Powrót Encyklopedia Wielkopolan „W swoim życiu dbała o innych, to był jej cel, to było jej szczęście”

Elżbieta Fabian

ur. 17 listopada 1949
zm. 15 sierpnia 1997
Zespół Szkoły Podstawowej i Przedszkola im. Kornela Makuszyńskiego w Zębowie

Wywiad z Beatą Molendą, córką Elżbiety Fabian.
Wywiad z Elżbietą Marczewską
Zdjęć: 8
Filmów: 2

Pochodzenie

Elżbieta Fabian urodziła się 17 listopada 1949 roku w Zębowie, w powiecie nowotomyskim. Jej rodzicami byli: Albin Nowak ((1923-1992) i Anna z domu Szarata (1925-2009). Ojciec z zawodu był szewcem, matka zajmowała się domem. Rodzice przez wiele lat trudnili się wikliniarstwem.

Dzieciństwo

Wraz z rodzeństwem: siostrą Jadwigą (ur. w 1951 r.) i Anną (ur. w 1959 r.) oraz bratem Henrykiem (1956-2005) wychowywała się na wsi. Od dziecka marzyła, by zostać nauczycielem.

Edukacja

W 1956 roku rozpoczęła naukę w Szkole Podstawowej w Zębowie, którą ukończyła w 1963 roku. Następnie uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Tomyślu.
Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości, w 1967 roku zdała egzaminy wstępne i została przyjęta do Studium Nauczycielskiego w Poznaniu. 28 maja 1969 roku zdała egzamin dyplomowy i uzyskała kwalifikacje uprawniające ją do nauczania matematyki i fizyki.

Praca zawodowa

Dnia 1 września 1969 roku została zatrudniona jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w Zębowie. Początkowo uczyła matematyki i języka rosyjskiego. Po ukończeniu w 1981 roku Studium przedmiotowo-metodycznego na kierunku nauczanie początkowe, uczyła także uczniów w klasach I-III. Z jej to inicjatywy utworzono w szkole klasopracownię klas I-III. Swój warsztat pracy systematycznie wzbogacała o pomoce dydaktyczne, które w większości sama wykonywała. Doskonaliła się również zawodowo, uczęszczając na kursy pedagogiczne dla nauczycieli. Z ramienia Rady Pedagogicznej była opiekunem młodych nauczycieli, którym zawsze służyła radą i pomocą.
Przez wiele lat prowadziła w szkole drużynę zuchową ,, Muchomorki ” oraz Samorząd Uczniowski. Wszystkie działania podejmowane przez społeczność uczniowską, wnikliwe zapisywała w kronice. Wiele pracy włożyła w zorganizowanie w szkole Szkolnej Kasy Oszczędności. Zachęcała uczniów do systematycznego oszczędzania. Jej uczniowie uzyskiwali bardzo wysokie wyniki w konkursach na szczeblu wojewódzkim i ogólnopolskim. Swoje krótkie życie oddała pracy zawodowej. Kochała to, co robiła. Była mistrzem w tworzeniu i kształtowaniu młodego człowieka. W pracy dała się poznać jako osoba życzliwa, cierpliwa, wytrwała, a zarazem sumienna i odpowiedzialna. Społecznie prowadziła dodatkowe zajęcia z matematyki, pomagając uczniom w zrozumieniu i opanowaniu nowych treści nauczania. Każdy uczeń miał dla niej tą samą wartość, każdy z nich był tak samo ważny.

Zainteresowania

Już od najmłodszych lat angażowała się w działalność społeczną i rozwijała swoje zainteresowania. W szkole podstawowej należała do kółka matematycznego i dramatycznego. W liceum aktywnie działała w Samorządzie Uczniowskim i w Związku Harcerstwa Polskiego. Interesowała ją matematyka, historia i przyroda. Czytała dużo książek o tej tematyce. Jej największą pasją były jednak kulinaria, a przede wszystkim wypieki różnych, pysznych ciast, które przyrządzała według własnych przepisów. Potrafiła upiec i udekorować: torty, jeże, krokodyle, sęki. Swoją pasję zaszczepiła w córce Beacie.

Nagrody i wyróżnienia

Za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej otrzymała Nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania (13.10.1980 r.) oraz Nagrody Dyrektora Szkoły w roku: 1978, 1987,1988,1994,1996. W 1984 roku została wyróżniona Odznaką Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego.

Rodzina

Dnia 8 maja 1971 roku wyszła za mąż za Józefa Fabiana (1945-2013). Mieli dwoje dzieci: córkę Beatę i syna Krzysztofa. Beata z wykształcenia jest pracownikiem administracyjno -biurowym, natomiast Krzysztof- specjalistą do spraw marketingu. Jako rodzic była osobą tolerancyjną, opiekuńczą, ale jednocześnie stanowczą i wymagającą. Swoim dzieciom wpajała zasadę: ,, Żyć godnie „, ,, Kochać ludzi, szanować drugiego człowieka „.

Elżbieta Fabian zmarła 15 sierpnia 1997 roku i została pochowana na cmentarzu parafialnym w Zębowie.

Znaczenie postaci

Elżbieta Fabian była nauczycielem z powołania. Świadczą o tym liczne wspomnienia jej uczniów i wychowanków oraz nauczycieli, którzy z nią pracowali. W pamięci potomnych pozostała jako osoba pogodna, zawsze uśmiechnięta, służąca radą i pomocą. Nauczycielem, który cieszył się dużym autorytetem i szacunkiem wśród uczniów i rodziców. Swoją postawą i działaniem dała świadectwo profesjonalizmu i autentyczności. W naszym środowisku wiejskim zbudowała wizerunek i autorytet nauczyciela. Znacząco wpłynęła na wszechstronny rozwój i edukację dzieci.

Źródła:

Archiwum zakładowe Zespołu Szkoły Podstawowej i Przedszkola w Zębowie
Archiwum rodzinne córki Elżbiety Fabian, Beaty Molendy
Kroniki Szkoły Podstawowej w Zębowie
Wywiad z Elżbietą Marczewską, emerytowaną nauczycielką i byłym dyrektorem Szkoły Podstawowej w Zębowie, przeprowadzony 26.02.2015 r. w Zębowie
Wywiad z córką Elżbiety Fabian, Beatą Molendą, przeprowadzony 13.03. 2015 r. w Zębowie
Wywiady i rozmowy z absolwentkami Szkoły Podstawowej w Zębowie (alfabetycznie): Dorotą Grobys, Katarzyną Grzebyk, Marzeną Puchałą, Ewą Skrzypczyńską i Janiną Skrzypczyńską ( styczeń-luty 2015 r.)

Kalendarium:

  • 1949 ― Narodziny bohatera
  • 1997 ― Śmierć bohatera

Cytaty:

  • „Była moją wychowawczyn...”
  • „W swoim życiu dbała o ...”
  • „Była sumienną i troskl...”
  • „W każdym, nawet najsła...”
  • „W szkole prowadziła SK...”

Zobacz też:

  • > Zębowo