Pochodzenie
Pani Elżbieta Cicha urodziła się dnia 18.10.1924 r. w Rogoźnie Wielkopolskim.
Matka Stanisława Cicha z Krzyżanowskich (1889 – 1965) była wnuczką Jana Krzyżanowskiego – powstańca z 1848 r., kosyniera oddziałów spod Miłosławia, oraz córką powstańca z 1863 r. W Berlinie działała w tajnej organizacji pod nazwą „Gniazda Sokolnictwa Polskiego”. W 1909 r. wróciła do Rogoźna, wstępując w nowe szeregi „Sokołów”. Od młodych lat należała do Stowarzyszenia św. Wincentego a Paulo. W roku 1917 została przewodniczącą Rady Ludowej w Lubichowie oraz prelegentką powiatową. Na zaproszenie hrabiego Skirmunta uczyła Na Litwie języka polskiego dzieci hrabiego oraz dzieci z okolicznych wiosek. Prowadziła Związek „Hallerczyków” w Buku oraz młodzież „błękitną”. Wybuch drugiej wojny światowej spowodował, że znów włączyła się w tajne nauczanie dzieci z pobliskich domów. Włączyła się w prace Społecznego Komitetu Odbudowy Fary Bukowskiej, spalonej przez Niemców w 1945 r Za działalność patriotyczną wielokrotnie odznaczana była różnymi medalami. Z wykształcenia była księgową.
Ojciec Władysław (1884 – 1958) – był siodlarzem, rymarzem i tapicerem.
Rodzeństwo: – bracia: Marian (1913 – 1927), Stanisław (1915 – 1980), Antoni (1919 – 1984) i siostra: Anna (1921 – 2008)
Dzieciństwo
W Rogoźnie Wielkopolskim rodzina Cichych mieszkała do 1927 r. Po tragicznej śmierci najstarszego dziecka rodzina przeprowadziła się do Bukowca, powiat Nowy Tomyśl, a w 1930 r. do Buku. W Buku początkowo mieszkali na ulicy Grodziskiej, obecnie ul. Zenktelera, a w 1935 r. przeprowadzili się na ul. Rynek 8 do Państwa Poznańskich, gdzie Pani Elżbieta Cicha mieszka do dzisiaj.
Edukacja
Po przeprowadzce do Buku Pani Elżbieta Cicha chodziła do tzw. ochronki (wczesna forma przedszkola), a w 1930 roku zaczęła uczęszczać do Szkoły Podstawowej nr 2 w Buku na ul. Szkolnej. Zawsze najbardziejlubiła lekcje rysunku i chciała zostać plastykiem.
Po zakończeniu szkoły podstawowej przez 6 lat nie uczyła się ze względu na niemiecką okupację. Po wojnie kontynuowała naukę w dwóch szkołach jednocześnie. W 1948 r. roczpoczęła naukę w Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu, a następnie w Liceum im. Karola Marcinkowskiego i tam, w 1952 r., otrzymała świadectwo dojrzałości. W 1953 r. rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Pracując jako wychowawca w Domu Kultury w Buku, w 1973 r. zapisała się jeszcze do 3-letniego Studium Oświaty i Kultury dla Dorosłych w Poznaniu i zdobyła uprawnienia wychowawcy.
Działalność zawodowa i społeczna
Praca zawodowa
Pracę zawodową rozpoczęła jako wychowawca w Domu Kultury w Buku. Po kilku miesiącach, w 1973 r. przeniosła się do Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska, gdzie pracowała jako dekorator, specjalistka od aranżacji sklepowych witryn. Pracowała tam do czasu przejścia na emeryturę w 1990 r.
Działalność społeczna
W 1952 r. wstąpiła do Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego (PTTK) Oddział w Buku. Jego członkowie kontynuowali tradycje przedwojennego Towarzystwa Miłośników Ziemi Bukowskiej. W pierwszych latach przynależności do PTTK pełniła funkcję skarbnika Oddziału , a w 1960 r. została wybrana na przewodniczącą Oddziałowej Komisji Opieki nad Zabytkami. Funkcję tę pełni do dzisiaj. W początkowym okresie działalności w PTTK na szeroką skalę zaczęła gromadzić pamiątki dotyczące historii Buku i okolic. W efekcie jej działań 7.05.1983 r. nastąpiło uroczyste otwarcie Muzeum Ziemi Bukowskiej, a pani Elżbieta Cicha została pierwszym kustoszem Muzeum. Funkcję tę pełni do dzisiaj. Stała opieka i konserwacja eksponatów muzealnych wymaga wielu godzin społecznej pracy, a wykonuje ją Pani Elżbieta Cicha z wielkim oddaniem i pasją. Odbiera wyrazy uznania od wielu osób zwiedzających Muzeum z różnych stron kraju, a nawet z zagranicy. Świadczą o tym wpisy do Złotej Księgi wyłożonej w Muzeum. Pełni uznania dla jej działań są miejscowi nauczyciele i uczniowie odbywający lekcje historii w Muzeum. Przez wiele lat działała także w Wojewódzkiej Komisji Opieki nad Zabytkami w Poznaniu.
Z inicjatywy Pani Elżbiety Cichej, w 1975r. zostało założone przy PTTK w Buku Koło „Senior”. Działalność Koła zapoczątkowało 26 osób i do dzisiaj skupia wokół siebie liczną grupę aktywnych członków oraz sympatyków. Pani Elżbieta prowadzi kronikę działalności Koła, przygotowuje z seniorami spotkania, uroczystości, wycieczki autokarowe po Wielkopolsce. Zainicjowała cykl rajdów dla młodzieży szkolnej z kołem „Senior” np. rajd pt. „Chrońmy zabytki przeszłości”.Nie tylko organizuje i prowadzi rajdy ale też projektuje znaczki rajdowe. Jeden z nich został umieszczony w albumie medalierstwa opracowanym przez Polską Akademię Nauk w Warszawie.
Jest członkiem zespołu redakcyjnego „Kosyniera Bukowskiego”- lokalnego czasopisma, na łamach, którego walczy o ochronę zabytków naszej przeszłości. Z jej artykułów dowiadujemy się o historii Buku i okolic.
Ukazała się drukiem jej publikacja „Krzyże i kapliczki przydrożne gminy Buk” oraz album „Buk w starej fotografii”. W konkursie literackim zorganizowanym z okazji 700-lecia miasta Buk w 1989 r. wyróżniono pracę Pani Cichej pt. „Droga do niepodległości”.
Jako absolwentka Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu zorganizowała kilka lokalnych wystaw swoich prac malarskich i grafiki.
W wolnych chwilach zajmuje się filatelistyką, zbiera pocztówki, czyta, porządkuje stare dokumenty i fotografuje.
Osiągnięcia i odznaczenia
Lista osiągnięć i odznaczeń w uznaniu działań Pani Elżbiety Cichej jest długa:
Odznaczenia:
– 1969 r. – Brązowa odznaka „Za społeczny wkład pracy w rozwój kultury fizycznej i turystyki wielkopolskiej”,
– 1974 r. – Srebrna Odznaka PTTK, leg. Nr 6091 Zarząd Główny PTTK,
– 1976 r. – Złota Odznaka Honorowa za szczególne zasługi dla Związku, leg. Nr 3300 Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów Zarząd Główny,
– 1981 r. – Złota Honorowa Odznaka PTTK, leg. Nr 7422 Zarząd Główny,
– 1985 r. – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, leg. Nr 979-04-85,
– 1987 r. – Złota Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”, leg. Nr 4283,
– 1988 r. – Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz Turystyki”, leg. Nr Ts-380/88,
– 1989 r. – Złoty Krzyż Zasługi, leg. Nr 1755-89-3
– 1997 r. – Medal im. F. Jaśkowiaka – wyróżnienie Wielkopolskiej Korporacji PTTK w Poznaniu,
– 2001 r. – Honorowy Medal 50-lecia PTTK, leg. Nr 1073 za wybitne zasługi dla PTTK nadany przez ZG PTTK
– 2010 r. – Srebrny Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej, leg. nr 18648
Najważniejsze osiągnięcia:
– 1972 r. – projekt na „Młodzieżowy Rajd Powiatu Nowotomyskiego do Lwówka – 72” został umieszczony w albumie medalierstwa opracowanym przez Polską Akademię Nauk w Warszawie.
– 1983 r. – uroczyste otwarcie Muzeum Ziemi Bukowskiej,
– 1989 r. – wyróżnienie w konkursie literackim, zorganizowanym z okazji 700-lecia miasta Buk, pracy pt. „Droga do Niepodległości”
– 2003 r. – laureat wyróżnienia „Dla dobra Gminy Buk”, nadawanego przez Radę Miasta i Gminy Buk osobom, które „wniosły wybitny wkład w rozwój Miasta i Gminy Buk,
– 2004 r. – publikacja książki „Krzyże i kapliczki przydrożne w gminie Buk”
– wydanie albumu „Buk w starej fotografii”
Znaczenie postaci
Jako dziecko, Pani Elżbieta Cicha marzyła, aby być wielkim człowiekiem. Takim jak jej mama. Ponieważ, jak sama stwierdza, wszystko co w życiu robi zawdzięcza swojej mamie – wielkiej patriotce, która wychowała dzieci w duchu miłości do Boga, ludzi i ojczyzny.
Dzięki staraniom Pani Elżbiety Cichej powstało Muzeum Ziemi Bukowskiej. Wiele pamiątek historycznych udało się zachować i odrestaurować, by ocalić od zapomnienia historię gminy Buk i aby przyszłe pokolenia mogły z tą historią zapoznać się. Poznać losy swoich przodków.
Rozbudzała w innych mieszkańcach naszej społeczności umiłowanie do zabytków poprzez organizację i prowadzenie wspaniałych imprez, rajdów, zlotów i biwaków.
Zaktywizowała seniorów w naszej gminie i przyczyniła się do lepszego porozumienia i wspólnego działania starszego i najmłodszego pokolenia naszej gminy.