Pochodzenie
Marian Wróblewski urodzony 02.06.1933 w Budzyniu jako syn powstańca Józefa i Jadwigi z domu Korzyńskiej.
Dzieciństwo
W wieku sześciu lat w 1939 roku wraz z rodziną został wywieziony do Generalnej Gubernii, do powiatu węgrowskiego. Tam jako młody chłopiec doswiadczył trudów wojny: głodu, ubustwa, strachu. Te okoliczności obudziły w nim bunt i sprzeciw na niesprawiedliwość i krzywę ludzką. Z narażeniem życia podrzucał kawałki chleba więźniom wiezionym na Majdanek.
Młodość
Po powrocie do rodzinnego Budzynia w marcu 1945 roku dokończył naukę w szkole podstawowej a następnie zdał egzaniby do gimnazjum w Chodzieży. Niestety mając „złe pochodzenie” (ojciec powstaniec, właćsiciel prywatnego zakładu stolarskiego) zmuszony został do przerwania nauki. Dzięki staraniom rodziny w 1948 roku podjął pracę jako praktykant w Nadnoteckim Banku Spółdzielczym w Chodzieży.
Etapy działalności
Walka z ustrojem PRL.
Etap pierwszy – demolka
Wychowany w duchu patriotycznym i religijnym nie pogodził się z otaczajacą rzeczywistością , zakłamaniem i propagandą władzy. Słuchał zakazanej rozgłośni radiowej nadającej auducje z Londynu. Jako wyraz buntu wraz z sześcioma kolegami złożył tajną organizację młodzieżową do walki z systemem. W nocy z 21 na 22 lipca1950 roku jako wyraz buntu przeciw władzy PRL zdemolowali świetlicę Zarządu Gminnego ZSMP w Budzyniu – zmiszczyli portrety Stalina i Bieruta oraz sztandar ZSMP. Długo sprowadzona ekipa SB nie mogła wykryć sprawców zajścia. Czując sie bezkarnie Marian Wróblewski zaczął wypisywać na budynkach antykomunistyczne hasła oraz dokonał zakupu pistoletu Vis wraz z amonicją. Pragną nawiązć współpracę z inymi tajnymi ugrupowaniami.
Etap drugi – ścigany
W wyniku donosu 14.09.1951 roku Marian Wróblewski został wraz z kolegami aresztowany. W domu w wyniku rewizji zmaleziono pistolet, służby SB zaczęły przesłuchania. Cudownym jednak zbiegiem okoliczności w przerwie między przesłuchaniami na posteruku pojawił sie listonoszco spowodowało małe zamieszanie. Marian wykorzystal tę styuacje korytarz był pusty, dzrzwi otwarte więc energicznym krokiem opuscił budynek a dalej do pobliskiego lasu gdzie przesiedział całą noc. Znalazł go nad ranem rzyczliwy gospodarz, nakarmił , przechował przez kilka dni i zawiadomił rodziców zbiega o losie ich syna. I tak zaczęła się wielaka ucieczka bohatera. Przebywał w różnych miejscach w Polsce. Bywał także w domu rodzinnym w Budzyniu gdzie ojciec przygotował mu specjalna kryjówkę między szafą a kominem. Był okrzyknięty wrogiem ludu.
Kolejne etapy – wróg ludu
Jesienia 1953 roku będąc w domu rodzinnym, w wyniku donosu został aresztowany. Przesłuchiwany najpierw w Chodzieży a nastepnie w Poznaniu na ulicy Kochanowskiego.
Wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego za działalność kontrewolucyjna przeciwo PRL skazano go na 5 lat i 3 miesiące więzienia oraz utratę praw publicznych i honorowych oraz przepadek mienia.
Odbywając wyrok sądu we Wronkach zgłosił sie do naczelnika więzienia z prośbą o zamianę kary pozbawieina wolności na pracę w kopalni. Marian Wróblewski trafił do Kopalni Węgla „Knurów”. Warunki pracy i pobytu były tam nieludzkie. Więźniowie stawali się tylko numerami, mieszkali w barakach otoczonych drutem kolczstym, psy, watrownicy. Wszechobecny głód, zimno, niekończące się codzienne apele, niezależnie od pogody. Jego numer był 1006. Zdarzały sie tygodnie, że więźniowie wogółe nie wyjeżdali napowierzchnię. W kwietniu 1956 na mocy amnestii został zwolniony do domu ale jako więzień polityczny nie mógł znaleźć zatrudnienia. W końcu wyuczył się zawodu stolarza i przejął zakład po ojcu Józefie.
Znaczenie postaci
Marian Wróblewski pomimo licznych ciężkich doświadczeń zachował pielęgnowane w nim przez rodziców wartości: Bóg, Honor, Ojczyzna. Zmagał się z niesprawiedliwością. Po transformacji ustrojowej przywrócono mu pełnie praw publicznych i honorwych, wyrok uległ zamazniu. Nie pozostał jednak bierny. Jako jeden z kilku wspóreaktywował dawne przedwojenne ” bractwo kurkowe ” w Budzyniu. Od 1992 roku jest aktywnym członkiemZwiązku Kombatantów RP oraz Byłych Więźniów Politycznych. Pomimi podeszłego wieku pozostaje czynnym uczestnikiem wszelkich działań o charakterze patriotycznym. Chętnie spotyka sie z młodzieżą na lekcjach historii, opowiada o dawnych czasch. Przekazuje ważne wartości patriotyczne oraz poszanowanie do tradycji i kultury.
Stanowi wzór osoby godnej do naśladowania.