Ksiądz Kanonik Marian Michał Ratajczak, syn Wincentego i Władysławy z domu Kaczmarek, urodził sie 14 sierpnia 1933r. w Rogowie –Żnińskim. Został ochrzczony w kościele p.w. Św. Doroty – 24 września.

Lata wczesnego dzieciństwa (1933-39) przeżył w Rokitnie na Wołyniu, gdzie ojciec pełnił służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza jako zawodowy podoficer. W latach wojny i okupacji niemieckiej cała rodzina znalazła schronienie u dziadków Kaczmarków w Rogowie.

W lutym 1945r. rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Rogowie, którą po trzech i pół roku ukończył jako pełną Szkołę Powszechną (siedmioklasową). 29 Czerwca 1946r.w Janowcu Wielkopolskim złożył przyrzeczenie harcerskie i został przyjęty w Poczet Członków Harcerstwa Polskiego

W latach 1948-52, kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Żninie. Po zdaniu matury 5 czerwca 1952 roku, wstępuje do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Po 6-letnich studiach filozoficzno-teologicznych, przyjmuje święcenia kapłańskie 31 maja 1958r.

Mszę Św. Prymicyjną odprawia 1 czerwca 1958r. w rodzinnej parafii w Rogowie.

Na pierwszą placówkę duszpasterską został skierowany do parafii w Mąkowarsku. W następnych dwóch parafiach: w Sipiorach (1961-62) i w Gościeszynie był wikariuszem substytutem. Potem był wikariuszem w Orchowie pow. Mogilno ( 1962-63) a następnie w Pakości n. Notecią (1969-72) i w Bydgoszczy –parafia Świętego Józefa Rzemieśhiika (1969-72).W 1972 roku zostaje mianowany proboszczem parafii p.w. Św. Zofii w Sławoszewie pow. Jarocin Poznański. Przez 15 lat obsługiwał dwa kościoły: w Sławoszewie i Racendowie.

W Sławoszewie dokończył remont kościoła (złocenia, ołtarze boczne, podłoga i strop w nawie głównej, przebudował chór, zostały wykonane nowe ławki). Wybudował nową organistówkę (Dom Katechetyczny) , wyremontował zabudowania gospodarcze, plebanię. Zakupił 2 nowe dzwony. Zakonserwował wierze kościoła.

W Racendowie wyremontował kościół. Dbał o estetykę terenu przed kościołem, plebanią i na cmentarzu.

Przyczynił się do założenia Koła Śpiewaczego i Zespołu Akordeonowego. Organizował koncerty w kościele, na których parafianie mogli podziwiać umiejętności muzyków i śpiewaczy. Parafianie mogli też uczestniczyć w częstych pielgrzymkach organizowanych przez księdza do Częstochowy i Lichenia. Młodsi parafianie i ministranci natomiast wyjeżdżali na wycieczki do różnych miejsc historycznych m. in. Kruszwicy, Gniezna, Poznania, na Lednicę. W początkach jego pobytu, w czasie świąt, organizował opłatek na plebanii dla członków chóru i akordeonistów a w kościele odbywały się koncerty kolęd i utworów świeckich.

Po 15 latach duszpasterzowania w Sławoszewie, dekretem Prymasa Polski Ks. Kardynała Józefa Glempa zostaje powołany na stanowisko proboszcza w Czerminie k. Pleszewa Wlkp.- Parafia p.w. Św. Jakuba Ap. i wicedziekana Dekanatu Czermińskiego (1987-1991).

W Czerminie pobudował kaplicę przedpogrzebową, a na cmentarz doprowadził wodę oraz energię elektryczną.

Następnie Prymas Polski Kardynał Józef Glemp przenosi go do Bydgoszczy z dniem 1 lipca 1991 r. na stanowisko proboszcza parafii p.w. Św. Ap. Piotra i Pawła i wicedziekana Dekanatu Bydgoszcz 2 – Śródmieście. 5 września 1993r. Ks. Arcybiskup Henryk Muszyński, Metropolita Gnieźnieński mianuje Kanonikiem Honorowym Św. Kapituły przy Farze Bydgoskiej. Następnego roku, 25 marca, mianuje Kanonikiem Gremialnym tej Kapituły. Ksiądz Ratajczak przeprowadził kapitalny remont kościoła (konserwacje iglicy wieży kościoła, odnowienie i konserwacja polichromii w prezbiterium i nawach bocznych oraz inwentaryzacje organów). Organizuje wiele pielgrzymek do Rzymu i do Sanktuariów Maryjnych w Polsce i Europie. Dwukrotnie koncelebruje Mszę Św. Z Papieżem – Polakiem: kapliczna w Watykanie (1979) i 25 – lecie kapłaństwa w Castel Gasndolfo (1983).

Po 44 latach posługi, Ksiądz Arcybiskup Henryk Muszyński z dniem 26 czerwca 2002 r. zwolnił go na własną prośbę, ze względu na stan zdrowia, z obowiązków proboszcza parafii Św. Ap. Piotra i Pawła w Bydgoszczy i przeniósł w stan spoczynku.

W każdej podejmowanej działalności Księdza Kanonika Mariana Ratajczaka widać było jego pasję i zaangażowanie. Człowiek bardzo pilny i wytrwały w pracy, niezwykle skromny a jednocześnie dobry organizator i budowniczy budynków sakralnych oraz ich konserwator. Zapał księdza proboszcza udzielał się mieszkańcom każdej parafii. Był zawsze oddany parafianom. Każdemu człowiekowi służył pomocą o każdej porze dnia i nocy.

Ksiądz Kanonik to kapłan wielkiego serca, wrażliwy na ludzką niedolę.