Pochodzenie

Wojciech Wyganowski urodził się w 1860 roku w Warszówce koło Kalisza.

Był synem Zygmunta Wyganowskiego h. Łodzia i Jadwigi Gałczyńskiej z Gałczyna h. Sokola.

Dzieciństwo

Wojciech razem z bratem Janem dorastał wśród patriotycznych pamiątek oraz w wielkim poszanowaniu dla pracy. Jego dom rodzinny był przepełniony różnego rodzaju tradycjami.

Edukacja (lub „młodość”)

Ukończył gimnazjum w Kaliszu (dzisiaj I LO im. A. Asnyka), następnie podjął studia na Wydziale Gospodarki Wiejskiej Politechniki w Rydze. Politechnika wyróżniła go świadectwem uznania i prawem do noszenia złotej odznaki. Dodatkowo wiedzę uzupełniał na paryskiej Sorbonie, pracujac w laboratoriach. Odbywał praktyki w niemieckich gospodarstwach, gdzie poznawał pracę od podstaw – kosy i pługa. Będąc w Saksonii, Wojciech zdobytą wiedzę stosował w praktyce, podejmując pracę w jednym z majątków. Wojciech Wyganowski był organizatorem powiatowego koła Polskiej Macierzy Szkolnej, był współzałożycielem Szkoły Handlowej (pierwszej w Kaliszu z językiem polskim). Placówka pozbawiona była subwencji stąd Wyganowski postanowił zawiązać Towarzystwo Pomocy dla Niezamożnych Uczniów. Odnosiło ono sukcesy, Wyganowski organizował zabawy plenerowe i różnego rodzaju bale, a dochód przeznaczał na stypendia dla uczniów. Jako członek Towarzystwa Dobroczynności w Kaliszu, otrzymał pozwolenie na utworzenie pierwszej elementarnej szkółki polskiej. Sam sponsorował naukę jednej klasy dzieci folwarcznych w Warszówce; był również fundatorem budowy akademickiej bursy w Poznaniu i w Warszawie. Wyganowski gospodarzył w wielu majątkach. Jako dziecko podpatrywal pracę ojca, potem pomagał, aż wreszcie sam prowadził gospodarkę. Jego najważniejszym gospodarstwem była bliska sercu – Warszówka. Miał bardzo dobry kontakt ze swoimi robotnikami, do pracy zachęcał premiami i awansami. Będąc właścicielem wielu majątków, otwierał warsztaty praktycznego rolnictwa, gdzie można było posłuchać osób najbardziej doświadczonych w pracy na roli czyli samych rolników. Pierwszym majątkiem, zakupionym przez Wyganowskiego był Pietrzyków. Kupił go w 1886 r. W ciągu 28 lat dokupił Złotniki Wielkie, Nosków i Skarszew, dzierżawił folwark Kamień. Był założycielem, udziałowcem i prezesem spółki Akcyjnego Towarzystwa Cukrowni i Rafinerii Zbiersk, a stając się wielkim zwolennikiem buraków cukrowych przeznaczał pod uprawę coraz większe areały swojej ziemi. Był uznawany za wzór gospodarza. Należał do Towarzystwa Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych. Pełnił funkcję w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, Kaliskim Towarzystwie Wzajemnego Kredytu, Towarzystwie Dobroczynności. Działał w Kaliskim Towarzystwie Rolniczym, założonym w 1900 roku a już w 1907 roku zasiadł w Centralnym Towarzystwie Rolniczym w Warszawie.

Początki II wojny światowej w 1939 roku Wojciech Wyganowski razem z rodziną spędza w Warszawie, gdzie podczas bombardowania stolicy został obrzucony kawałkami gruzu i cegieł, co wpływa znacząco na pogorszenie się stanu jego zdrowia. Mając 80 lat, tego samego roku wraca z rodziną do Warszówki. Mimo sędziwego wieku zarządza majątkiem lecz w grudniu 1940 roku umiera. Wojciech Wyganowski został pochowany na kaliskim cmentarzu w rodzinnym grobowcu. Obok męża spoczęła żona Kazimiera.

Znaczenie postaci

Wojciech Wyganowski był wybitnym ziemianinem, nie istniały dla Niego rzeczy niewykonalne. Wydał artykuł w którym zamieścił dzieje swojego warsztatu oraz metody jakie stosował. Jego aktywność była widoczna na łamach lokalnych czasopism, np. w broszurce pt. „Dlaczego nie mamy dochodu z gospodarstwa” (1909). Był człowiekiem bardzo pracowitym, wzorował sie na dziadkach i pradziadkach, całym sercem służył społeczeństwu. Został zapamiętany jako dobry, szlachetny człowiek, ze wspomnień ludzi obdarzony szacunkiem i ciepłem. Dzisiaj pamięć o Wojciechu ze Złotnik i Warszówki przechowuje rodzina i potomkowie tych, którzy kiedyś u niego pracowali.