2009
2010 – Poezja na plecach – Zbąszyń – Experyment 2010
2011 – Rekonstrukcje – Łódź – Akademia Sztuk Pięknych
2012 – Projekt 6 na oddziale VI – Obrzyce – Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych
2013 – Dla przechodzących… – Siedlec – Gminny Ośrodek Kultury
2014 – Solary – Zielona Góra

Aktorka Teatru „S”

Teatr „S” powstał w 1989 roku, kiedy to została wystawiona sztuka „Autoportrety”. „W sztuce występowało 6 osób, a 17 było na widowni” – wspomina z uśmiechem pani Kasia. Twórcą teatru jest Ireneusz Solarek, mąż pani Katarzyny, który stworzył go specjalnie dla żony fot. 3, po urodzeniu ich syna Jakuba. Jest to teatr posługujący się głównie plastycznymi środkami wyrazu. Reżyserem i twórcą wszystkich przedstawień jest mąż Ireneusz, a pani Kasia i inni aktorzy – amatorzy występują w spektaklach, w których dominuje ruch jako obraz, muzyka i światło. Sztuki wystawiali na wielu polskich i zagranicznych festiwalach teatralnych. Spektakle, które tworzą do dzisiaj, cieszą się dużą popularnością i są bardzo ważną częścią życia dla pani Katarzyny Solarek.

Teatr „S” artykuł – Przegląd Nowotomyski

Teatr „S” fragment spektaklu „Pokój”

Samotne piesze wędrówki