KSIĄDZ KANONIK STANISŁAW KASZA

Edukacja-powołanie

Ks. Kanonik Stanisław Kasza urodził się 20 sierpnia 1930 roku w Szyszycach w województwie Kieleckim. Syn Józefy i Antoniego Kaszów, miał cztery siostry. Ukończył Seminarium Duchowne we Włocławku. 21 maja 1961 roku otrzymał święcenia kapłańskie w Katedrze Włocławskiej.

Posługa kapłańska

Posługę kapłańską rozpoczął w Aleksandrowie Kujawskim potem objął probostwo w Barłogach, a od 1983-2006 posługiwał w parafii Lubstów. Wchodził w skład Kapituły Kolegiaty Uniejowskiej. Interesował się sportem. W parafii założył scholę, służbę liturgiczną-ministrantów, koło żywego różańca. Pracował jako katecheta w Szkole Podstawowej w Lubstowie. W wolnym czasie czytał ciekawe książki, oglądał telewizję, zwłaszcza telenowele brazylijskie lub kino polskie. Uwielbiał muzykę, która towarzyszyła mu na co dzień. Każdy rodzaj muzyki był dla niego sposobem na zrozumienie ówczesnej młodzieży. Jego ulubioną piosenkarką była Anna German. Nie był typem samotnika, dobrze czuł się w towarzystwie innych ludzi: dzieci , młodzieży oraz ludzi starszych. Jego najlepszym przyjacielem był Bóg i człowiek. Ludzie cenili go za jego dobre serce, otwartość, gościnę i skromność. Jednym ze zmartwień, które sprawiały mu przykrość była coraz mniejsza liczba parafian na mszach świętych oraz okresowych nabożeństwach. Zdawał sobie sprawę z tego, że wraz z upływem czasu jego dzieci i młodzież dorosły, a ówczesna młodzież wyznacza sobie inne, ich zdaniem, ważniejsze cele do realizacji niż Bóg i człowiek. Nad tym Ksiądz Kasza ubolewał. W 2011 roku obchodził 50-lecie kapłaństwa, a 2013 roku 30-lecie pobytu i posługi kapłańskiej w naszej parafii. 7 Lat przebywał i posługiwał wśród nas na emeryturze.

W 2014 roku zachorował. Jego ostatnim marzeniem było spotkać się z całą swoją rodziną. 20 czerwca 2014 roku odszedł od nas do Pana po ciężkiej chorobie.

Nagrody

Został wybrany na „Człowieka Ćwierćwiecza”. Konkurs organizowany był przez Przegląd Koniński.

Znaczenie postaci

Ksiądz Kanonik Stanisław Kasza był wspaniałym księdzem, pedagogiem człowiekiem kochającym Boga i ludzi. Całe życie poświęcił pracy z dziećmi i młodzieżą. To dzięki niemu dzieci miały zorganizowane wakacje i ferie. Co poniedziałek spotykał się z nimi na pogadankach, a potem wędrowali do lasu albo nad wodę. Często grał z nimi w piłkę nożną, siatkówkę i w hokeja na lodzie. Nigdy nie czuł zmęczenia. Był skromnym kapłanem powołanym przez Boga do ludzi. Ludzie cenili go za to kim był. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci i modlitwie – nasz ukochany kapłan.

Źródło: Wspomnienie Pani Agnieszki Rzeźnik