Pochodzenie
Eugeniusz Czarny urodził się 19 listopada 1940 roku w Jarocinie. Jego rodzice mieszkali w Nowym Mieście nad Wartą. Ojciec był handlowcem, mama opiekowała się domem i trójką dzieci. Pan Eugeniusz ma dwóch starszych braci: Władysława i Hieronima.
Dzieciństwo
Pan Eugeniusz historię umiłował już w dzieciństwie. Jako dziecko spędzał dużo czasu nad Wartą. Chciał poznawać miejsce w którym mieszka. Z ogromnym zainteresowaniem słuchał różnych rodzinnych historii opowiadanych przez rodziców lub znajomych. Spotykał ludzi, którzy snuli różne opowieści o tajemniczym kopcu, na który jako dziecko wspinał się latem, a zimą zjeżdżał z niego na sankach. Interesowała go bogata historia rodzinnego Nowego Miasta, nurtowały go pytania dotyczące okolicy – od kiedy to jest, czemu to służy, kto tutaj mieszkał, od kiedy jest tutaj droga, most…
Edukacja (lub „młodość”)
Szkołę podstawową ukończył w Nowym Mieście Nad Wartą, a naukę w szkole średniej podjął w Liceum Ogólnokształcącym w Jarocinie, gdzie uczęszczał w latach 1955 – 1959. Tam też zdał maturę, a następnym szczeblem jego edukacji był Wydział Historyczny na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studiował historię w latach 1959 – 1964.
Etapy działalności
Pierwsza praca
Po studiach Czarny nie znalazł w Poznaniu ciekawej pracy. Wyjechał do Stargardu Szczecińskiego, uczył w Szkole Rolniczej. W czasie studiów pan Eugeniusz poznał swoją żonę – Halinę, nie chciał mieszkać daleko od niej, wrócił więc ze Stargardu do Wielkopolski. Pracował w muzeum w Odwachu, potem na Cytadeli. W końcu zdecydował z żoną wrócić do rodzinnego domu Czarnych w Nowym Mieście. Zaczął pracować w muzeum w Jarocinie, ona w bibliotece.
Praca w muzeum
Podczas 36 lat pracy w muzeum udowodnił, że jest ono jego pasją. Dzięki niemu muzeum zostało wyremontowane, powiększyło zbiory, zorganizowało ciekawe wystawy. Chciał do muzeum przyciągnąć młodych ludzi. Zorganizował wystawę dokumentującą festiwale jarocińskie. Były koszulki, zdjęcia, plakaty, ustawiono też namiot – taki sam, jaki rozstawiali punkowcy podczas swoich pobytów na koncertach. Potrafi godzinami słuchać kogoś, kto przyszedł do niego ze starym zdjęciem, chociaż teraz – jak sam mówi – to on jest od opowiadania o tym co było. Przygotował ponad setkę wystaw i liczne wydawnictwa muzealne, gromadził pamiątki z przeszłości i popularyzował dzieje regionu – małej ojczyzny. A mała ojczyzna to jest – jak słusznie twierdzi – to wszystko co widać dookoła z kościelnej wieży. Pracą w muzeum kierował do 2005 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.
Znaczenie postaci
W środowisku lokalnym Czarny zasłynął jako autor licznych publikacji o regionie. Przez 12 lat był współredaktorem „Zapisków Jarocińskich”. Jest autorem publikacji „Gmina Jaraczewo na dawnych pocztówkach”, „Nowe Miasto i okolice na dawnych pocztówkach” oraz albumów „Jarocin na dawnych pocztówkach” i „Powiat jarociński na dawnych pocztówkach” , a także dwóch ich wcześniejszych edycji. Pisał do popularnej rubryki „Okruchy z przeszłości” publikowanej w „Gazecie Jarocińskiej”, a efektem tej pracy jest książka o tym samym tytule. Współpracował z „Kroniką Wielkopolską”, „Rocznikiem Kaliskim” i prasą lokalną.Jego twarz ma żebrak z witraża przedstawiającego św. Marcina w jarocińskim ratuszu. Artysta wzorował tę postać na panu Eugeniuszu Czarnym, bo jest szczególnym człowiekiem – wielkim miłośnikiem Ziemi Jarocińskiej, do której z racji historycznych należą również Klęka i Nowe Miasto nad Wartą, pasjonatem i badaczem jej historii, dla wielu niekwestionowanym autorytetem w tej dziedzinie. 28 grudnia 2005 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Jarocina.
http://www.powiat-jarocinski.pl/Wydawnictwa.html