Pochodzenie

Urodzony dnia 12.02.1965 roku w Chodzieży. Jest jedynym synem Barbary Retz i Zygmunta Papke. Po rozwodzie rodziców Wojciech zostaje z mamą i przyjmuje jej nazwisko.

Dzieciństwo

Dzieciństwo spędził w Chodzieży. Do drugiej klasy Szkoły Podstawowej mieszkał w domu na rogu ulicy Zwycięstwa i Reymonta, którego dzisiaj już nie ma.

Swoje dzieciństwo wspomina jako szczęśliwe i beztroskie. Duży wpływ na rozwój zainteresowań i wybór drogi zawodowej miała matka młodego Wojciecha – pani Barbara, która zawsze go wspierała i wierzyła w jego talenty i pasje.

Rodzina

Żona Wojciecha Retza nazywa się Magdalena Retz. Państwo Retz mają dwoje dzieci: dziewięcioletniego Mikołaja i pięcioletnią Annę. Mieszkają w domku jednorodzinnym pod Piłą.

Edukacja

Najpierw chodził do Szkoły Podstawowej nr 1 imienia Stanisława Staszica w Chodzieży. Następnie do Technikum Ceramicznego, które mieściło się w Zespole Szkół Zawodowych, przy ulicy kardy St.Wyszyńskiego w Chodzieży.

Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (obecnie Uniwersytet Kazimierza Wielkiego), na kierunku pedagogika kulturalno-oświatowa. Studia ukończył obroną pracy magisterskiej pod tytułem „Internalizacja normy uczciwość w świadomości młodzieży w okresie dorastania”.

2. Pasje

Gdy jeszcze chodził do szkoły, interesowała go kultura. Zaczął uczęszczać na zajęcia artystyczne do Chodzieskiego Domu Kultury. Potem sam organizował zajęcia teatralne – utworzył teatr „Za horyzontem”. Wyjeżdżał z młodymi aktorami na przeglądy i zdobywał nagrody, m.in. Grand Prix na festiwalu w Horyńcu – Zdroju za spektakl „Jaskrawość”, na motywach twórczości Edwarda Stachury. Natomiast za spektakl „Gra, grą, o grę” otrzymali I nagrodę na festiwalu Pobocza w Toruniu.

W 1987 r. założył Ośrodek Inicjatyw Twórczych – Otwarty Pokój, gdzie puszczał młodym ludziom dobrą muzykę, opowiadał o muzyce, czytał poezję, także swoje wiersze. Organizował wieczory poetyckie i happeningi. W roku 1988 wydał tomik poezji „Impresja”, a w 1990 r. tomik wierszy pt. „Jasność , Harmonia i Dom” oraz „Zbiór tekstów indiańskich”.

Wywarł duży wpływ na młodzież z Ośrodka – angażował w artystyczne projekty, inspirował ich, pobudzał do własnej twórczości.

3. Praca zawodowa

Z czasem hobby przerodziło się w pracę zawodową.

Podjął pracę instruktora kulturalnego w Wiejskim Domu Kultury w Wyszynach. Tam również prowadził zajęcia artystyczne z dziećmi. Tam też gazetkę „Dyrdymałki” , która zawierała m. in.rysunkowe zagadki, powieści w odcinkach, kącik piosenki i listy do redakcji. Następnie pracował jako instruktor w Domu Kultury w Chodzieży.

Następnie w 1991 roku podejmuje pracę instruktora w Domu Opieki Społecznej w Rzadkowie. Gdzie wśród niepełnosprawnych chłopców prowadzi terapię teatrem i muzyką. Zakłada najpierw teatr „Na Górze” (nazwa pochodzi od budynku DPS w Rzadkowie usytuowanego na wzniesieniu). Zauważa, że lubią grać, śpiewać i dobrze im to wychodzi. Zatem razem zakładają zespół muzyczny „Na Górze”. Pan Wojciech zaprasza do współpracy profesjonalnych muzyków, m.in. pana Mariusz Nalepę i Longina Bartkowiaka (są oni autorami aranżacji i niektórych melodii). Wojciech Retz zostaje liderem zespołu. A jednocześnie autorem tekstów i większości muzyki do piosenek zespołu. Obecnie zespół jest niezależny, ma swoją siedzibę w Pile i koncertuje w kraju i za granicą dając samodzielne koncerty oraz jako supporty innych znanych zespołów muzycznych, np. Voo Voo, Kult, Hey, Raz Dwa Trzy, charytatywnie i zawodowo. Wydali do tej pory: jedną kasetę – Kolorowomowa i trzy płyty – Rre generacja, Satysfakcja i Samotność.

Osobny rozdział terapeutycznej działalności Pana Wojciecha to spektakle Teatru Na Górze. Oto tytuły wystawionych spektaklów: Zapach piasku – 1992 r., Kolory wiatru – 1993 r., d ziemi do baśni – kompilacja dwóch pierwszych spektakli, Czarne i białe – 1994 r., Pieśń kolorów – 1995r., Nasza mandala – 1996 r., Sny są samotne – 1997 r.,Ślady światła – 2000 r.

Praca terapeutyczna pana Wojciecha przynosi spore efekty. Terapia realizowana jest z potrzeby serca – jakby mimochodem: w czasie prób, wyjazdów, występów ze spektaklami i w zespole muzycznym. Również sami podopieczni DPS w Rzadkowie robili zdjęcia z wyjazdów, nagrywali kamerą występy i tworzyli reportaże. Chłopcy z zespołu bardzo się uspołecznili, uwierzyli w swoje siły, nawet przekraczając swoje możliwości. Grali i śpiewali coraz lepiej, aż doszli do wysokiego profesjonalnego poziomu artystycznego.

W Rzadkowie i w Chodzieży pan Wojciech organizował „Święta Wrażliwości” – artystyczne imprezy plenerowe w wieloma atrakcjami dla osób niepełnosprawnych i okolicznych mieszkańców. Jednocześnie jeden raz w tygodniu pracuje z osobami niepełnosprawnymi w Warsztacie Terapii Zajęciowej w Chodzieży.

2. Działalność Społeczna

w 2007 roku wraz z przyjaciółmi z Chodzieży zakłada Stowarzyszenie Na Górze. Realizuje tam z niepełnosprawnymi i dla nich wiele projektów: Sztuka N, Teledysk seniorów z niepełnosprawną młodzieżą, Puszczeni na głębokie wody, SMS? …a może pocztówka?, Nasz film animowany, Promocja staro(ś)ci – efekt życia z pasją, Nigdzie nie jest tak jak tu, Kolejka polodowcowa, Moja miłość jest dorosła, Festiwal Ty i Ja, Młoda mama – aktywna mama, Stop! – wykluczeniu społecznemu osób starszych i wiele innych dla dzieci i dorosłych niepełnosprawnych. Wymyśla dużo projektów dla osób niepełnosprawnych, bo bardzo lubi z nimi pracować.

3. Znaczenie postaci

Nasz bohater jest wszechstronnie uzdolniony. Ma wiele pasji i zainteresowań. Sam nauczył się grać na gitarze i założył zespół muzyczny, który gra rock. Został kompozytorem muzyki do piosenek zespołu. Jako poeta pisze też wiersze oraz wszystkie teksty piosenek. Bardzo nam się podoba jego stosunek do osób niepełnosprawnych. Uczy, że nie należy się nad nimi litować, lecz traktować normalnie i wymagać, i pomagać, wydostać z nich wszystko co najlepsze. Osoby niepełnosprawne chcą żyć tak jak my – chcą się uczyć, pracować, rozwijać się – być szczęśliwe. I takie właśnie są osoby z otoczenia pana Wojciecha.

Swoje życie poświęcił innym. Swoją radością i zaangażowaniem pociąga i inspiruje innych. Jest dla nas wzorem do naśladowania. Pokazał, że mamy mieć marzenia, dążyć do ich spełnienia. A przede wszystkim dawać siebie innym.