Pochodzenie

Wawrzyniec Płoszajczak urodził się 6 sierpnia 1878 w Bączylesie, powiat Leszno, a zmarł 2 lutego 1955 roku w Kąkolewie, powiat Leszno. Był synem Wawrzyna Płoszajczaka i Agnieszki z domu Świtalskiej. Wiadomo, że miał młodszą siostrę, która po mężu nazywała się Biednarczyk i odziedziczyła po rodzicach gospodarstwo rolne w Belęcinie, w gminie Krzemieniewo. Nie ma innych informacji dotyczących dzieciństwa.

Rodzina

3 listopada 1904 roku ożenił się z Marianną z domu Glapiak i przeprowadził się do Kąkolewa. Przejął gospodarstwo o areale 15 ha położone tuż przy trasie kolejowej Leszno – Ostrów oraz Leszno – Jarocin. Z małżeństwa z Marianną urodziło się troje dzieci: Jadwiga (1907–1983), Stanisław (1912–1934), Marianna (1915–1999). W 1934 roku przeżył wielką tragedię. Na strzelnicy wojskowej w Poznaniu tragicznie zginął jedyny syn. Mieszkał w Kąkolewie ze swą córką i jej rodziną. W pamięci wnucząt pozostał jako ciepły, serdeczny, zatroskany o bliskich, ale też o małą i dużą ojczyznę.

Edukacja

Wiadomo tylko tyle, że ukończył szkołę elementarną, prawdopodobnie w Bączylesie.

Etapy działalności

ŻOŁNIERZ, POWSTANIEC

Podobnie jak wielu mieszkańców zaboru pruskiego przed pierwszą wojną światową pracował w niemieckim zagłębiu przemysłowym, gdzie działał społecznie na rzecz miejscowych środowisk polonijnych. W latach 1914-1918, wcielony do armii niemieckiej, służył w 55. pułku piechoty w stopniu starszego szeregowca. Opuścił armię, by wziąć udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918–1919; uczestniczył w stoczonej 11 stycznia 1919 roku bitwie pod wiatrakami w Osiecznej.

DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA

Od roku 1919 był sołtysem Kąkolewa. Był jednym z inicjatorów i współzałożycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w Kąkolewie oraz działaczem zarządu okręgowego Straży Pożarnych. Organizował oddziały Straży Ludowej w powiecie leszczyńskim (rok 1919). Był zaangażowanym członkiem Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Pracował społecznie w Kasie Rolniczo – Osadniczej. Aktywnie działał w Towarzstwie Katolickich Robotników Polskich założonym przez księdza Obarskiego w Kąkolewie. Uważany jest również za organizatora Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Kąkolewie. Pisał artykuły do dwóch czasopism: „Włościanina” i „Piasta Wielkopolski”.

DZIAŁALNOŚĆ POLITYCZNA

Był członkiem pierwszego Sejmiku Powiatu Leszczyńskiego. Bardzo zaangażowany, znany i ceniony działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”, prezes Zarządu Powiatowego, Rady Wojewódzkiej w Poznaniu, członek Zarządu Okręgowego. Był posłem na Sejm II kadencji od marca 1928 roku do sierpnia 1930 roku. Wybrany został z listy nr 25 Polskiego Bloku Katolickiego Stronnictwa Ludowego „Piast” i Chrześcijańskiej Demokracji; pracował w Komisji Petycyjnej. Jako ciekawostkę można podać fakt, że w gospodarastwie państwa Płoszajczaków w Kąkolewie gościł premier Wincenty Witos.

CZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ

W październiku 1939 roku do gospodarstwa Płoszajczaków w Kąkolewie przyjechali uzbrojeni Niemcy. Nakazali gospodarzom i ich najmłodszej córce opuścić dom. Trafili do obozu w Łodzi, z którego udało im się wydostać. Przez lata wojny mieszkali niedaleko własnego domu, a W. Płoszajczak pracował w fabryce szczotek w Lesznie. Do swojego gospodarstwa mógł wrócić dopiero po wojnie. W latach powojennych, ze względu na swą wcześniejszą działalność polityczną i społeczną, przez jakiś czas ukrywał się przed władzami stalinowskimi u teściów w Poniecu.

Znaczenie postaci

– Jedyny w historii Kąkolewa poseł na Sejm RP.

– Wysoko ceniony za zaangażowanie lokalny działacz społeczny.

– Zapamiętany jako człowiek wierny zasadom (także w dziedzinie politycznej), przyzwoity, godny szacunku.

– Ceniony za umiejętność godzenia działalności społecznej i politycznej z wzorowym prowadzeniem piętnastohektarowego gospodarstwa rolnego.