Pochodzenie i rodzina
Marianna Dobrowolska z domu Kłodzińska, urodziła się 4 stycznia 1939 roku w Białej Kolonii gmina Grodziec (okolice Konina). Jest córką Stanisława Kłodzińskiego i Czesławy z domu Walczak. Ma męża Józefa oraz syna Radosława i wnuczki; mieszka w Koninie, a miesiące letnie spędza w Michalinowie Trąbczyńskim. Tam zajmuje się ogrodem i haftem.
Edukacja
Naukę rozpoczęła w roku szkolnym 1945/46 w Szkole Podstawowej w Królikowie. Kontynuowała ją od roku szkolnego 1952/52 w Liceum Pedagogicznym w Kamieniu Pomorskim. Od roku szkolnego 1957/58 do roku 1960/61 uczyła się w Studium Nauczycielskim w Poznaniu. Przez następne pięć lat studiowała język rosyjski na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od roku szkolnego 1965/66 uczęszczała na studia podyplomowe w Piotrkowie Trybunalskim, które zakończyły się egzaminem w Kijowie. Ponadto ukończyła dwa kursy języka rosyjskiego w Moskwie.
Praca zawodowa
W latach 1959 – 1964 pracowała jako nauczycielka języka rosyjskiego w Szkole Podstawowej w Michalinowie Trąbczyńskim. Następnie w latach 1964 – 1996 była rusycystką w kolejnych konińskich szkołach: w Zespole Szkół Energetycznych w Gosławicach i w Zespole Szkół Górniczo – Energetycznych w Koninie.
W roku szkolnym 1990 – 1991 poprzez Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Warszawie podjęła się nauczania języka polskiego dla społeczności polskiej zamieszkałej w miejscowości Wierszyna nad Idą (ok. 120 km od Irkucka) na Syberii. Jak przyznała pani Dobrowolska, na podjęcie decyzji o wyjeździe do Rosji miał wpływ artykuł pani Agaty Tuszyńskiej, w którym to pisała, że polska szkoła na Syberii czeka na nauczyciela. Marianna Dobrowolska odbyła 4 podróże do Wierszyny – w 1990, 1994, 1996 i 2012 roku. Kolejną podróż planuje na rok 2015.
O Syberii …
Według relacji pani Marianny warunki panujące na Syberii są bardzo trudne, jednakże jakby na przekór temu ludzie tam mieszkający są wspaniali i otwarci, a przede wszystkim wolni. Najwspanialsze są różnego rodzaju uroczystości, w których bierze udział cała społeczność. Największe wrażenie zrobiły na niej święta „zrękowiny” oraz noworoczne „trojki”. Trojki to rodzaj korowodu utworzonego z zaprzęgów sań, które ciągną po trzy konie. Korowód ten zmierza do najbliższej siedziby rady miejskiej, skąd rozpoczyna się uroczysta parada. Towarzyszy temu muzyka akordeonowa, wykonywana przez dzieci.
Z panią Dobrowolską nawiązał kontakt Romuald Koperski – fascynat Syberii, autor kilku książek o tamtym miejscu, człowiek wielu umiejętności.
Pobyt w dalekiej Rosji zaowocował napisaniem przez Dobrowolską pracy zatytułowanej „Trochę na Wschód, czyli Polacy w sercu tajgi”, w której opisuje m.in. zwyczaje, historię i kulturę mieszkańców Wierszyny.
Działalność społeczna, nagrody i wyróżnienia
Marianna Dobrowolska z zamiłowania jest hafciarką. Od wielu lat bierze udział w konkursie „Ocalony od zapomnienia”, którego organizatorem jest Centrum Kultury i Sztuki w Koninie. W konkursie uczestniczą twórcy ludowi, m.in. rzeźbiarze, malarze, garncarze, hafciarze.
Marianna Dobrowolska jest członkiem prestiżowego Stowarzyszenia Twórców Ludowych.
W 2013 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał jej medal za całokształt prac w dziedzinie haftu z charakterystyczną dla niej nutą wielkopolską – tzw. snutki wielkopolskie.
Ponadto jest odtwórczynią stroju ludowego regionu południowo-wschodniej Wielkopolski, obejmującego swym zasięgiem miejscowości: Konin, Pleszew, Jarocin.
Opis stroju wielkopolskiego autorstwa Marianny Dobrowolskiej:
– nakrycie głowy: czepiec z bandami (rodzaj szarf do wiązania czepca pod brodą),
– kryza czyli dość szeroki, usztywniany kołnierz,
– korale,
– fartuch ozdobiony haftem czysto wielkopolskim,
– bluzka z szerokimi, haftowanymi rękawami,
– spódnik (spódnica) szeroka, marszczona,
– pod pierwszą spódnicą zanajdują się jeszcze dwie kolejne; biała haftowana i czerwona haftowana zwana piekielnicą; dziś powiedzielibyśmy, że to halki.
Kolorystyka stroju – ciemnopomarańczowa z białymi elementami.
Znaczenie postaci
Marianna Dobrowolska propagowała język polski i polską kulturę na dalekiej Syberii. Aktywnie działa w środowisku lokalnym poprzez m.in. udział w warsztatach hafciarskich.
Marianna Dobrowolska jest też bohaterką filmu dokumentalnego pt. „Moja Syberia”. Został on zrealizowany w 2010 roku, a jego reżyserką jest Aleksandra Rek. Dobrowolska opowiada w nim m.in. o swojej fascynacji Syberią, o ludziach tam mieszkających. W filmi wykorzystano prywatne filmy z Wierszyna, nakręcone przez Dobrowolską.
Źródła
Wywiad z Marianną Dobrowolską.
Film dokumentalny „Moja Syberia”, reż. A. Rek.
Strona internetowa ZSP w Zagórowie.
Wikipedia.
Google grafika.