Pochodzenie

Ks. Franciszek Miśka pochodził z Górnego Śląska, był synem chłopa.

Dzieciństwo

Urodził się 5 grudnia 1898 r. w Świerczyńcu k. Pszczyny, jako piąte dziecko Jana i Zofii z domu Pilorz. 8 grudnia 1898 r. w został ochrzczony w kościele parafialnym pw. św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym. Ojciec utrzymywał 11-osobową rodzinę z pracy w 15-hektarowym gospodarstwie, w pracy pomagała cała rodzina. Mały Franek najczęściej pasł krowy. Będąc uczniem szkoły ludowej dużo się uczył i stale czytał książki. Z natury był dzieckiem wesołym i dowcipnym. Miśkowie byli patriotami. Kultywowali tradycje niepodległościowe, kolportując polskie książki i czasopisma, śpiewając pieśni patriotyczne, prowadząc koło Towarzystwa Czytelni Ludowych.

Edukacja

Ks. Franciszek Miśka edukację rozpoczął od nauki w szkole ludowej, po jej ukończeniu w 1912 roku uczęszczał do gimnazjum salezjańskiego w Oświęcimiu. Następnie wstąpił do nowicjatu w Kleczy Dolnej i 24 lipca 1917 r. przyjął śluby zakonne w podkrakowskim Płaszowie. W kolejnych latach studiował filozofię w Krakowie, a po jej ukończeniu, odbył roczną asystencję w Przemyślu i Oświęcimiu. Na studia teologiczne wyjechał do Turynu. Tam 10 lipca 1927 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Praca zawodowa

Po święceniach kapłańskich ks. Franciszek Miśka pracował w Przemyślu jako radca szkolny i katecheta w Domu Dziecka, prowadzonym przez zgromadzenie salezjańskie. Po dwóch latach pracy przeniesiono go do Wilna, gdzie był katechetą w szkole salezjanów. W 1931 roku został dyrektorem zakładu w Jaciążku, kierując nim przez pięć lat. W 1936 r. objął stanowisko przełożonego małego seminarium i proboszcza w Lądzie nad Wartą. Po wybuchu wojny w 1939 pełnił przez kilka tygodni obowiązki kapelana wojskowego, lecz powrócił do Lądu, by nadal pełnić funkcję proboszcza. Po utworzeniu przez władze niemieckie 6 stycznia 1940 r. w Lądzie więzienia dla kapłanów, gestapo mianowało ks. Miśkę przełożonym wszystkich internowanych, czyniąc go odpowiedzialnym za karność i zachowanie więźniów. W tym czasie był dwa razy wywieziony do Inowrocławia i pobity do krwi.

Męczeńska śmierć

6 października 1941 roku ks. Miśka zostaje wywieziony z Lądu do obozu przejściowego w Konstantynowie k. Łodzi, a następnie do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie znalazł się 30 października 1941 r.. Otrzymał numer obozowy 28037. Zmarł z choroby i wycieńczenia 30 maja 1942 r.. Podobnie jak i w innych miejscach odosobnienia, w których wcześniej przebywał, podczas pobytu w Dachau budował innych współwięźniów swym optymizmem i cierpliwością w znoszeniu cierpień. Jego ciało spalono w krematorium. Zmarł gdy miał 44 lata, był 25 lat salezjaninem, 15 lat kapłanem.

Beatyfikacja

Badania prowadzone nad martyrologią duchowieństwa polskiego w czasie II wojny światowej zwróciły uwagę na postawę i męczeńską śmierć salezjanina ks. Franciszka Miśki. 2 marca 2001 r. Inspektor Prowincji Salezjańskiej św. Wojciecha w Pile ks. Jerzy Worek zgłosił kandydaturę ks. Miśki do Procesu Beatyfikacyjnego II grupy Męczenników II Wojny Światowej. 17 września 2003 r. proces beatyfikacyjny rozpoczął się i daje nadzieję, że ks. Franciszek wkrótce stanie się kolejnym salezjańskim błogosławionym męczennikiem.

Znaczenie postaci

Ksiądz Franciszek Miśka – niezwykły człowiek, świętobliwy zakonnik, wielki wychowawca młodzieży, wybitny kaznodzieja, męczennik za wiarę, wzór patriotyzmu i heroizmu.

Ks. Miśka był pracowity, miał wielkie poczuciem humoru, które cechowało go nawet po uwięzieniu, bardzo oddany sprawie wychowania ludzi młodych. Świadkowie jego drogi męczeństwa, od momentu aresztowania w Lądzie aż po śmierć w Dachau, podkreślają jego heroiczną postawę i niezwykłego jak na te warunki ducha optymizmu i wiary, która pomagała innym przezwyciężać trudy obozowe. Umierał jak święty – z uśmiechem na ustach, pomimo wielkiego cierpienia, pocieszając obecnych przy jego śmierci. Postawa i życie ks. Franciszka Miśki są wzorem do naśladowania.