Halina Krzyżak urodziła się w 5 czerwca 1935 r. w Olesiu Starym koło Chocza jako czwarte dziecko z dziewięciorga w rodzinie Stanisławy i Antoniego Szkudlarków, którzy prowadzili gospodarstwo rolne. Po zakończeniu wojny w 1945 roku poszła do Szkoły Podstawowej w Choczu, od razu do II klasy, w której uczyła się do 1949 r. W latach 1949-1952 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym w Kaliszu i jednocześnie ukończyła Kurs Pedagogiczny.

W latach 1952-1953 pracowała jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w Tymieńcu w powiecie kaliskim. W latach 1954-1960 podjęła pracę w szkole Podstawowej w Jastrzębnikach, gdzie po raz pierwszy zetknęła się z harcerstwem. W 1955r. prowadzeni przez panią Halinę harcerze złożyli pierwsze przyrzeczenie. W tym czasie ukończyła kurs ogólnopolski z chemii w Brzegu, a następnie kurs z fizyki w Opolu. W 1957 r. rozpoczęła 3-letnie studia z fizyki w Poznaniu. Wielką przygodą była funkcja delegata na V Międzynarodowym Zlocie Młodzieży i Studentów w Warszawie.

W roku 1958 wyszła za mąż za Hieronima Krzyżaka, rok później urodziła się córka Maria, a po dwóch latach druga córka Izabela.
W 1960 r. przeprowadziła się do Stropieszyna, gdzie mąż objął stanowisko kierownika szkoły. Od początku wraz z mężem zaangażowała się w działalność społeczną. Budowa szkoły, drogi, boiska, to tylko niektóre zadania, z którymi zmierzyła się wraz z mężem. W Szkole Podstawowej w Stropieszynie pracowała w latach 1960-1966 jako nauczycielka i przez rok pełniła funkcję kierownika jednostki harcerskiej. W roku 1961 założyła własną drużynę ZHP, którą prowadziła społecznie jako drużynowa. Organizowała biwaki dla harcerzy
(w pobliskim lesie z pomocą rodziców postawiono namioty z plandek wypożyczonych od rolników, jeden 4-osobowy namiot zakupili harcerze za pieniądze zarobione przy sadzeniu lasu). W tym czasie ukończyła kursy instruktorskie organizowane przez Główną Kwaterę ZHP w Cieplicach (dla drużynowych zuchów) i w Oleśnicy (dla drużyn harcerskich). Na prośbę inspektora oświaty prowadziła kursy dla drużynowych w Kaliszu.

W latach 1966-1986 podjęła pracę nauczycielki matematyki, fizyki i chemii w Szkole Podstawowej w Goliszewie, gdzie jej mąż pełnił funkcję kierownika szkoły i jednocześnie czynił starania dotyczące budowy szkoły tysiąclecia,a następnie nadzorował postępy w jej budowie. Kontynuowała pracę społeczną jako instruktorka harcerstwa drużyny im. T.Kościuszki, która istniała w szkole w Goliszewie od 1949r. Prowadzona przez panią Halinę grupa harcerzy była inicjatorem wykonania w 1967r. płyty nagrobnej na mogile Nieznanego Żołnierza . Wkrótce powstały nowe drużyny: harcerska i zuchowa. W 1967 r. na prośbę drużyn rodzice z Koła Przyjaciół Harcerstwa ufundowali sztandar. Co roku, w dniu patrona drużyny, odbywały się przyrzeczenia harcerskie i obietnice zuchowe połączone
z ogniskiem, gawędami, występami i balem. Cyklicznymi uroczystościami były: święto pieczonego ziemniaka, kulig do lasu z paszą dla zwierząt, turnieje wiedzy obywatelskiej, konkursy piosenki. Z pomocą komitetu rodzicielskiego została urządzona niewielka, ale za to funkcjonalna harcówka.

W 1970 r. pani Halina zorganizowała obozy harcerskie w Mikorzynie i Chodzieży oraz zimowisko w Kaliszu dla harcerzy z hufca powiatu kaliskiego. Harcerze ze szczepu w Goliszewie podejmowali różne zadania takie jak: zbiórka kasztanów, złomu, makulatury oraz praca
w lesie. Zarobione w ten sposób pieniądze zostały przeznaczone na zakup czterech namiotów, dzięki którym cała drużyna mogła wybrać się na biwak.

Działalność pani Haliny dotyczyła również innych dziedzin. Po przybyciu do Goliszewa w 1967 r., wraz z mężem utworzyła zespół ludowy
o nazwie „Wesele kaliskie”, do którego należało 35 osób dorosłych z Goliszewa i okolic oraz 4-osobowa kapela. W programie zespołu były pieśni i zwyczaje ludowe z powiatu kaliskiego zebrane przez prof. Lisakowskiego z Poznania. Po inauguracji, w kwietniu 1967 r. grupa wyjeżdżała na przeglądy folklorystyczne oraz występowała na licznych lokalnych imprezach.

W roku 1973 rozpoczęła studia magisterskie na kierunku matematyka na UAM w Poznaniu i ukończyła je w 1977r. Na ten czas działalność kierowniczą w zespole „Wesele kaliskie” przejęła inna osoba. Kiedy ukończyła UAM mogła zająć się szerszą działalnością
w harcerstwie. W tym czasie (1975r) zmieniła się struktura organizacyjna ZHP. Chorągiew działająca już w Kaliszu została podzielona na mniejsze hufce gminne.Po ukończeniu studiów bohaterka przejęła obowiązki komendanta Hufca ZHP Żelazków. Hufiec skupiał 7 szczepów, które działały w szkołach podstawowych w : Biernatkach, Dębem, Goliszewie, Kokaninie, Russowie, Skarszewie i Żelazkowie. Powołana została Rada Hufca i rozpoczęła się aktywna działalność. Co roku odbywał się Zlot Hufca ZHP Żelazków w parku przy Urzędzie Gminy. W okresie ferii zimowych w szkole w Goliszewie organizowane były szkolenia dla zastępowych i przybocznych. W maju każda drużyna jechała do Miejsca Pamięci Narodowej w Biernatkach, by oddać cześć pomordowanym w czasie II wojny światowej Polakom.

W setną rocznicę urodzin Marii Dąbrowskiej – 6 października 1986 r. Hufiec otrzymał sztandar i nadano mu imię pisarki. Od tej pory zloty odbywały się w Russowie obok Muzeum Marii Dąbrowskiej. W roku 1989 sztandar hufca został odznaczony medalem „Zasłużony dla Chorągwi Kaliskiej”. Sztandar ufundowali sobie sami harcerze, każdy szczep przeznaczył na ten cel własne zarobione pieniądze. Hufiec organizował konkursy recytacji utworów Marii Konopnickiej (patronki Chorągwi), konkursy piosenki harcerskiej i żołnierskiej. Drużyny hufca uczestniczyły w Ruchu Sztandarowym. Najlepsze drużyny w chorągwi w nagrodę wyjeżdżały na obozy zagraniczne do Czechosłowacji i NRD. Reprezentowały też hufiec w Zlotach Chorągwianych Drużyn im. Marii Konopnickiej.

Pani Halina prowadziła szeroką działalność podczas Nieobozowej Akcji Letniej. Co roku powstawały zastępy NAL, które organizowały ciekawe zajęcia dla dzieci w czasie wakacji. Dużą atrakcją dla uczniów były biwaki. Namioty zakupiła Rada Przyjaciół Hufca. Dzięki temu drużynowi mogli wypożyczać namioty hufcowe i organizować biwaki dla swoich podopiecznych. Przynosiło to wiele radości, uczyło odwagi, odpowiedzialności i współpracy w grupie.

Harcerze co roku wyjeżdżali podczas wakacji na obozy stałe lub wędrowne, od roku 1978 wyjeżdżali również na zimowiska:

-1978 r obóz harcerski w Odolanowie, zimowisko w Kaliszu

-1979 r.- obóz harcerski w Gołuchowie na stanicy

-1980 r.-obóz harcerski w Ptuszy w województwie pilskim

-1981 – obóz harcerski w Żerkowie, kolonia zuchowa w Jarocinie

-1982 r. – obóz harcerski w Warszawie dla dzieci wiejskich, międzynarodowy obóz w NRD

-1983 – międzynarodowy obóz harcerski w NRD

i wiele innych.

Instruktorzy hufca pani Haliny zdobywali stopnie instruktorskie: podharcmistrz i harcmistrz, otrzymywali nagrody z Komendy Hufca. Jedną z nich był lot samolotem z Warszawy do Krakowa. Pierwszy w życiu lot samolotem bohaterki i ostatni (jak sama stwierdziła). Wielkim wyróżnieniem dla Hufca było przyznanie II nagrody w konkursie na najlepiej działający hufiec w Chorągwi kaliskiej i odznaczenie sztandaru Hufca Złotą Odznaką Chorągwi Kaliskiej. Było to na zlocie Hufca w Russowie w 1989 r.

Pani Halina osobiście była wyróżniona dyplomami, medalami i nagrodami. Szczególnie ceni sobie nagrodę Głównej Rady Przyjaciół Harcerstwa II stopnia podpisaną przez przewodniczącego Sawickiego, którą odebrała w Warszawie.

Za aktywną organizację wypoczynku harcerzy z hufca otrzymała nagrody: Ministra Oświaty II stopnia, Ministra Oświaty III stopnia, Głównej Kwatery ZHP, Rady Postępu Pedagogicznego i inne. Najbardziej ceni sobie odznaczenie z tytułu działalności w ZHP, otrzymany w 1970r. Srebrny Krzyż Zasługi wręczony przez prezesa rady Ministrów Piotra Jaroszewicza w Belwederze w Warszawie, Złoty Krzyż Zasługi (1974r), Kawalerski Krzyż Zasługi (1989r.),Złoty Krzyż Zasługi dla ZHP (1989r.)

W 1986 roku odeszła na emeryturę, jednak przez następne 3 lata pracowała nadal w ZHP jako Komendantka Hufca ZHP Żelazków.
W 1989r. przekazała funkcję Komendanta Hufca druhnie ze szczepu w Russowie.

W 1990r. przeprowadziła się do Gołuchowa, gdzie mieszkała jej córka Izabela. Tam rozpoczęła działalność w ZNP, gdzie nadal pełni funkcję przewodniczącej Zarządu. Wróciła też do pracy z dziećmi, włączyła się do Akcji Katolickiej i od 2001 r. wyjeżdża z dziećmi na kolonie do Chojnika. Jest współorganizatorką festynów rodzinnych, podczas których prowadzi gry, zabawy i konkursy. Organizuje też zajęcia dla dzieci podczas ferii zimowych, które prowadzi w sali katechetycznej.

Od 2012r. jest przewodniczącą Zarządu Gminnego Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Gołuchowie, który założyła wraz z Wacławem Majchrzakiem w 2012r. Minęło już 6 semestrów pracy uniwersytetu, którym cieszą się seniorzy gminy Gołuchów. Wykłady, praca z komputerem, język niemiecki, gimnastyka dla seniorów, a dla dzieci zajęcia w ramach „Akademii Żaka” – to nowe wyzwania, które nadają sens życiu Pani Haliny. Podczas zajęć uczy dzieci (żaków) robótek praktycznych. Prowadzi także dodatkowe zajęcia z matematyki.Taki rodzaj działalności sprawia, że czuje się potrzebna. Pracę uniwersytetu, zaangażowanie dla społeczności Gołuchowa docenia wójt Gminy Gołuchów, a Gminny Ośrodek Społeczny wręczył pani Halinie za jej pracę odznakę „Senior Spoko”.

Gdyby ktoś dziś zapytał Pani Haliny, kim chciałaby zostać w życiu, bez wahania odparłaby, że nauczycielką, choć decyzję o wyborze tego zawodu podjęła za nią mama, której marzeniem było, aby córka była nauczycielką, Dziś jest jej wdzięczna i nie wyobraża sobie innej drogi zawodowej. Całe życie starła się robić coś dla młodzieży, angażowała się w działalność harcerską, społeczną i kulturalną. Społecznie prowadziła drużyny harcerskie, organizowała zloty, biwaki, wycieczki, obozy wędrowne, akcje letnie, zimowiska. Mnóstwo czasu poświęcała na dodatkową działalność w harcerstwie wypełniając przy tym wzorowo obowiązki matki, żony, nauczycielki. Sprawiała, że harcerstwo stało się dla wielu pokoleń wychowanków życiową pasją, pomysłem na radosne spędzanie czasu poza lekcjami. Do tej pory z nostalgią wspominają oni swoją druhnę Halinkę, która zawsze miała dla nich czas. Nie zapomnieli o niej także teraz, kiedy odwiedzają ją na emeryturze, informują o swoich życiowych dokonaniach, ale także oczekują życiowych porad.

Także na zasłużonej emeryturze pani Halina jest aktywna, o czym świadczy działalność społeczna, praca w ZNP, stworzenie uniwersytetu dla seniorów.

Skuteczne dążenie do celu, umiejętności organizacyjne, nie poddawanie się przeciwnościom, działanie na rzecz innych, bezinteresowne wspieranie każdego, kto potrzebuje pomocy, życzliwość, szczery uśmiech, to cechy, dzięki którym pani Halina Krzyżak odniosła w życiu sukces.

Po prostu „Zycie pełne pasji i zaangażowania”, jak mówi o swoim życiu .

Źródła:

wywiad z bohaterką Haliną Krzyżak

rozmowa z córka Marią Tomkowiak

rozmowa z emerytowaną dyrektor SP w Żelazkowie panią Anną Główczyńską

kronika Hufca ZHP Żelazków

archiwum własne bohaterki