Jerzy Kazimierz Siepak urodził się 14 sierpnia 1943 roku, we wsi Czechy[LINK]nad jeziorem Gorzuchowskim[LINK], 2 km od miasteczka Kłecko[LINK].

Jerzy Siepak urodził się jako drugie z siedmiorga dzieci Janiny i Jana Siepaków. Dom, w którym urodził się profesor Siepak nadal istnieje, tylko został przebudowany.

Ojciec Jan w czasie wojny był parobkiem w gospodarstwie rolnym Niemców, a matka Janina z domu Jastrzębska pracowała również na roli, razem z ojcem.

Jerzy Siepak ma przypisane przez Niemców drugie imię Kazimierz. Tak były oznakowane wszystkie dzieci urodzone w czasie II wojny światowej w Wielkopolsce. To oznakowanie imieniem Kazimierz było jednocześnie wyrokiem śmierci do spalenia w obozie koncentracyjnym. Jerzy Kazimierz Siepak posiadał takie skierowanie wydane przez władze hitlerowskie na listopad 1954 roku, jednak w styczniu 1945 wojska rosyjskie zajęły Wielkopolskę i do wykonania wyroku śmierci nie doszło.

Od września 1950 roku Jerzy chodził codziennie pieszo do Szkoły Podstawowej w Kłecku, która pierwotnie mieściła się w kłeckowskiej „ochronce” prowadzonej przez siostry zakonne.

Przez siedem lat uczęszczania do szkoły podstawowej Jerzy osiągał coraz lepsze oceny, by ukończyć edukację z wynikiem bardzo dobrym. Nauka była ściśle związana z pracą w gospodarstwie rolnym rodziców, dlatego odrabianie lekcji i czytanie lektur było możliwe tylko podczas pasania krów na łące nad jeziorem Gorzuchowskim. Profesor Siepak czytał dużo książek wypożyczanych z biblioteki w Kłecku oraz kupowanych u listonosza przez babcię.

W latach 1957 – 1961 kontynuuje naukę w I Liceum Ogólnokształcącym w Gnieźnie, w klasie łacińskiej. Mimo bardzo dużych utrudnień związanych z dojazdem do szkoły oraz pogodzeniem obowiązków szkolnych i domowych nie zrezygnował z dalszej nauki.

Liceum ukończył z ocenami dobrymi i bardzo dobrymi. W czerwcu 1961 roku uzyskał maturę. Jako pierwszy młodzieniec ze wsi Czechy przywiózł świadectwo maturalne, co było dużym wydarzeniem w jego wiosce.

Jako absolwent liceum, klasy łacińskiej, wiejski chłopak miał iść dalej do seminarium duchownego, według zaleceń kłeckowskiego księdza, prałata Kazimierza Reslera. Młody Siepak wybrał jednak studia chemiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. To był pierwszy i nie ostatni zatarg z Kłeckiem, bo przez kilka lat ksiądz Resler ostro ganił rodziców pana Jerzego.

Profesor Siepak skończył studia w roku 1967, broniąc pracę magisterską napisaną pod kierunkiem prof. dr hab. Mirosława Szafrana, a doktorat pod promotorstwem prof. dr hab. Walentego Szczepaniaka w 1974 roku. Dalej była habilitacja (1988), stanowisko docenta (1989), profesora UAM (1992) a od 2000 roku jest profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Etapy działalności

Nazwa sekcji – stosownie do losów postaci

Etap pierwszy

W okresie szkoły podstawowej od 1956 roku Jerzy Siepak zaangażował się w harcerstwo kierowane przez harcmistrza Zygmunta Imbierowicza i to wydarzenie zaowocowało po latach współpracą z dr n. med. Heleną Bujarską, która była oddaną pielęgniarką w czasie II wojny światowej jako harcerka, a później drużynowa ZHP. Wspólnie pomagali organizacji ZBOWID [LINK] i dzięki ich działaniom postawiono w Kłecku na rynku pomnik rozstrzelanych 9 września 1939 nad rzeką Mała Wełna [LINK] i na strzelnicy, wmurowano również nowe tablice na pomnikach z 1918 i 1939 roku oraz nowy pomnik harcerzy na cmentarzu, nowe tablice na Szkole Podstawowej w Kłecku oraz na domie parafialnym. Wraz z dr Bujarską opracowywali działania, by w Kłecku ślady patriotyzmu były pokazywane w tych trudnych dla życia latach.

Równolegle swój obowiązek wobec miasta Kłecka rozpoczyna publikując szereg artykułów historycznych i związanych z ZHP [LINK] oraz z przyrodą ożywioną regionu Kłecka. O jego działalności możemy dowiedzieć się z licznych artykułów, które ukazały się w gazetach – Przemiany Ziemi Gnieźnieńskiej, później Przemiany na Szlaku Piastowskim lub w Głosie Wielkopolskim oraz Gazecie Wielkopolskiej. Ponadto jego artykuł o profesorze Władysławie Nehringu [LINK]znalazł się w książce pod redakcją Jerzego Danielewicza [LINK]pt. „Dzieje Kłecka” (1983). Rozdział dr Jerzego Siepaka zatytułowany: „Profesor Władysław Nehring, uczony i patriota – syn Kłecka”. To przypomnienie o wspaniałym rodaku prowadzi profesora Jerzego Siepaka do nadania patronatu nad Gimnazjum w Kłecku (2006) im. prof. Władysława Nehringa [LINK] .

Etap drugi

Profesor Jerzy Siepak stworzył program działania mający na celu promowanie miasta Kłecka w aspekcie dziedzictwa narodowego. Dzięki jego zaangażowaniu wydano szereg książek traktujących o Kłecku i twórczości kłeckowian:

„Wspomnienia”-S. Włodarczyk, materiały pod redakcją M. Dąbka, J. Molendy i J. Siepaka, Kłecko-Gniezno 2008.

„Obiekty sakralne gminy i parafii Kłecko”-E. Kołodziejski, recenzent J. Siepak, Kłecko 2009

„Ikonka Siergija”-W. Odojewski, posłowie J. Siepak, wyd. UAM, Poznań 2009

„Wiersze Romana Drejzy”- wydanie I i II, redakcja: Z. Bubacz, M. Leśna, J. Molenda, E. Kołodziejski, R. Zgoła, J. Siepak, Kłecko 2010

„Kościół pw. Św. Jerzego i św. Jadwigi w Kłecku-architektura-kult-duszpasterstwo”-E. Kołodziejski, redaktor J. Siepak

„Polski Czerwony Krzyż w dziejach Gniezna 1919-2004”-Halina Sajewska, Miejski Ośrodek Kultury, Gniezno 2006

Kolejne etapy…

Opis kolejnych etapów…

Znaczenie postaci

Profesor Siepak przyczynił się do promocji Kłecka poprzez wydawanie i finansowanie książek o dziejach, zabytkach i mieszkańcach miasta. Dzięki niemu nadano imię hm. Zygmunta Imbierowicza Ośrodkowi Szkolono-Wychowawczemu Kłecku, a kłeckie gimnazjum otrzymało imię prof. Władysława Nehringa, wybitnego językoznawcy, pochodzącego z Kłecka.

Jego działalność docenili również mieszkańcy Słubic [LINK] i w 2005 r. nadali mu tytuł Honorowego Obywatela Słubic [LINK].