POCHODZENIE
Ks. Tadeusz Nagel urodził się dnia 17.07.1924 r. w Witaszycach. Był najmłodszym z czternaściorga dzieci Władysława i Pelagii z domu Reszelskiej.
DZIECIŃSTWO
Wcześnie osierocony przez ojca był silnie związany z matką, która wychowywała syna w duchu głębokiej religijności i patriotyzmu. To ona uczyła go miłości do Boga, ojczyzny i ludzi, zwłaszcza ubogich, chorych i potrzebujących. Jako nastoletni chłopak, w czasie okupacji, został skierowany do pracy w witaszyckiej cukrowni. W tym okresie zainteresował się służbą kapłańską, uczestnicząc w tajnych modlitwach i mszach organizowanych w prywatnych domach.
EDUKACJA
W 1938 r. ukończył naukę w Szkole Podstawowej w Witaszycach. Następnie rozpoczął edukację w szkole średniej w Jarocinie, którą przerwały działania wojenne. Po zakończeniu wojny kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Gostyniu. W tym czasie zamieszkał też w konwikcie prowadzonym przez Księży Filipinów na Świętej Górze. Po zdanej 7.07.1947 r. maturze wstąpił do Zgromadzenia Księży Filipinów na Świętej Górze w Gostyniu. W latach 1952-1957 odbył studia teologiczno – filozoficzne w Tarnowie.
PACA ZAWODOWA
Swoje pierwsze obowiązki podjął w czasie nowicjatu, kiedy to został włączony do pracy administracyjnej. W tym czasie z oddaniem i zaangażowaniem prowadził także pracę katechetyczną i pomoc duszpasterską w Studziannie zyskując sympatię i zaufanie tamtejszych parafian. W latach 1952 – 1957 odbył studia teologiczno – filozoficzne w Tarnowie. Choroba ks. Nagela sprawiła jednak, że decyzją ówczesnych przełożonych domu studiów oddalono termin święceń kapłańskich na prawie 16 lat. W tym czasie przez prawie 14 lat pełnił funkcję notariusza sądowego w sądzie biskupim w Tarnowie. Dnia 13.05.1973 r. ks. Tadeusz Nagel w bazylice świętogórskiej otrzymał tak upragnione i długo oczekiwane święcenia kapłańskie. Następnie podjął pracę duszpasterską w najmniejszej parafii archidiecezji poznańskiej w Błażejewie. Urzędowe przekazanie kościoła ks. Nagelowi nastąpiło dnia 18.09.1974 r. Od tego czasu rozpoczął prace konserwatorsko – remontowe starego, drewnianego kościółka, przygotowując go do obchodów 300-lecia jego powstania, które miały się odbyć 26 maja 1976 r. Zagospodarował otoczenie kościoła obsadzając teren rzadkimi gatunkami drzew, krzewów i kwiatów. Z okazji jubileuszu istnienia świątyni ufundował malowane na szkle stacje drogi krzyżowej. Obok kościoła postawił drewnianą dzwonnicę, na której zawieszono dzwon pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła. Z okazji jubileuszu ufundowano także nowy ołtarz soborowy, pulpit, sewille i dwa lichtarze. W następnym roku kościółek otoczono chodnikiem i drewnianym płotem. W 1980 r. dobudowano kruchtę. W 1983 r. staraniem ks. Nagela uzyskano pozwolenie na utworzenie przy kościele cmentarza. Dużym nakładem pracy i starań wybudował w latach 1982-1985 mieszkanie dla księdza i ośrodek duszpasterski wyposażony w dużą salę katechetyczną, pokoje gościnne i zaplecze magazynowe. Od swego początku stał się on tętniącym życiem miejscem spotkań ludzi chorych i kalekich, lokalnej społeczności oraz wielu chętnie odwiedzających to miejsce grup społecznych i zawodowych. Zainteresowania księdza malarstwem i rzeźbą sprawiły, że wokół kościoła ustawiono drewniane rzeźby Czesława Ptaka z Siedmiorogowa i Benedykta Włodarczaka z Masłowa. Zwieńczeniem prac remontowych były prace konserwatorskie ołtarza głównego i dwóch bocznych w latach 1996-1997 r. Po zakończeniu prac, w ołtarzu głównym umieszczono kopię cudownego wizerunku Matki Boskiej Gostyńskiej. W dniu 3.05.1997 r. na skronie Matki Boskiej i Dzieciątka ks. Tadeusz Nagel i franciszkanin z Osiecznej O. Czesław Linkiewicz nałożyli poświęcone przez superiora ks. Zbigniewa Starczewskiego korony. W uroczystości koronacyjnej brał udział ówczesny wojewoda poznański, Włodzimierz Łęcki. Na zasłużoną emeryturę ks. Tadeusz Nagel odszedł w 2000 r., w wieku 76 lat. Zamieszkał wówczas w celi klasztornej na Świętej Górze. Mimo sędziwego wieku kontynuował jednak duszpasterstwo wśród chorych i cierpiących. Zmarł nagle, goszcząc w rodzinnych Witaszycach dnia 25.01.2007 r. Został pochowany w podziemiach bazyliki na Świętej Górze.
PRACA SPOŁECZNA
W podejmowanych przez siebie staraniach ks. Tadeusz Nagel nie ograniczał się jedynie do pracy duszpasterskiej. Miłość do człowieka, chęć obcowania z nim, sprawiała, że ks. Tadeusz wszędzie, gdzie się pojawiał gromadził wokół siebie ludzi, inicjował różnorodne działania, mobilizował do wspólnej pracy i zabawy.
Jego umiłowanie ludzi chorych i pokrzywdzonych sprawiało, że czynnie zaangażowany był w duszpasterstwo chorych. Przez prawie 25 lat prowadził wczasorekolekcje dla chorych na terenie archidiecezji krakowskiej. W tym czasie często spotykał jednego z inicjatorów tych działań arcybiskupa, metropolitę krakowskiego, kardynała Karola Wojtyłę. Podobne działania rekolekcyjne dla ludzi chorych i niepełnosprawnych podejmował w wielu domach i szpitalach archidiecezji poznańskiej. Zawsze przepojone były one pogodą ducha, radością i nadzieją, wzbogacone poezją i muzyką. W wybudowanym przez siebie ośrodku duszpasterskim w Błażejewie gościł podopiecznych domów pomocy społecznej. Przyjeżdżały tutaj także dzieci z porażeniem mózgowym. Błażejewski dom był otwarty dla chętnie przybywających tu emerytów, strażaków, pszczelarzy, nauczycieli, malarzy, zespołów śpiewaczych, klubu Amazonek, Towarzystwa Polsko- Hiszpańskiego. Przez wiele lat ks. Tadeusz Nagel czynnie uczestniczył w pracach Śremskiego Towarzystwa im. Brata Alberta „ Nadzieja”. Chętnie odwiedzał też obozy harcerskie, spotykał się z żołnierzami i kombatantami. Swoje umiłowanie ojczyzny i głęboki patriotyzm często uwieczniał w swych wierszach. Jego staraniem, przy wsparciu długoletniego kierownika szkoły w Błażejewie, Jana Stępy, postawiono w 1989 r. przed kościołem pomnik ku czci żołnierzy i harcerzy poległych za Wiarę i Ojczyznę, gdzie zgromadził ziemie z wielu pól bitewnych.
Pracując w małym wiejskim środowisku, rozumiał potrzebę wzbogacania życia kulturalnego i towarzyskiego w lokalnej społeczności. Dla okolicznych mieszkańców organizował kursy: haftu, kroju, gotowania, tańca towarzyskiego, czy savoir-vivre’u. Był założycielem kabaretu „Pod kociołkiem”. Dzięki swym talentom wokalnym i literackim z łatwością gromadził dzieci i młodzież na organizowanych koncertach, przedstawieniach, jasełkach. Sam tworzył poezję, teksty pieśni i kolęd. Wydał między innymi tomiki poezji „Wszystko mówi o Twoim istnieniu”, „Z Maryją przez życie”. Był też stałym korespondentem trzynastu pism katolickich.
NAGRODY I WYRÓŻNIENIA
22.10.1995 r. –medal im. ks. Franciszka Ksawerego Malinowskiego przyznawany przez Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Komornickiej
20.01.1996 r. – tytuł „Śremianina ’95 roku” w plebiscycie „Tygodnika Śremskiego”
1997 r.- oznaka „ Za zasługi dla Miasta i Gminy Dolsk”
Był honorowym członkiem Stowarzyszenia na Rzecz Witaszyc oraz Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Komornickiej.
ZNACZENIE POSTACI
Czytelnicy „Tygodnika Śremskiego” oddając swe głosy w plebiscycie „ Śremianie’95” nazwali jego osobę „ Kapłanem ludzkich serc”. To określenie wskazuje jak niezwykłym darem w obcowaniu z ludźmi oznaczał się ks. Tadeusz Nagel. Pełen energii i osobistego uroku oraz pogody ducha niósł radość, otuchę, pomoc i nadzieję ludziom biednym i pokrzywdzonym. Przebywając wśród chorych i kalekich, głosząc wśród nich rekolekcje, rozmawiając, śpiewając sprawiał, że czuli się wyjątkowo. Pełen humoru i optymizmu organizując majówki, spotkania, koncerty „ wyrywał” ich z „czterech ścian” domów i ośrodków pomocy, na które często byli skazani. Obdarzony wieloma talentami i zainteresowaniami, pracując w małej, specyficznej społeczności rozumiał potrzebę upowszechniania kultury w środowisku. Inicjując działania, zmierzał do integracji lokalnej społeczności. Umacniał poczucie patriotyzmu, budził zainteresowanie rodzimym dorobkiem kulturowym i folklorem.
ŹRÓDŁA
1. Z. Dłużak , Dolsk moje miasto między dawnymi a nowymi wieki s.133
2. Ks. H. Brzozowski Cor, Kościół w Błażejewie k. Dolska . Zapomniane ślady św. Jakuba Apostoła
3. Ks. T. Nagel, Wszystko mówi o Twoim istnieniu
4. Ks. T. Nagel, Z Maryją przez życie
5. E. Pawlicka, Ksiądz Tadeusz Nagel „Tygodnik Śremski” nr 3/96 , 18.01.1996 r.
6. R. Plebański, Przyjaciele księdza Tadeusza „Głos Wielkopolski”, 29.07.1994 r.
7. Ks. Z. Starczewski, Kapłan, który ukochał chorych „Nowa Gazeta Gostyńska” 6/07 s.108
8. Wywiad z panią Barbarą Skarbek- Budzyńską
9. Wywiad z ks. Zbigniewem Starczewskim
10. Kroniki Szkoły Podstawowej w Dolsku
11. Strony internetowe:
www.witaszyce.org.pl
ftp://filipini.gostyn.pl
www.youtube.com
www.caminodesantiago.pl