Pochodzenie
Wacław Świętek urodził się 20 września 1930 r. jako syn Franciszka Świętka, dozorcy Rzeźni Miejskiej i Heleny Świętek, z domu Musiałowskich. Jego rodzina związana jest z Koźminem od czterech pokoleń.
Dzieciństwo
Przed II wojną światową ukończył dwie klasy szkoły podstawowej. W chwili wybuchu wojny miał 9 lat. W czasie okupacji uczęszczał do szkoły niemieckiej dla polskich dzieci. Od lipca 1943 roku do kwietnia 1945 roku pracował przymusowo jako chłopiec na posyłki w sklepie u pana Kodura.
Edukacja (lub „młodość”)
Od maja 1945 roku do 1948 roku odbywał naukę zawodu u pana Kaźmierczaka jako ekspedient w sklepie spożywczym. Równocześnie ukończył szkołę zawodową oraz kurs z zakresu 7 klas szkoły podstawowej. W roku szkolnym 1950/51 uczęszczał na wieczorowe kursy administracyjno – księgowe w Krotoszynie. Ukończył także kurs sprzedawców w Poznaniu.
Etapy działalności
W grudniu 1949 roku rozpoczął pracę w PSS w Koźminie jako sprzedawca a później sklepowy. Od 1 stycznia 1953 roku został zatrudniony w Wytwórni Pasz na stanowisku personalnego, a następnie kontrolera technicznego. Pracował kolejno jako inwentaryzator, kierownik produkcji piekarniczej, kierownik zakładów gastronomicznych, kierownik kontroli i referent do spraw pracowniczych BHP. W 1971 roku został zatrudniony w Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska jako referent, a później jako kierownik do spraw handlu i zaopatrzenia. 29 września 1990 roku, po 46 latach pracy, przeszedł na emeryturę.
Etap pierwszy
W 1950 roku Wacław Świętek przejął po rodzicach działkę w Ogrodzie Działkowym w Koźminie. Oprócz uprawy warzyw, owoców i kwiatów zajął się hodowlą pszczół. Na skraju działki ustawił pasiekę i uzyskiwał wspaniały miód. Zawsze aktywny i chętny do pomocy w działalności Pracowniczego Ogrodu Działkowego w Koźminie Wlkp. Za pracę na działce i ogrodzie został wyróżniony w 1994 roku srebrną odznaką „Zasłużony działkowiec”. W roku Jubileuszu 180 – lecia istnienia Ogrodu otrzymał podczas obchodów Krajowych Dni Działkowca w Koźminie Wlkp. złotą odznakę „Zasłużony działkowiec”.
Etap drugi
Jeszcze przed wojną w 1938 roku zainteresował się działalnością Związku Harcerstwa Polskiego. Był współorganizatorem i uczestnikiem wielu powojennych obozów i biwaków, a także założycielem Młodzieżowych Drużyn Harcerskich. Z harcerstwa wywodzi się zainteresowanie turystyką. Przez 34 lata działalności w PTTK pełnił szereg funkcji: zastępca prezesa koła PTTK przy GS, członek Zarządu Powiatowego PTTK w Krotoszynie, prezes Zarządu Oddziału w Koźminie oraz przez wiele lat członek zarządu tegoż Oddziału. Posiadał uprawnienia Przodownika Turystyki Kolarskiej – 1978 r., Instruktora Krajoznawstwa Regionu Południowej Wielkopolski – 1979 r., Społecznego Opiekuna Zabytków – 1978 r., Organizatora Turystyki – 1974 r., Pilota Wycieczek Krajowych – 1980 r. Był współorganizatorem szeregu rajdów wiosennych i jesiennych po Ziemi Koźmińskiej, Rajdów Szlakiem Kosynierów1848 r. do Wałkowa. Uczestniczył w Ogólnopolskich Rajdach Chopinowskich do Antonina, Ogólnopolskich Rajdach Królewskich do Gniezna, w Rajdach Mickiewiczowskich do Śmiełowa, zimowych rajdach w Krotoszynie. Od 1978 r. uczestnik i organizator Ogólnopolskich Rajdów Kolarskich (Osieczna, Legnickie Pole, Buk, Kalisz) oraz XXV Centralnego Zlotu Turystów Kolarzy Rallye International AIT Katowice – Rogoźnik w dniach od 21 – 26 lipca 1986 roku, w którym wzięło udział 2500 kolarzy z 33 państw. Wacław Świętek uprawiał turystykę kwalifikowaną, dzięki czemu zdobył brązową i srebrną Odznakę Turystyki Pieszej, brązową Turystyki Górskiej oraz brązową i srebrną Regionalną Odznakę Krajoznawczą. Za swą działalność odznaczony został Srebrną i Złotą Honorową Odznaką PTTK, Srebrną i Złotą Odznaką Zasłużony w pracy PTTK wśród Młodzieży, Zasłużony w PTTK dla Województwa Kaliskiego, Odznaką 25 – lecia PTTK. Swoją pasją i zamiłowaniem do turystyki i historii Wielkopolski dzielił się chętnie z młodzieżą. Bardzo często uczestniczył w spotkaniach z uczniami Szkoły Podstawowej nr 3 w Koźminie Wlkp. Z okazji 40 – lecia szkoły zorganizował dla jej uczniów i nauczycieli rajd.
Kolejne etapy…
W 1977 roku wstąpił do Towarzystwa Miłośników Koźmina, którego celem była praca na rzecz środowiska, pogłębianie wiedzy i znajomości jego spraw i problemów. Dążył do upowszechniania i popularyzowania dorobku kulturalnego Ziemi Koźmińskiej. Wraz z innymi członkami sprawował funkcje opiekuńcze i organizacyjne nad sprawami kultury w środowisku koźmińskim. W związku z tym przekazał liczne dokumenty, zdjęcia, osobiste pamiątki i znaczki rajdowe na rzecz Muzeum Ziemi Koźmińskiej. W ramach Towarzystwa oprowadzał wiele grup wycieczkowych odwiedzających miasto Koźmin Wlkp.
Znaczenie postaci
Swoim zaangażowaniem w pracę społeczną dawał dobry przykład, jak można miłować i ubogacać swoje miejsce na ziemi, na którym każdemu z nas zostało dane żyć i pracować. Dzięki swojej kolarskiej pasji zachęcał dzieci i młodzież do poznawania najbliższej okolicy i jej bogatej historii. Organizując kolarskie rajdy umożliwiał młodym uczestnikom spotkania z ciekawymi ludźmi, którzy najnowszą historię znają nie tylko z podręczników, ale z autopsji. Na swoich spotkaniach z młodzieżą w szkołach koźmińskich, mając tak bogate doświadczenia turystyczno–krajoznawcze, przekazywał wiedzę o uprawianiu turystyki kolarskiej. Swoim przykładem wskazywał na potrzebę i sens poznawania najbliższej okolicy i kraju. Wskazywał na potrzebę istnienia i rozwijania organizacji Polskiego Towarzystwa Turystyczno–Krajoznawczego. Należał do ludzi wychowanych na dobrych tradycjach patriotycznych i szacunku do ludzi, jakimi by Oni nie byli. Jego wypowiedzi o okolicach najbliższych i najdalszych, zawsze przepełnione były dowodami jak bardzo miłował Polskę. Do końca był wierny dewizie: „Przez poznanie kraju do jego umiłowania, przez umiłowanie do czynów ofiarnych”.
Źródła:
1. Miesięcznik „Echo Koźmina”.
2. Półrocznik „Szkice Koźmińskie”.
3. Spotkanie i rozmowa z synem pana Świętka – Markiem oraz wnukiem – Błażejem.
4. Spotkanie i wywiad z kustoszem Muzeum Ziemi Koźmińskiej p. Michałem Pietrowskim.
5. Wywiad z panią Stefanią Ignasiak, b. dyrektor Szkoły Podstawowej nr 3 im. Kornela Makuszyńskiego w Koźminie Wlkp.
6. Rozmowa z pracownikami Biblioteki Publicznej w Koźminie Wlkp.
7. Spotkanie z redaktorem miesięcznika „Echo Koźmina” p. Izabelą Stanisławską.