Pochodzenie

Edward Stankowiak urodził się 20 września 1950 r. w Głuchowie (powiat Kościan) jako syn Stanisławy Stankowiak z domu Michalak i Jana Stankowiaka. Mama zajmowała się prowadzeniem domu, natomiast ojciec był pracownikiem kółek rolniczych.

Dzieciństwo

Dzieciństwo spędził w Kościanie, do którego rodzice przenieśli się krótko po urodzeniu się Stanisława. Wychowywał się w towarzystwie starszej o trzy lata siostry Wandy. Ten okres wspomina z dużym sentymentem. Pamięta, że już jako dziecko lubił znaczki i wycinał je z kopert, które ojciec przynosił do domu.

Edukacja

W latach 1957-1964 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 2 w Kościanie, a później Szkoły Zawodowej w Kościanie. Ukończył ją w 1967 r. i rozpoczął pracę w Powiatowym Ośrodku Maszyn w Kościanie jako ślusarz. Równolegle kontynuował naukę w Technikum Mechanicznym dla Pracujących w Lesznie z filią w Kościanie. W tym czasie poznał swoją przyszłą żonę, Marię Gzik (ur. w 1948 r.), która uczęszczała do Studium Medycznego w Kościanie.

Praca zawodowa

Ukończenie technikum pozwoliło mu na rozpoczęcie pracy biurowej na stanowisku kalkulatora (księgowego) w Powiatowym Ośrodku Maszyn w Kościanie. W 1972 r. przeniósł się do Wytwórni Wyrobów Tytoniowych w Kościanie. We wrześniu tego samego roku nastąpiła zmiana w jego życiu. Został pracownikiem stadniny koni w Rakocie jako specjalistą ds. BHP. Główną przyczyną zmiany było mieszkanie, które mu zaproponowano. Miało to istotne znaczenie zważywszy na fakt, że 22 września 1972 r. zawarł związek małżeński z Marią Gzik. Rok później urodziła się córka Aleksandra, a w 1975 r. rodzina powiększyła się o syna Tomasza. W 1976 r. państwo Stankowiakowie przenieśli się do Kępna (skąd pochodziła żona Maria). Pan Edward rozpoczął pracę w MONTOCHEM-ie. Był specjalistą ds. BHP (w 1976 r. ukończył Policealne Studium BHP w Poznaniu). Równocześnie aktywnie działał w ochotniczej straży pożarnej, za co był kilkukrotnie nagradzany. W MONTOCHEM-ie pracował do momentu rozwiązania zakładu, czyli do 1994 r. Rok wcześniej (1993 r.) założył własną firmę BEPRES (Bezpieczeństwo Pracy Edward Stankowiak). Firma istnieje do dziś, zmienił się tylko główny właściciel, którym jest obecnie syn Tomasz, inżynier BHP. Edward Stankowiak jest jego pracownikiem.

Filatelistyczne pasje

Od czasów dzieciństwa Edward Stankowiak poświęcał się swojej pasji, jaką jest filatelistyka. Znaczki zaczął zbierać już w szkole podstawowej. Kuzyn, Stanisław Ogrodowczyk, który zajmował się filatelistyką, namówił go do podobnego hobby. Brał udział w spotkaniach filatelistycznych w kole młodzieżowym w Kościańskim Domu Kultury. W 1965 r. wstąpił do Polskiego Związku Filatelistów. Dwa lata później przyjaciel Wiktor Bystry namówił go do wykonania eksponatu, który można umieścić na wystawie filatelistycznej. Jest to zajęcie pracochłonne, ponieważ eksponat musi zawierać 80 kart. Mimo wszystko zdecydował się i wykonał go opatrując tytułem „Ogrody zoologiczne świata”. Praca została zaakceptowana i w 1997 r. pojawiła się na pierwszej wystawie z udziałem Edwarda Stankowiaka. W tym samym roku został przewodniczącym Koła Filatelistycznego w Kępnie. W 2003 r. uzyskał uprawnienia Sędziego Konkursowego Polskiego Związku Filatelistycznego III klasy. Interesują go głównie całostki pocztowe, poczty specjalne i okolicznościowe, filatelistyka tematyczna oraz historia poczty. Filatelistyka była na tyle silną pasją, że w 2001 r. rozpoczął naukę w Studium Filatelistyki w Ciechocinku. Ukończył je w 2003 r. Praca dyplomowa była zatytułowana „Historia poczty polskiej na ziemii kępińskiej do 1920 r.”. Jest autorem kilku eksponatów wystawowych: „Kwiaty na polskich znakach pocztowych”, „Ogrody zoologiczne świata”, „Górnictwo”, „Poczty specjalne i okolicznościowe”. Sztandarowym eksponatem jest „Ziemia kępińska w zaborze pruskim”. Od roku 2010 przygotowuje i prowadzi wakacyjne warsztaty filatelistyczne dla dzieci „Zabawa ze znaczkiem”. Brał udział w wielu wystawach, m.in. w: XIX Ogólnopolskiej Wystawie Filatelistycznej (Katowice 2003), Międzynarodowej Wystawie Filatelistycznej (Świebodzice 2004), Krajowej Wystawie Filatelistycznej „50 lat koła PZF im. Wacława Boratyńskiego” (Gostyń 2007), Krajowej Wystawie Filatelistycznej „325 lat poczty w Lesznie” (Leszno 2008), Międzynarodowej Wystawie Filatelistycznej „900-lecie bohaterskiej obrony Głogowa” (Głogów 2009).

Nagrody i wyróżnienia

Edward Stankowiak otrzymał niezliczoną ilość dyplomów, wyróżnień oraz odznaczeń. W 1986 r. został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. W 1989 r. został odznaczony złotym medalem za zasługi dla pożarnictwa. W 2001 r. otrzymał honorową odznakę za zasługi dla ochrony pracy. Jest właścicielem złotego, srebrnego i brązowego medalu za zasługi dla pożarnictwa. Wiele nagród uzyskał w dziedzinie filatelistyki. Jest właścicielem złotej, srebrnej i brązowej odznaki honorowej Polskiego Związku Filatelistów. W 2009 r. został odznaczony brązową odznaką za zasługi dla Filatelistyki Polskiej, a w 2012 r. – srebrną odznaką.

Udział w wystawach przyniósł Edwardowi Stankowiakowi wiele dyplomów w randze medalu: dużego pozłacanego (2 szt.), pozłacanego (5 szt.), dużego srebrnego (15 szt.), srebrnego (2 szt.), posrebrzanego (6 szt.), brązowego (7 szt.). W konkursie na najlepszy eksponat filatelistyczny okręgu kaliskiego za 2007 r., w klasie historii poczty, eksponat „Historia poczty na ziemi kępińskiej do 1920 r.” zdobył III miejsce.

Znaczenie postaci

Edward Stankowiak to bez wątpienia człowiek z pasją. Angażuje się w przedsięwzięcia, które promują z jednej strony filatelistykę, a z drugiej Kępno. Jest jednym z wydawców serii kopert „Perły Kępińskiej Architektury”. Największą wartość wśród wszystkich wyróżnień ma dla niego otrzymana w lutym 2011 r. nagroda „Przyjaciel Kępna”„. To właśnie ona sprawiła, że – jak sam mówi – poczuł się kępnianinem. Z wielkim zaangażowaniem opowiada o swoich zainteresowaniach. Podczas wywiadu powiedział, że „ważne jest, aby w życiu mieć coś, co robimy z pasją”. On tę pasję ma.

Źródła

– wywiad z Edwardem Stankowiakiem przeprowadzony w dniu 14.02.2014 r.

– H. Dembski, E. Stankowiak „50 lat Koła Polskiego Związku Filatelistów im. Tadeusza Potworowskiego w Kępnie 1958 – 2008” wyd. 2008