Teodor Kwiatkowski urodził się 14 listopada 1911 r. w Świątnikach Wielkich koło Gniezna. Pochodził z wielodzietnej rodziny. Miał jedną siostrę – Kazimierę i sześciu braci: Klemensa (zmarł jako dziecko ), Franciszka, Jana, Ludwika, Józefa i Antoniego . Ojciec Jan był rzemieślnikiem, matka Apolonia z domu Szulc zajmowała się wychowywaniem dzieci. Zmarł w Goślinowie 26 stycznia 1970 r. na niewydolność serca. Został pochowany w Gnieźnie na cmentarzu św. Krzyża.

Po ukończeniu czterooddziałowej szkoły powszechnej wstąpił do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wągrowcu. W 1931 r. uzyskał dyplom nauczyciela. Dnia 18 września 1931 r. został zatrudniony jako nauczyciel kontraktowy w Szkole Powszechnej w Łucku (obecnie Ukraina). Pracował tam do dnia 21 czerwca 1932 r. Czynną służbę wojskową odbył w Dywizyjnym Korpusie Podchorążych Rezerwy przy 17 Dywizji Piechoty w Gnieźnie w latach 1932-33.

Od 1 września 1933 r. do 1 września 1939 r. był kierownikiem szkoły w Zarzeczanach powiat Brasław na Litwie. Zdał tam w 1937 r. drugi egzamin nauczycielski. Prawdopodobnie w tym samym roku ożenił się z Marią Charzewską (żadne dokumenty dotyczące ślubu nie zachowały się). Miał pięcioro dzieci: Jerzego, Danutę, Władysława, Henryka i Barbarę.

Z dniem 1 września 1939 r. został zmobilizowany do szeregów Wojska Polskiego. W pierwszych dniach wojny trafił do niewoli i został osadzony w obozie jenieckim w Starogardzie. Po uwolnieniu w 1943 r. skierowano go na przymusowe roboty do Kołobrzegu, gdzie przebywał do chwili wyzwolenia.Tam od lutego 1943 r. do listopada 1944 r. prowadził tajne nauczanie wśród dzieci rodzin polskich wysiedlonych z Pomorza. Po wyzwoleniu zamieszkał w Kłecku koło Gniezna.

Od 1 kwietnia 1945 r. do 20 października 1947 r. pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Kłecku. Potem na własną prośbę został przeniesiony do pracy w Szkole Podstawowej w Goślinowie . We wrześniu 1960 r. podjął naukę na kierunku historia w Zaocznym Studium Nauczycielskim w Poznaniu. Ukończył je w 1961 r. Mieszkał i pracował w Goślinowie aż do śmierci.

Teodor Kwiatkowski w latach przymusowych dostaw przechowywał na strychu szkoły zboże miejscowych rolników, którzy dostarczali je pod osłoną nocy. Były to jedyne zachowane rezerwy zboża umożliwiające wiosenny zasiew. Pisał podania, prośby o zakup maszyn, materiałów budowlanych i zwolnienia z obowiązkowych dostaw. Wieczorami okoliczni mieszkańcy wsi zbierali się w Jego mieszkaniu i słuchali ,,Radia Wolna Europa” i ,,Głosu Ameryki”. Jako jedyny we wsi otoczył opieką inwalidę wojennego, pogorzelca, który stracił niemal cały majątek. Dostarczał mu codziennie mleko i pisał skuteczne prośby do władz o udzielenie pomocy i zapomogi.

Jego syn, Władysław Kwiatkowski, w szkicu biograficznym napisał, że ,,był on wymagającym i sprawiedliwym nauczycielem, stanowczym w swoich działaniach. Posiadał silną osobowość. Wdrażał młodzież do życia i działania w zespole. Był humanistą i wyrazicielem poszanowania godności ucznia i wolności człowieka. Każdy mógł liczyć na jego pomoc i dobrą radę. Stanowił dla uczniów przykład i był ich wielkim przyjacielem. Niech posłuży temu fakt odprowadzania uczniów po zajęciach do ich domów w czasie zamieci śnieżnych. Biednym rodzinom z sąsiedniego Łabiszynka rozdawał plony z własnego ogrodu. Mając autorytet u młodzieży, wywierał na nią duży wpływ moralny. Własnym przykładem oddziaływał na kształtowanie poszanowania wszelkich wartości i uznawanych autorytetów. Był człowiekiem skromnym. Nigdy nie zabiegał o uznanie i zaszczyty”.

Teodor Kwiatkowski to człowiek, który rozbudzał w swoich uczniach przywiązanie do szkoły. Uczył patriotyzmu i poszanowania tradycji. Kształtował wartości historyczne na przykładach między innymi bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza. Czytał na głos w szkole dzieciom wybrane fragmenty ,,Trylogii”. Ze szczególnym zaangażowaniem uczył historii Polski.

Bibliografia:

Kwiatkowski Władysław, Genealogia rodu Kwiatkowskich. Następstwa pokoleń i powiązań rodzinnych. Gniezno 2010.

Dokumenty, zdjęcia przekazane przez wnuczkę Teodora Kwiatkowskiego panią Monikę Chojnacką.

Wywiad z panią Moniką Chojnacką przeprowadzony przez uczniów Szkoły Podstawowej w Modliszewku.

Życiorys napisany przez Teodora Kwiatkowskiego.

Zasoby internetu.