Kazimierz Nowosielski urodził się 18 marca 1948 r. w Rybnie na Kujawach w rodzinie chłopskiej. Była to wieś znajdująca się wówczas w granicach administracyjnych województwa bydgoskiego i powiatu aleksandrowskiego. Obecnie Rybno znajduje się w granicach administracyjnych gminy Wierzbinek, w powiecie konińskim, województwie wielkopolskim.

Jego rodzicami byli Antoni Nowosielski i Helena z domu Frątczak. Dom, w którym urodził się i mieszkał, nie był jego „rodzinnym gniazdem”, tylko poniemiecką zagrodą, po wojnie zasiedloną przez jego rodziców. Matka pochodziła z jedenastoosobowej rodziny z blisko położonej wsi Sosnówki, a ojciec z dalekiej Oszmiany na Wileńszczyźnie, „miasta położonego na wschodnich kresach II Rzeczpospolitej”. Pracowali na 8 ha gospodarstwie rolnym, gdzie ziemia była słaba: piątej i szóstej klasy. Jak sam mówi, choć młodzieńcze lata były piękne, to jednak i biedy doświadczył. Elektryczność w wiosce zainstalowano dopiero wtedy, gdy był na studiach. Po powrocie ze szkoły pomagał rodzicom w gospodarstwie. „W mojej rodzinie, jak powiadają, nie przelewało się”.

Ma o rok młodszą siostrę Halinę, prowadzącą obecnie piekarnię w Kłodawie oraz dwa lata młodszego brata Zdzisława, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, gdzie pracuje w fabryce.

W latach 1955-1962 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Zakrzewku (obecnie Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej). Przez cały ten czas uczył się bardzo dobrze. Jak sam mówi: „lubiłem czytać (…). Z oferowanych przez szkołę przedmiotów najchętniej uczyłem się języka polskiego, historii i … biologii.(…); po jednej lekcji, bodajże w siódmej klasie, w stukartkowym zeszycie zacząłem pisać „powieść” o Kostce Napierskim”. Następnie rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Sompolnie, w czasie której wykazywał się również szczególnym zainteresowaniem literaturą. Dużo czytał, pisał wiersze, wziął nawet udział w konkursie na pracę o historii i kulturze swojej najbliższej okolicy, ogłoszonym przez Kuratorium Oświaty w Poznaniu. Do dziś jest w posiadaniu pisma nadesłanego z kuratorium, które brzmiało: „Kazimierz Nowosielski uczeń Liceum Ogólnokształcącego w Sompolnie brał udział w VI etapie konkursu czytelniczego pt. „1000-lecie Państwa Polskiego” i otrzymał 34,5 punktów na 40 możliwych”. Po zdaniu matury w 1966 r. udał się na studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, która w 1970 r. została przekształcona w Uniwersytet Gdański. W 1971 r. obronił pracę magisterską pt. „Filozofia języka i mitu w poezji Bolesława Leśmiana” napisaną pod opieką prof. Marii Janion i otrzymał tytuł magistra filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim.

Tuż po studiach w 1971 r. rozpoczyna pracę na stanowisku nauczyciela języka polskiego w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 w Chojnicach (obecnie ZSP nr 1 im. TOW „Gryf Pomorski”). W 1972 r. ożenił się z Marią Sierońską, studentką filologii polskiej, z którą ma troje dzieci: Magdalenę (ur. 1973 r.), Łukasza (ur. 1977 r.) i Adama (ur. 1995 r.). Po roku pracy w tej placówce w 1972 r. został zatrudniony na stanowisku asystenta w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego; w 1973 r. przenosi się do Instytutu Filologii Polskiej na tejże uczelni, gdzie dotąd pracuje. Zajmuje się historią literatury ojczystej. W 1980 r. obronił pisaną pod kierunkiem prof. Marii Janion rozprawę doktorską zatytułowaną „Doświadczenie biograficzne i powieść chłopska”. W 1996 r. uzyskał habilitację na podstawie książki „Przestrzeń oczekiwania. Historia, natura, sacrum we współczesnej poezji polskiej”. W 2012 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Pracuje w Katedrze Historii Literatury w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Zajmuje się także dziejami dwudziestowiecznego malarstwa. Do 2014 r. wypromował 150 magistrów i 7 doktorów.

W 1975 r. opublikował w Wydawnictwie Morskim pierwszy tomik poetycki pt. „Miejsce na brzegu”. Za drugi tomik wierszy pt. „Stan skupienia” w 1977 r. otrzymał nagrodę „Gdańska Książka Roku” przyznawaną przez Klub Krytyki Literackiej przy ZLP w Gdańsku. W latach 1978-1983 należał do Związku Literatów Polskich. W latach 1980-1994 był członkiem NSZZ „Solidarność”. W czasie trwania stanu wojennego publikował swoje utwory na łamach prasy ukazującej się poza zasięgiem cenzury. Był współzałożycielem i redaktorem podziemnego czasopisma Podpunkt. W 1985 r. został laureatem nagrody „Wiązania”, przyznanej przez plastyków skupionych wokół Dominikańskiego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego w Gdańsku, za działalność integrującą środowiska artystyczne. W 1988 r. otrzymał nagrodę POLCUL Foundation, przyznaną w Australii, za pomnażanie dorobku polskiej kultury niezależnej. W 1989 r. kolejny raz wyróżniony nagrodą „Gdańska Książka Roku” za tomik wierszy „Uparte oddychanie”. W 1989 r. wstępuje w szeregi Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; do 1990 r. pełnił funkcję prezesa gdańskiego oddziału tego stowarzyszenia (obecnie członek Zarządu Gdańskiego Oddziału SPP). Jednocześnie jest członkiem Towarzystwa Filozoficznego oraz Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. W 1990 r. otrzymał nagrodę im. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego za tom „Wiersze wybrane”. W tym samy roku otrzymał nagrodę XIII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego za tom „Najbliższa dal” („uznany za najlepszy zbiór roku 1990”). W latach 1991-1992 należał do kolegium redakcyjnego czasopisma Tytuł, a od 1993 r. podjął współpracę z sopockim czasopismem literackim Topos. W 1994 r. otrzymał nagrodę Rektora Uniwersytetu Gdańskiego „za osiągnięcia w pracy naukowej”. W 1996 r. został laureatem nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka „za poezję bliską człowiekowi w jego poszukiwaniu Boga”, przyznanej przez Stowarzyszenie Civitas Christiana. W 2000 r. przyznano mu nagrodę Artusa za tom „Znikliwa odwieczność”, a w 2001 r. odznakę Zasłużonego Działacza Kultury. W 2002 r. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. W 2005 r. otrzymał „Medal 25 Rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych”. W 2007 r. doceniono jego twórczość Pomorską Nagrodą Artystyczną za album „Między słowem a światłem. Poezja i malarstwo współczesnych artystów z Wybrzeża”. Natomiast w 2011 r. uzyskał Medal Komisji Edukacji Narodowej.

1. „Miejsce na brzegu”, Gdańsk 1975

2. „Stan skupienia”, Gdańsk 1977

3. „Dotkliwa obecność”, Warszawa 1981

4. „Codzienna zapłata”, Gdańsk 1983

5. „Najbliższa dal. Z wierszy dawnych i nowych”, Gdańsk 1989

6. „Uparte oddychanie”, Warszawa 1989

7. „Wiersze wybrane”, Gdańsk 1990

8. „Wilga i deszcz”, Gdańsk 1994

9. „Z księgi darów”, Gdańsk 1997

10. „Znikliwa odwieczność”, Gdańsk 1999

11. „12 wierszy”, Gdańsk 2001

12. „Ziarno i wiatr”, Pelplin 2003

13. „Kamień dla utrudzonego”, Gdańsk 2007

14. „Człowiek rośnie cicho. Wybór wierszy z lat 1989 – 2009”, Pelplin 2010

15. „Okno od północy”, Pelplin 2012.

Jego wiersze były tłumaczone na język słowacki, czeski, rosyjski, niemiecki i angielski.

1. „Ryzyko obecności. Doświadczenie biograficzne i powieść chłopska”, Warszawa 1983

2. „Przestrzeń oczekiwania. Historia, natura, sacrum we współczesnej poezji polskiej”, Gdańsk 1993

3. „Troska i czas. Szkice o poezji i przemijaniu”, Gdańsk 2001

4. „Dar zamieszkiwania. Eseje o doświadczeniach i wartościach”, Pelplin 2002

5. „Rozróżnianie głosów. O poetyckim myśleniu według wartości”, Gdańsk 2004

6. „Dobrze się spotkać. O esejach, listach i rozmowach z pisarzami”, Gdańsk 2008

7. „Galeria. O wybranych malarzach i malarstwie współczesnym”, Pelplin 2009

8. „Czytać i pytać. Analizy oraz interpretacje dwudziestowiecznej poezji polskiej”, Gdańsk 2009

1. „Nowy transport posągów. Wiersze młodych poetów gdańskich”, Gdańsk 1977

2. Czychowski Mieczysław, „Wiersze wybrane”, Gdańsk 1985

3. „Między słowem a światłem. Poezja i malarstwo współczesnych artystów z Wybrzeża”, Gdańsk 2006

Hugona Laseckiego, Włodzimierza Łajminga, Jana Miśka, Jadwigi Lesieckiej. Wraz z Januszem Janowskim opracował i wydał zbiór rozmów z twórcami sztuk pięknych „Poza ramami”, Pelplin 2011.

Gwiazda Morza, Kresy, Kwartalnik Artystyczny, Literatura, Litery, Nowy Wyraz, Na Głos, Nowe Książki, Nurt, Odra, Pamiętnik Literacki, Pomerania, Przegląd Polityczny, Puls, Punkt, Ruch Literacki, Teksty, Topos, Twórczość, Tytuł, W drodze, Więź, Znak.

Jako dziecko lubił czytać książki, grać w piłkę nożną, w tzw. „kluchę” i w palanta. Dużo rysował. Jego rysunek płonącego domu, który ratują strażacy, ukazał się w „Świerszczyku”, gdy autor „dzieła” chodził do trzeciej klasy szkoły podstawowej. Zbierał znaczki i jak sam mówi: „Beczałem, gdy miałem zbyt długo paść krowy na łące. (Dziś chętnie bym sobie przy nich odpoczął!)”.

Obecnie w wolnym czasie czyta książki i gazety, śledzi ulubione fora internetowe, zwiedza wystawy malarskie. Słucha muzyki poważnej i uwielbia spacery po lesie lub nad brzegiem morza z rodziną, która, jak podkreśla przy każdej okazji, jest dla niego najważniejsza.

Prof. dr hab. Kazimierz Nowosielski to literaturoznawca, krytyk sztuki, eseista i ceniony poeta. Ten twórca i uczony, zasłużony dla polskiej kultury, nigdy nie zapomniał o miejscu swojego pochodzenia; po prostu człowiek z Kujaw. W swojej twórczości wielokrotnie odwołuje się do swoich wspomnień związanych z dzieciństwem, Rybnem i jego okolicami. Jak napisał w jednym z wywiadów opublikowanych w czasopiśmie „Kujawy” 1980, nr 15: „Moje Kujawy to przede wszystkim Matka. To były jej strony.” Poprzez swoją pracowitość i zacięcie osiągnął tak wiele, jednakże zawsze podkreśla, iż sukces ten zawdzięcza swojej mamie, która była dla niego wzorem i dawała mu wsparcie. Sam mówi, iż ważniejsze od wszystkich tytułów i nagród jest to, co mógł i może dać swoim uczniom i dzieciom.

Źródła: wywiad z poetą i udostępnione przez Kazimierza Nowosielskiego wiersze, informacje, artykuły; strony internetowe: http://pisarze.pl/poezja/246-nowosielski-kazimierz-.html, http://www.polonistyka.fil.ug.edu.pl/?id_cat=320&id_art=930, http://www.old.wbpg.org.pl/slowniklista.php?pisarz=22; Współcześni polscy pisarze i badacze literatury / oprac. zespół pod red. Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan. T. 6, N-P. – Warszawa, 1999; „Kujawy” 1980 nr 15; „Koniński kurier oświatowy” 2011 nr4